Michał Przyrembel

polski inżynier budownictwa wodnego i lądowego, radca stanu Królestwa Kongresowego

Michał Przyrembel (ur. 1801 w Warszawie, zm. 20 lutego 1858 tamże) – polski inżynier budownictwa wodnego i lądowego, radca stanu Królestwa Kongresowego.

Michał Przyrembel
Data i miejsce urodzenia

1801
Warszawa

Data i miejsce śmierci

20 lutego 1858
Warszawa

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

inżynier budownistwa

Alma Mater

Szkoła Aplikacyjna Artylerii i Inżynierów

Rodzice

Michał i Anna z d. Kajzer

Małżeństwo

Agnieszka Marianna Dutkiewicz oraz Teresa Rudnicka

Dzieci

Bolesław Antoni, Władysław Michał, Natalia Zofia, Bronisław Roman

Odznaczenia
Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)
Śluza Dębowo według projektu M.Przyrembla

Życiorys

edytuj

Urodził się w Warszawie w 1801 w rodzinie Michała i jego żony Anny z d. Kajzer. W 1814 wstąpił do Szkoły Aplikacyjnej Atrylerii i Inżynierów w Warszawie. W 1817 był konduktorem w Korpusie Inżynierów. W 1823 był przydzielony do służby w Dyrekcji Inżynierii w Modlinie.

W latach 1826-7 pracował przy budowie Kanału Augustowskiego i jego projektem jest Śluza Dębowo, początkowa śluza na tym kanale. Uczestniczył w przygotowaniu produkcji i zastosowaniu nowego typu wapna hydraulicznego wiążącego pod wodą, wynalezionego w 1819 przez Francuza Louisa Vicata[1].

Brał udział w powstaniu listopadowym i w marcu 1831 awansowany był na stopień kapitana. Po kapitulacji Warszawy został w mieście i następnie został zatrudniony w Dyrekcji Inżynierów. Został członkiem Zarządu Komunikacji Lądowej i Wodnej oraz należał do Rady Ogólnej Budowniczej.

Należał do Sekcji komunikacji lądowych i wodnych w Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, Duchowych i Oświecenia Publicznego[2].

W 1842 wraz z Wilhelmem Kolbergiem został wysłany w delegację do Belgii i Niemiec "w celu powzięcia dokładnych wiadomości o wszelkich szczegółach tyczących się budowy i utrzymania dróg żelaznych"[3] oraz był komisarzem technicznym budującej się Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej.

W latach 1844–46 należał do Komitetu Budowy Zjazdu z pl. Zamkowego, którego efektem działania było wybudowanie wiaduktu Pancera.

Żonaty był dwukrotnie z Agnieszką Marianną Dutkiewicz oraz Teresą Rudnicką. Z drugą żona miał czwórkę dzieci: Bolesława Antoniego, Władysława Michała, Natalię Zofię i Bronisława Romana.

Zmarł dnia 20 lutego 1858 w Warszawie i pochowany został na cmentarzu Powązkowskim.

Przypisy

edytuj
  1. Bolesław Orłowski. Co warto wiedzieć o Kanale Augustowskim. „Mówią wieki”. s. 79. [dostęp 2021-02-13]. (pol.). 
  2. Nowy Kalendarzyk Polityczny na Rok 1835 – Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [online], www.wbc.poznan.pl, s. 133 [dostęp 2021-02-13] (pol.).
  3. Tomasz Demidowicz. Rada Ogólna Budownictwa, Miernictwa, Dróg i Spławów najwyższe kolegium techniczne Królestwa Polskiego 1817-1867. „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”. 37/2, s. 110, 1992. [dostęp 2021-02-13]. (pol.). 

Bibliografia

edytuj