Michał Lewicki

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	20 września 1813
Konsekrator	Antoni Angełłowicz
Współkonsekratorzy	Jan Jakub Symonowicz
Konsekrowani biskupi
Jan Śnigurski	1818
Wincenty Siedlecki	1819
Wasyl Popowycz	1838
Grzegorz Jachimowicz	1841
Współkonsekrowani biskupi
Jan Antoni de Potoczki	1826
Franciszek Ksawery Zachariasiewicz	1836

Michał Lewicki
	Kardynał prezbiter; prymas Galicji i Lodomerii
Kraj działania	Galicja i Lodomeria
Data i miejsce urodzenia	16 sierpnia 1774 ; Łanczyn
Data i miejsce śmierci	14 stycznia 1858 ; Uniów
Miejsce pochówku	Ławra Uniowska
	Unicki arcybiskup lwowski
Okres sprawowania	1816–1858
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	obrządku bizantyjsko-ukraińskiego
Prezbiterat	1798
Nominacja biskupia	20 września 1813; unicki biskup przemyski
Chirotonia biskupia	20 września 1813
Kreacja kardynalska	16 czerwca 1856; Pius IX
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Michał Lewicki (ukr. Миха́йло Леви́цький; ur. 16 sierpnia 1774 w Łanczynie, zm. 14 stycznia 1858 w Uniowie^[1]) – duchowny katolicki obrządku ukraińskiego, kardynał (kapelusz otrzymał 16 czerwca 1856 w Uniowie). Prymas Galicji i Lodomerii.

Życiorys

Urodził się w rodzinie księdza proboszcza greckokatolickiego Stefana Lewickiego herbu Rogala^[2].

Ukończył teologię we Lwowie, wyświęcony w 1798. W 1808 został proboszczem parafii katedralnej. 20 września 1813 został mianowany biskupem Przemyśla obrządku ukraińskiego, 8 marca 1816 został podniesiony do rangi metropolity Lwowa, Halicza i Krzemieńca. W 1848 cesarz Franciszek Józef I nadał mu tytuł prymasa Galicji i Lodomerii. 16 czerwca 1856 został przez papieża Piusa IX mianowany kardynałem prezbiterem.

W 1843 metropolita zaproponował władzom austriackim użycie terminów urzędowych „Rutenische Sprache” i „Rutenische Nation”, co rozpatrzono pozytywnie. On również był pomysłodawcą nazwy „Rusin” (Ruthenen) na określenie galicyjskich Ukraińców^[3].

Funkcję przejął po administratorze metropolii Mychajle Harasewyczu. Ostatnie lata spędził w Uniowie, rządy metropolii sprawował biskup sufragan Grzegorz Jachimowicz. Jego następcą na stolicy metropolitalnej lwowskiej obrządku ukraińskiego był Josyf Sembratowycz.

Został pochowany w Uniowie.

Zobacz też

Zwierzchnicy Kościoła greckokatolickiego (Ukraińskiej Cerkwi greckokatolickiej)

Przypisy

↑ „Gazeta Lwowska”, 18 stycznia 1858.
↑ Перший львівський кардинал Михайло Левицький
↑ Marian Stolarczyk. Problem ukraiński w polityce polskich demokratów i Centralnej Rady Narodowej (do lipca 1848 r.). „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. Historia”. 3 (10), s. 43, 1993. ISSN 0866-9996.

Bibliografia

Lewiccy. W: Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 14: Lasoccy – Liwiński. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1911, s. 189.
Dmytro Błażejowśkyj: Historical sematism of the Eparchy of Peremysl including the Apostolic Administration of Lemkivscyna (1828–1939), Lwów 1995 (ang.)
Bolesław Łopuszański: Lewicki Michał h. Rogala (1774–1858). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XVII. Wrocław — Warszawa — Kraków : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk 1972, s. 233–234.

Linki zewnętrzne

Michał Lewicki w catholic-hierarchy.org

[1] „Gazeta Lwowska”, 18 stycznia 1858.

[2] Перший львівський кардинал Михайло Левицький

[3] Marian Stolarczyk. Problem ukraiński w polityce polskich demokratów i Centralnej Rady Narodowej (do lipca 1848 r.). „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. Historia”. 3 (10), s. 43, 1993. ISSN 0866-9996.

[1]

[2]

[3]