Mahmud Chan

Ten artykuł od 2017-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Mahmud Chan (ur. 1697 ?, zm. 1725) – król afgański z pasztuńskiego plemienia Ghilzajów. Syn Mir Wajs Chana, założyciela dynastii Hotaki.

Życiorys

Urodził się prawdopodobnie w Kandaharze (południowy Afganistan), gdzie jego ojciec był naczelnikiem plemienia i członkiem rady starszych. W roku 1722, po śmierci ojca, przejął władzę i najechał Persję Safawidów. Po abdykacji perskiego króla Sultan Husajna, Mahmud zajął stolicę Isfahan, ogłaszając się szahem.

Mahmud Chan został zamordowany przez swojego kuzyna Aszraf Chana w 1725, który przejął po nim władzę. Historiografia afgańska przedstawia go jako mężczyznę postawnego, dobrego dowódcę, wykształconego i mistyka. Studiował sufizm i talmud.