Lordiphosa fenestrarum
Lordiphosa fenestrarum – gatunek muchówki z rodziny wywilżnowatych i podrodziny Drosophilinae.
Lordiphosa fenestrarum | |||
(Fallén, 1823) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Lordiphosa fenestrarum | ||
Synonimy | |||
|
Gatunek ten opisany został w 1823 roku przez Carla Fredrika Falléna jako Drosophila fenestrarum[1].
Muchówka o ciele długości około 2 mm. Na głowie para szczecinek orbitalnych skierowanych w tył jest znacznie cieńsza niż ich para skierowana w przód. Listewka twarzowa wykształcona jest tylko w górnej części twarzy. Barwa głaszczków jest żółta u samca i brązowawa u samicy. Chetotaksję tułowia cechują cztery rzędy szczecinek środkowych grzbietu w przedniej części śródplecza oraz spośród trzech górnych par szczecinek sternopleuralnych przednia najkrótsza, a tylna najdłuższa. Użyłkowanie skrzydła odznacza się żyłką subkostalną bez sierpowatego zakrzywienia za żyłką barkową, tylną komórką bazalną zlaną z komórką dyskoidalną oraz wierzchołkowym odcinkiem żyłki medialnej M1+2 nie dłuższym niż trzykrotność odcinka tej żyłki między żyłkami poprzecznymi przednią i tylną. Samica ma żółty odwłok z ciemnymi przepaskami na tylnych krawędziach tergitów. Samiec ma czarny odwłok i czarne, bardzo duże, ku szczytom zwężone, pozbawione grzebienia ząbków edyty[2].
Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Andory, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Norwegii, Finalandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Łotwy, Czech, Słowacji, Węgier, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Makaronezji, europejskiej części Rosji i wschodniej Palearktyki[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Lordiphosa fenestrarum. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-07-01].
- ↑ A.A. Shtakelberg: Family Drosophilidae. W: Keys to The Insects of The European Part of The USSR vol. V Diptera and Siphonaptera part II. G.J. Bei-Bienko, George C. Steyskal (red.). Leiden, New York, København, Köln: E.J. Brill, 1989.