Leon II (cesarz)
Leon II, Leo II (ur. 467, zm. 17 listopada 474) – cesarz wschodniorzymski 473–474. Wnuk Leona I. Syn Zenona Izauryjczyka i Ariadny.
 Ilustracja przedstawiająca Leona II (po prawej) z jego dziadkiem Leonem I (po lewej) oparta na monetach rzymskich | |
| Cesarz bizantyński | |
| Okres |
od październik 473 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Moneta | |
| |
Życiorys
edytujLeon II był bezwolnym narzędziem w grach politycznych ojca i dziadka. W październiku 473 Leon I zdecydował się wyznaczyć swoim następcą Zenona. Zięć cesarza nie był jednak osobą popularną w Konstantynopolu ze względu na swoje pochodzenie i wyznanie. Nie chcąc narażać się na gniew ludności miasta Leon I postanowił wyznaczyć cezarem Leona II. Sześcioletni chłopiec nie mógł samodzielnie sprawować władzy dlatego regencję powierzono Zenonowi. Gdy Leon I zmarł 18 stycznia 474 Leon II został cesarzem. Jego rządy nie trwały jednak długo. 9 lutego 474 koterie dworskie przygotowały uroczystą ceremonię, w której młody cesarz przekazał symbolicznie pełnię władzy swojemu ojcu jako augustowi. Leon II odsunięty został w cień i pozostawał tylko koregentem – następcą tronu. Zmarł nagle późną jesienią 474. Po jego śmierci jedynym cesarzem wschodniorzymskim pozostał Zenon.
Bibliografia
edytuj- Aleksander Krawczuk, Poczet cesarzy bizantyjskich, Warszawa: „Iskry”, 1996, ISBN 83-207-1530-X, OCLC 316536018.