Legie Północne
Legie Północne – polskie formacje wojskowe utworzone na mocy dekretów cesarza Napoleona z 20 września 1806 roku podczas wojny z Prusami w celu wykorzystania Polaków służących dotąd w wojsku pruskim.
 Oficer Legii Północnej | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Patron |
brak |
| Działania zbrojne | |
| wojny napoleońskie | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Skład |
I Legia Północna, |
Historia
edytujPrzystąpiono do tworzenia dwóch Legii. Pierwszą dowodził generał Józef Zajączek, składała się z czterech batalionów, a jej żołnierzami byli Polacy – dezerterzy z armii pruskiej. Druga została powołana 23 września, jej dowódcą był generał Jan Henryk Wołodkowicz. Każda z Legii miała docelowo liczyć 5000 żołnierzy, jednak stanu tego nigdy nie osiągnięto. I Legia Północna skierowana została w składzie dywizji generała Jeana Ménarda do Szczecina, natomiast II Legia Północna w marcu 1807 roku[1] wcielona została do pierwszej Legii. Późniejsi jej dowódcy to książę Michał Gedeon Radziwiłł i hrabia Maciej Sobolewski. Legia formowała się w Landau, 20 listopada liczyła około 1200 ludzi. 24 listopada wyruszyła na front. Brała udział w walkach na Pomorzu, odznaczyła się w kampanii pod Tczewem i Gdańskiem, a służbę garnizonową pełniła w Twierdzy Wisłoujście[2].
Na skutek zdecydowanych żądań żołnierzy Legia w 1808 roku weszła w skład Armii Księstwa Warszawskiego i przekształcona została w 5 i 6 pułk piechoty II Legii Księstwa Warszawskiego generała Zajączka[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Guy C. Dempsey: U boku Napoleona. Jednostki cudzoziemskie w armii francuskiej w czasach Konsulatu i Cesarstwa 1799-1814. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005, s. 190-196. ISBN 83-05-13408-3.
- ↑ a b Jadwiga Nadzieja: Od Jakobina do księcia namiestnika. Wydawnictwo „Śląsk”, 1988, s. 143-147. ISBN 978-83-216-0682-8.
Bibliografia
edytuj- Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2.