Wikipedia

Konkurs Piosenki Eurowizji 2003

48. Konkurs Piosenki Eurowizji w Rydze

48. Konkurs Piosenki Eurowizji został zorganizowany 24 maja 2003 w Skonto Olympic Hall w Rydze[2]. Gospodarzem wydarzenia był łotewski nadawca publiczny Latvijas Televīzija (LTV), dzięki zwycięstwu Marie N., reprezentantki Łotwy podczas konkursu w 2002[3].

Konkurs Piosenki Eurowizji 2003
Magical Rendez-vous
Informacje ogólne
Finał

24 maja 2003

Miejsce

Skonto Olympic Hall,
Ryga (Łotwa)

Nadawca

Latvijas Televīzija (LTV)

Prowadzący

Marija Naumova
Renārs Kaupers

Informacje dodatkowe
Reżyser

Sven Stojanovic

Kierownik wykonawczy

Sarah Yuen

Producent wykonawczy

Brigita Rozenbrika

Występ interwałowy

Krótki film prezentujący występy łotewskiej grupy post-folklorystycznej Iļģi, zespołu Brainstorm Renārsa Kaupersa, wokalistki Marie N oraz pianisty Raimondsa Paulsa[1]

Uczestnicy
Debiut

 Ukraina

Powrót

 Holandia
 Irlandia
 Islandia
 Norwegia
 Polska
 Portugalia

Rezygnacja

 Dania
 Finlandia
 Litwa
Macedonia Północna Macedonia
 Szwajcaria

Łącznie

26 reprezentacji

Głosowanie
Każdy kraj przyznaje 1-8, 10 oraz 12 punktów dla ulubionej piosenki.
Zero punktów

 Wielka Brytania

Zwycięzca

 Turcja

Reprezentant

Sertab Erener

Piosenka

„Everyway That I Can”

Muzyka

Demir Demirkan, Sertab Erener

Tekst

Demir Demirkan

Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 2002 2004 ►
Multimedia w Wikimedia Commons

Koncert finałowy poprowadzili Marija Naumova i Renārs Kaupers[4][5]. Finał konkursu wygrała Sertab Erener, reprezentantka Turcji z piosenką „Everyway That I Can” autorstwa jej samej i Demira Demirkana, za którą zdobyła 167 punktów[6][7].

Lokalizacja

edytuj
 
Lokalizacja Rygi na Łotwie

Miejsce organizacji konkursu

edytuj

Dzięki wygranej Łotwy w finale konkursu w 2002 nadawca LTV otrzymał prawa do organizacji następnego konkursu. Musiał potwierdzić możliwość przygotowania koncertu oraz ogłosić miejsce organizacji i producenta wykonawczego konkursu do 10 czerwca 2002[8][9][10]. W sierpniu EBU potwierdziła organizację konkursu w Skonto Olympic Hall[11].

Krajowy Gabinet Ministrów 9 mln euro przekazał stacji LTV na organizację konkursu[12]. Rada miasta przekazała organizatorom kolejny milion euro[13][14].

Z powodu kryzysu finansowego, który dopadł Rygę w styczniu, krajowa komisja finansowa rozważała zmniejszenie funduszy przekazanych nadawcy na organizację konkursu. Wówczas pojawiły się podejrzenia, że miasto nie będzie w stanie zorganizować wydarzenia[15][16]. Doniesieniom zaprzeczyła Ilona Berzina z LTV, zapewniając, że kryzys nie wpłynie na organizację konkursu[17], co następnie potwierdziła komisja finansów, odwołując decyzję o zmniejszeniu dofinansowania na organizację koncertu[18].

Tydzień przed koncertem finałowym poinformowano o planowanych protestach rosyjskiej społeczności w Łotwie (na czele z Igorem Pimenewem) spowodowanych prawem nakazującym częściowe używanie języka łotewskiego na zajęciach w rosyjskojęzycznych szkołach w kraju[19]. Zgodnie z zapewnieniami szefa policji w tygodniu eurowizyjnym wzmożone zostały prace patroli bezpieczeństwa na terenie miasta[20].

Konkurs przyniósł organizatorowi łącznie 6 757 756 euro zysku[21].

Proces wyboru miejsca organizacji

edytuj

O tytuł gospodarza konkursu w 2003 ubiegały się władze Rygi[22], Windawy[23][24] i Jūrmali[22][25].

Miasto Miejsce Pojemność
Jurmała Dzintari Concert Hall 2024
Ryga
Skonto Arena 6500
Ķīpsala International Exhibition Centre 3500–6500
Mežaparks Great Bandstand ~70 000
Windawa Ventspils Olympic Center Basketball Hall 4500

Grupa Referencyjna LTV brała pod uwagę na oferty z Rygi i Ventspils, eliminując propozycję Jurmały i Mežaparks Great Bandstand w Rydze. 15 czerwca Grupa Referencyjna EBU ogłosiła, że konkurs odbędzie się w Rydze, rozważana była wówczas organizacja imprezy w Skonto Hall lub Ķīpsala International Exhibition Centre[25][26]. W sierpniu ogłoszono przygotowanie konkursu w hali Skonto Olympic Hall[2][11], która została wybrana poprzez głosowanie ośmioosobowego komitetu sterującego i grupy zadaniowej rządu[27]. Hala została poddana do renowacji[28].

W marcu pojawiły się pogłoski o zmianie miejsca organizacji miejsca ze względu na problemy wewnętrzne w LTV. Rzecznik prasowy stacji, Ingrida Smite, zdementowała plotki[29][30].

Przebieg konkursu

edytuj

Producentem wykonawczym konkursu został Arvids Babris[31][32], którego obowiązku od marca przejęła Brigita Rozenbrika[33]. Kierownikiem wykonawczm były Sarah Yuen[34][35] i Iveta Lepeško[36]. W przygotowaniach łotewskiemu nadawcy pomogli pracownicy publicznych telewizji ze Szwecji (Sveriges Television)[37][38] i Estonii (Eesti Televisioon)[35][39]. Stacja SVT została także technicznym producentem konkursu: reżyserem został Sven Stojanovic, a oświetlenie zapewniła firma Spectra+[40]. Za transmisję konkursu odpowiadała szwedzka firma zewnętrzna Prisma OB[41], a za oprogramowanie tablicy wyników podczas finału odpowiadała firma vizrt[42].

Partnerem wspierającym LTV podczas organizacji konkursu został Latvia Tours, oficjalny partner ds. noclegów, transportu i rekreacji[43]. Chęć współsponsorowania przedsięwzięcia wyraziło dwanaście firm[44][45], oficjalnymi sponsorami zostały firmy: Latvijas Mobilais Telefons i Parex Banka[46]. Zarząd miasta zaoferował wiele atrakcji turystycznych zorganizowanych na terenie metropolii w maju[47][48][49]. Telewizja LTV zaproponowała możliwość technicznej pomocy podczas konkursu studentom[50] oraz podopiecznym miejskich domów dziecka[51]. Akredytacje dziennikarskie otrzymało 965 reprezentantów mediów[52][53].

 
Skonto Olympic Hall – miejsce organizacji konkursu

W październiku 2002 organizator konkursu rozważał przywrócenie orkiestry na Konkurs Piosenki Eurowizji, jednak miesiąc później zostało to zdementowane[54]. Podobnie jak w 2002, konkurs był transmitowany również przez Internet[55], a prowadzącymi tranmisję byli Ilze Jaunalksne i Divs Reiznieks, którzy rozmawiali z uczestnikami w kulisach.

W listopadzie 2003 odbyła się ceremonia losowania przez delegacje wszystkich krajów kolejności startowych w finale konkursu[56][57][58][59]. W tym samym miesiącu ogłoszono, że konkurs poprowadzą: piosenkarka i laureatka 47. Konkursu Piosenki Eurowizji 2002 Marija Naumova[60][61] i Renārs Kaupers, lider zespołu Brainstorm[62][4][5][63]. W trakcie koncertu wystąpili w kreacjach, które zaprojektowali Aleksandrs Bibergals i Daina Skinke[64].

Podczas transmisji została zaprezentowana 900. konkursowa propozycja w historii widowiska – piosenka „Feeling Alive” wykonana przez reprezentującego Cypr Steliosa Konstandasa[65][66].

Po ogłoszeniu wyników w powietrze zostało wystrzelonych prawie 100 kilogramów sztucznych ogni, pokaz fajerwerków trwał ok. 10 minut[67]. Zwycięska delegacja otrzymała również w nagrodę możliwość przejażdżki najnowszym modelem limuzyny marki Jaguar – Jaguar XJ[68]. Dodatkową nagrodę dla zwycięzcy wręczył również zarząd Rygi[69].

Zmiany w regulaminie

edytuj

EBU zmieniła zapis w regulaminie mówiący, że konkursowa propozycja nie może zostać opublikowana przed 1 stycznia roku, w którym odbywa się konkurs. Od 2003 konkursowy utwór nie może zostać udostępniony przed 1 października roku poprzedzającego finał[70].

Zmienione zostały także zasady rozstrzygania ewentualnych remisów na pierwszym miejscu: o wyniku decydowała najpierw liczba krajów, które przyznały jakiekolwiek punkty danemu krajowi, później – jak dotychczas – liczba otrzymanych najwyższych not (12 punktów) przez daną reprezentację[71].

Projekt grafiki i sceny

edytuj

Telewizja LTV zorganizowała konkurs polegający na zaprojektowaniu oficjalnego logotypu 48. Konkursu Piosenki Eurowizji. Komisja w składzie: Uldis-Ivars Grava (dyrektor generalny LTV), Arvids Babris (kierownik wykonawczy konkursu), Ugis Brikmanis (reżyser), Laimonis Šteinbergs (artysta), Ingūna Ribena (architekt), Arta Giga (reprezentantka LTV) i Juhan Paadam (reprezentant EBU)[72])[73] wybrała zwycięski projekt 1 sierpnia[74] spośród 204 propozycji nadesłanych do siedziby stacji[73]. Autorem oficjalnego logo konkursu, zatytułowanego Upes (pol. Rzeki)[75][76], został główny projektant LTV, Kristaps Skulte[75]. Projekt został opublikowany 27 listopada 2002[77][75], niedługo po spotkaniu Grupy Referencyjnej EBU[78]. Twórca logotypu wyjaśnił znaczenie tytułu słowami: „Wszystkie rzeki wpływają prosto do morza, wszystkie piosenki natomiast wpływają na Konkurs Piosenki Eurowizji”[75][76].

Hasłem przewodnim 48. Konkursu Piosenki Eurowizji został slogan Magical Rendez-Vous[35][79].

Trzydziestosekundowe wizytówki (tzw. „pocztówki”) prezentowane przed każdym występem konkursowym[80] przedstawiały reprezentantów danego kraju na tle łotewskiego krajobrazu[81]. Pocztówki, wyreżyserowane przez Ugisa Brikmanisa, nakręcono podczas tygodnia poprzedzającego koncert finałowy konkursu oraz w czasie prób i konferencji prasowych[82]. Początkowo producentem filmików był Arvids Babris, jednak jego wydanie pocztówek okazało się zbyt statyczne według EBU, która zleciła stworzenie nowych. Za ich produkcję odpowiadał Marius Bratten[83]

Scenę konkursową zaprojektował Aigars Ozoliņš na podstawie projektu nazwanego Planeta Łotwa[84], opartego na scenariusza Aiji Austrumy, Viktorsa Duksa i Askoldsa Saulitisa[85]. Podczas występów użyto efektów wideo-świetlnych, wykorzystano także zrzuty wideo zapewniające unikatowe zaprezentowanie podłogi podczas każdego występu, co okazało się innowacją w konkursie[86]. Kulisy (tzw. „green room”), w których przebywały wszystkie reprezentacje w trakcie koncertu, znajdowały się za sceną konkursową[87] i zostały odkryte publiczności zgromadzonej w hali na krótko przed rozpoczęciem finałowego głosowania[88].

Głosowanie

edytuj

W 2003 EBU przywróciła obowiązek głosowania telefonicznego we wszystkich krajach uczestniczących w konkursie, które przyznawały punkty w tzw. skali eurowizyjnej (tj. 1-8, 10 i 12 punktów) dziesięciu piosenkom z największą ilością głosów. Wyjątek stanowiły Bośnia i Hercegowina i Rosja, gdzie z powodu niskiego wskaźnika popularności usług telekomunikacyjnych umożliwiono głosowanie krajowym komisjom jurorskim[89][90][71]. Rosja otrzymała także pozwolenie na głosowanie jurorskie z powodu dużej ilości różnych stref czasowych w kraju[91][92]. W Polsce możliwe było jedynie głosowanie SMS-owe[93]. Pozostałe kraje oddawały swoje głosy poprzez głosowanie telefoniczne. Każdy nadawca musiał również powołać ośmioosobową komisję jurorską oceniającą wszystkie prezentacje konkursowe, której końcowa punktacja mogłaby zostać użyta w przypadku problemów z głosowaniem telefonicznym w dniu koncertu. Podczas procesu przyznawania finałowych punktów przez sekretarzy wszystkich państw po raz pierwszy użyto generowanej komputerowo tablicy wyników, która zmieniała swoje ustawienia po każdym przyznanym głosie[71].

Goście specjalni i dodatkowe występy muzyczne

edytuj

Przed rozpoczęciem zmagań konkursowych nawiązano połączenia satelitarne z: Lys Assią, zwyciężczynią pierwszego Konkursu Piosenki Eurowizji, która przebywała w Nikozji[94], brytyjskim wokalistą Eltonem Johnem, który brał wówczas udział podczas imprezy Life Ball organizowanej w Wiedniu dla ludzi wspierających ludzi chorych na HIV lub AIDS[95], oraz astronautą Edem Lu i kosmonautą Jurijem Malenczenką, którzy wysłali pozdrowienia z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej[94][96].

Podczas przerwy poświęconej na głosowanie telefoniczne zaprezentowany został krótki film w reżyserii Anny Vidulejej, prezentujący występy: łotewskiej grupy postfolklorystycznej Iļģi, zespołu Brainstorm Renārsa Kaupersa, wokalistki Marie N[97] oraz pianisty Raimondsa Paulsa[1].

Kontrowersje

edytuj

Kontrowersje wokół Rosji

edytuj
 
Julija Wołkowa i Jelena Katina z zespołu t.A.T.u., 2003

Reprezentantki Rosji, duet t.A.T.u., wywołały poruszenie swoim skandalicznym zachowaniem podczas tygodnia poprzedzającego koncert finałowy. Wokalistki krytykowały organizację widowiska[98], nie przestrzegały harmonogramu prób, przerywały występy[99][100][101] (także podczas próby technicznej[102][103]), niechętnie uczestniczyły na konferencjach prasowych[35]. Organizatorzy zapowiedzieli, że jeżeli podczas występu na żywo wokalistki dopuszczą się kontrowersyjnych zachowań (np. homoseksualnego pocałunku), ich prezentacja zostanie zastąpiona zapisem z próby generalnej[104][105]. Podczas nagrywania próby na scenie wystąpiła jednak tylko Jelena Katina, ponieważ Julija Wołkowa została przewieziona do szpitala z powodu problemów z gardłem[106]. Wołkową zastąpiła wówczas estońska wokalistka Katja Netajeva[107][108]. Podczas drugiej próby generalnej występ zespołu spotkał się z pozytywnym odbiorem przez dziennikarzy, a same wokalistki nie wzbudzały kontrowersji na scenie[109].

Chociaż reprezentantki Rosji były faworytkami internautów[110] oraz bukmacherów do wygrania konkursu[111][112][113][114], ostatecznie zajęły trzecie miejsce[35]. Rosyjska telewizja nie zgodziła się z wynikiem, protestowała przeciw „skandalicznie niskim wynikom od niektórych państw”. Telewizja podała w wątpliwość wyniki głosowania irlandzkiego nadawcy Raidió Teilifís Éireann (RTÉ), który w ostatniej chwili zdecydował się na wykorzystanie punktacji komisji jurorskiej z powodu opóźnień w wysłaniu ostatecznych wyników głosowania telefonicznego, nadzorowanego przez firmę telekomunikacyjną Eircom[115]. EBU przeprowadziła dochodzenie w sprawie, które wykazało prawidłowe zastosowanie przez stację zmiany metody głosowania[116]. Nadawca opublikował wyniki głosowania telewidzów, z których wynikało, że w przypadku niewykorzystania punktacji jurorskiej Turcja i tak zajęłaby pierwsze miejsce w konkursie, jednak Belgia otrzymałaby jedynie dwa punkty (a nie dziesięć), co umożliwiłoby Rosji zakończenie udziału na drugim miejscu z trzypunktową stratą do zwycięzcy[117][118]. Rosyjski nadawca miał zastrzeżenia także do ostatecznej punktacji w Wielkiej Brytanii, na co brytyjska telewizja BBC zareagowała opublikowaniem oficjalnych wyników głosowania telewidzów[119].

Sześć lat po finale konkursu Jelena Katina udzieliła wywiadu w jednym z rosyjskich programów telewizyjnych, w którym przyznała, że kraj rzekomo otrzymał od łotewskiego nadawcy ofertę kupna pierwszego miejsca[120].

Posądzenia o plagiat

edytuj

Tuż po finale niemieckich selekcji do konkursu, twórca zwycięskiej propozycji „Let’s Get Happy” Ralph Siegel został posądzony przez kompozytora Jean-Pierre’a Valance’a o naruszenie praw autorskich oraz skopiowanie linii melodycznej z jego utworu „Weiss der Geier oder weiss er nicht”. Kompozytor eurowizyjnej piosenki zaprzeczył doniesieniom[121].

O plagiat posądzony został także autor utworu „Segðu mér allt” Birgitty Haukdal, która wygrała islandzki finał narodowy. Richard Marx uznał, że konkursowa propozycja jest kopią jego przeboju „Right Here Waiting” z 1980[122]. Związek Kompozytorów Islandzkich (w skrócie S.T.E.F.) oraz Nordyckie Biuro Praw Autorskich nie uznało jednak oskarżenia Marxa, a islandzki utwór został dopuszczony do rywalizacji w konkursie[123].

Po wygraniu irlandzkich selekcji, zwycięski utwór Keitha Molloy’ego i Martina Branningana „We’ve Got the World” wykonany przez Mickeya Harte’a został posądzony o plagiat duńskiej piosenki „Fly on the Wings of Love” Olsen Brothers, która wygrała 45. Konkurs Piosenki Eurowizji[124]. Europejska Unia Nadawców (EBU) nie uznał podobieństwa piosenek za naruszenie praw autorskich, dopuszczając irlandzką propozycję do udziału w koncercie finałowym[125].

Nawoływanie do politycznego bojkotu

edytuj

Pod koniec marca jeden z portali poświęconych konkursowi, All Time ESC, zasugerował swoim czytelnikom zbojkotowanie w głosowaniu reprezentantów krajów, których władze wsparły wojnę w Iraku, tj. Wielką Brytanię, Hiszpanię, Izrael i Turcję. Fani serwisu stwierdzili, że „polityka i wojna nie powinny być mieszane z Konkursem Piosenki Eurowizji, który poświęcony jest muzyce”[126].

Po finale konkursu brytyjski komentator konkursu, Terry Wogan, uznał ostatnie miejsce z zerowym dorobkiem punktowym zajęte przez reprezentantów Wielkiej Brytanii (duet Jemini) za wynik bojkotu oraz polityczne głosowanie[127][128].

Kraje uczestniczące

edytuj

Pod koniec listopada 2002 Gill Gaspare z EBU potwierdził udział 26 reprezentantów państwowych nadawców publicznych w 48. Konkursie Piosenki Eurowizji. Z powodu osiągnięcia słabego wyniku w poprzednim roku, do udziału w konkursie w 2003 nie zostali dopuszczeni reprezentanci nadawców z Danii, Finlandii, Litwy, Macedonii i Szwajcarii[129][130]. Ostatni transmitował jednak finał konkursu[131]. Po rocznej przerwie do konkursu powróciły natomiast: Holandia, Irlandia, Islandia, Norwegia, Polska i Portugalia[132][129][130]. W stawce konkursowej zadebiutowała telewizja z Ukrainy[35][133]. Spotkanie z reprezentantami delegacji wszystkich krajów odbyło się 20-21 marca[134].

Wyniki finału

edytuj
L.p. Kraj Język[135] Wykonawca Tytuł Miejsce[6] Punkty[6]
01   Islandia angielski Birgitta Haukdal[136] „Open Your Heart”[137] 8 81
02   Austria niemiecki[i] Alf Poier[138] „Weil der Mensch zählt”[138] 6 101
03   Irlandia angielski Mickey Harte[139] „We’ve Got the World”[139] 11 53
04   Turcja angielski Sertab Erener[140] „Everyway That I Can”[141] 1 167
05   Malta angielski Lynn Chirchop[142] „To Dream Again”[142] 25 4
06   Bośnia i Hercegowina bośniacki, chorwacki,
serbski, angielski 		Mija Martina[143] „Ne brini”[143] 16 27
07   Portugalia portugalski, angielski Rita Guerra[144][145] „Deixa-me sonhar (só mais uma vez)”[146] 22 13
08   Chorwacja chorwacki, angielski Claudia Beni[147] „Više nisam tvoja”[147] 15 29
09   Cypr angielski Stelios Konstandas[148] „Feeling Alive”[149] 20 15
10   Niemcy angielski Lou[150] „Let’s Get Happy”[150] 11 53
11   Rosja rosyjski t.A.T.u.[151] „Nie wier´, nie bojsia”[151] 3 164
12   Hiszpania hiszpański Beth[152] „Dime”[152] 8 81
13   Izrael hebrajski, angielski[ii] Li’or Narkis[153][154] „Words for Love”[155] 19 17
14   Holandia angielski Esther Hart[156] „One More Night”[156] 13 45
15   Wielka Brytania angielski Jemini[157] „Cry Baby”[157] 26 0
16   Ukraina angielski Ołeksandr Ponomariow[158] „Hasta la vista”[159][160] 14 30
17   Grecja angielski Mando[161] „Never Let You Go”[161] 17 25
18   Norwegia angielski Jostein Hasselgård[162] „I’m Not Afraid to Move On”[162] 4 123
19   Francja francuski Louisa Baïleche[163] „Monts et merveilles”[163] 18 19
20   Polska niemiecki, polski, rosyjski Ich Troje[164] „Keine Grenzen – Żadnych granic”[164] 7 90
21   Łotwa angielski F.L.Y.[165] „Hello from Mars”[165] 24 5
22   Belgia sztuczny Urban Trad[166] „Sanomi”[166][167][168] 2 165
23   Estonia angielski Ruffus[169] „Eighties Coming Back”[170] 21 14
24   Rumunia angielski Nicola[171] „Don’t Break My Heart”[171] 10 73
25   Szwecja angielski Fame[172] „Give Me Your Love”[172] 5 107
26   Słowenia angielski Karmen Stavec[173] „Nanana”[174] 23 7

Legenda:

     1. miejsce

     2. miejsce

     3. miejsce

  1. ↑ Utwór śpiewany był w dialekcie styryjskim
  2. ↑ Utwór zawierał w refrenie zwrot „kocham cię” także w języku greckim, francuskim i włoskim.
Tabela punktacyjna finału

Pozostałe wyróżnienia

edytuj
 
Sertab Erener – zwyciężczyni konkursu oraz zdobywczyni Nagrody Dziennikarzy im. Marcela Bezençona (2004)

Nagrody im. Marcela Bezençona

edytuj

W 2003 po raz drugi przyznano Nagrody im. Marcela Bezençona, czyli wyróżnienia przyznawane dla najlepszych piosenek biorących udział w finale imprezy, sygnowane nazwiskiem twórcy konkursu – Marcela Bezençona. Pomysłodawcami statuetek zostali: szef szwedzkiej delegacji konkursowej Christer Björkman oraz członek zespołu Herreys – Richard Herrey[175].

W 2003 nagrody w trzech kategoriach otrzymali[175]:

Kategoria Kraj Utwór Wykonawca
Nagroda Artystyczna   Holandia „One More Night”[176] Esther Hart[176]
Nagroda Dziennikarzy   Turcja „Everyway That I Can” Sertab Erener
Nagroda Fanów   Hiszpania „Dime” Beth

Nagroda im. Barbary Dex

edytuj

Po raz kolejny przyznana została Nagroda im. Barbary Dex, nieoficjalny tytuł przyznawany corocznie przez fanów konkursu za pośrednictwem holenderskiej strony House of Eurovision (eurovisionhouse.nl) najgorzej ubranemu artyście w Konkursie Piosenki Eurowizji w danym roku[177][178][179]. Największą liczę spośród 66 głosów oddanych podczas plebiscytu w 2003 otrzymały wokalistki rosyjskiego duetu t.A.T.u., które wystąpiły podczas koncertu finałowego w dżinsach i białych topach z wydrukowaną cyfrą 1[180][181]. Drugie miejsce w głosowaniu fanów zajęła słoweńska reprezentantka Karmen Stavec, a trzecie – duet Jemini z Wielkiej Brytanii[181].

Oglądalność

edytuj

Finał 48. Konkursu Piosenki Eurowizji obejrzało ponad 165 milionów telewidzów na całym świecie[182][183], w tym 1,8 miliona mieszkańców Łotwy, co dało stacji-organizatorowi ok. 80% udział na rynku w tym czasie antenowym[182]. Koncert finałowy obejrzało: 1,95 mln telewidzów w Grecji (58,9%)[184], 8,6 mln w Polsce (65,2%)[185], 10,6 miliona ludzi w Hiszpanii (udział: 65,8%), 4,9 mln we Francji (27,5%), 1,3 mln w Austrii (75%), 8,7 mln w Niemczech (38,8%), 1,5 mln w Norwegii (88,8%), 10,8 mln w Wielkiej Brytanii (54%), 3,5 mln w Szwecji, ok. 3 mln w Belgii[182], 4,8 mln w Holandii (70%)[186], ok. 120 tys. telewidzów (68,6%) na Cyprze[187] i 1,369 mln w Australii[188]. W Izraelu konkurs obejrzało ok. 32% mieszkańców, sam występ krajowego reprezentanta obejrzało ok. 800 tysięcy telewidzów (38,8%)[189]. Konkurs był najchętniej oglądanym programem telewizyjnym w kraju w 2003[190]. Całe widowisko transmitowane było również przez Internet na oficjalnej stronie konkursu, a serwer obsługujący imprezę wysyłał równocześnie 25 tys. strumieni danych (najwięcej w Szwecji, Holandii oraz Stanach Zjednoczonych), dzięki czemu ustanowił europejski rekord[191].

W Szwecji telewidzowie przyznali łącznie 224 529 głosów[192], w Polsce – 129 076 (w tym 19 894 nieważnych)[193], w Estonii – 56 828[194], w Grecji – ponad 50 tys.[195], na Cyprze – ponad 5,5 tys.[187].

Międzynarodowi sekretarze i komentatorzy

edytuj

Sekretarze

edytuj

Poniżej przedstawione zostały nazwiska wszystkich sekretarzy, którzy ogłaszali wyniki głosowania w poszczególnych krajach[196]. Państwa zostały uporządkowane w kolejności przyznawania punktów, która odpowiada kolejności występowania reprezentanta danego kraju podczas koncertu finałowego[63].

  1.   Islandia – Eva María Jónsdóttir
  2.   Austria – Dodo Roščić
  3.   Irlandia – Pamela Flood
  4.   Turcja – Meltem Ersan Yazgan
  5.   Malta – Sharon Borg[197]
  6.   Bośnia i Hercegowina – Ana Vilenica
  7.   Portugalia – Helena Ramos[198]
  8.   Chorwacja – Davor Meštrović[199]
  9.   Cypr – Loukas Hamatsos[200]
  10.   Niemcy – Axel Bulthaupt
  11.   Rosja – Jana Czurikowa
  12.   Hiszpania – Anne Igartiburu
  13.   Izrael – Michal Zoharetz
  14.   Holandia – Marlayne
    (reprezentantka Holandii w konkursie w 1999)
  15.   Wielka Brytania – Lorraine Kelly
  16.   Ukraina – Ludmyła Charyw[201]
  17.   Grecja – Alexis Kostalas[202]
  18.   Norwegia – Roald Øyen
  19.   Francja – Sandrine François[203]
    (reprezentantka kraju w konkursie w 2002)
  20.   Polska – Maciej Orłoś
  21.   Łotwa – Ģirts Līcis
  22.   Belgia – Corinne Boulangier[203]
  23.   Estonia – Ines
    (reprezentantka kraju w konkursie w 2000)
  24.   Rumunia – Leonard Miron
  25.   Szwecja – Kattis Ahlström[204]
  26.   Słowenia – Peter Poles

Komentatorzy

edytuj

Poniżej przedstawione zostały nazwiska wszystkich krajowych komentatorów oraz nazwy publicznych nadawców telewizyjnych i radiowych transmitujących konkurs w 2003[196].

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Eirovīzijas veidotāji pārcēlušies uz ‘Skonto’ halli. [w:] Delfi [on-line]. delfi.lv, 2003-05-06. [dostęp 2014-07-22]. (łot.).
  2. ↑ a b Daniel Ringby: Skonto Hall to host 2003 contest. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  3. ↑ Sietse Bakker: Latvia won the 47th Eurovision Song Contest. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  4. ↑ a b Sietse Bakker: Renars Kaupers will host Eurovision Song Contest. esctoday.com, 2002-10-31. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  5. ↑ a b Sietse Bakker: Renars Kaupers and Marie N hosts 2003 show. esctoday.com, 2002-12-01. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  6. ↑ a b c Eurovision Song Contest 2003. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-07-20]. (ang.).
  7. ↑ Arnoud Vermeer: Turkey wins Eurovision for the first time. esctoday.com, 2003-05-25. [dostęp 2013-10-09]. (ang.).
  8. ↑ Remi Kübar: Latvia has to make a decision before June 10th. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  9. ↑ Sietse Bakker: First meeting of Latvian Eurovision task force. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  10. ↑ Sietse Bakker: Latvia promised to host Eurovision in 2003. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  11. ↑ a b Sietse Bakker: Detailed contract with Skonto Hall signed. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  12. ↑ Sietse Bakker: Latvian government supports contest financially. esctoday.com, 2002-10-23. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  13. ↑ Sietse Bakker: Riga allots EUR 1 million for Eurovision 2003. esctoday.com, 2002-10-22. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  14. ↑ Sietse Bakker: LTV gives press conference at October 9. esctoday.com, 2002-10-22. [dostęp 2014-07-20]. (ang.).
  15. ↑ Oliver Rau: Financial problems in Riga. esctoday.com, 2003-01-28. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  16. ↑ Festiwal Eurowizji odwołany?. [w:] Wirtualna Polska [on-line]. muzyka.wp.pl, 2003-01-29. [dostęp 2015-05-08]. (pol.).
  17. ↑ Sietse Bakker: LTV: 'Eurovision Song Contest not in danger'. esctoday.com, 2003-01-29. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  18. ↑ Itamar Barak: Riga municipality won't cut Eurovision budget. esctoday.com, 2003-02-02. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  19. ↑ Remi Kübar: BNS: Demonstrations ought to take place. esctoday.com, 2003-05-17. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
  20. ↑ Itamar Barak: Security in Riga has already been tighten. esctoday.com, 2003-05-08. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  21. ↑ Aija Medinika: Eurovision 2003 in numbers and facts. esctoday.com, 2003-05-29. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
  22. ↑ a b Dzintaru koncertzāles pārbūve Eirovīzijas rīkošanai izmaksātu trīs miljonus latu.. [w:] TV Net [on-line]. tvnet.lv, 2002-06-06. [dostęp 2014-07-22]. (łot.).
  23. ↑ Ventspils dome vēlas Eirovīzijas rīkošanu Ventspilī (papildināts). [w:] Dienas Bizness [on-line]. db.lv, 2002-06-03. [dostęp 2014-07-22]. (łot.).
  24. ↑ Sietse Bakker: Experts: Latvia has no good venues for the contest. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  25. ↑ a b Latvia in the Eurovision Song Contest 2003. [w:] ESC Kazachstan [on-line]. esckaz.com. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  26. ↑ Eirovīzija izmaksās 4,7 vai 5,5 miljonus latu. [w:] TV Net [on-line]. financenet.tvnet.lv, 2002-07-02. [dostęp 2014-07-22]. (łot.).
  27. ↑ Jarmo Siim: BT1 venue complains about venue decision. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  28. ↑ Ralph Thommassen: Olympic Skonto Hall under renovation. esctoday.com, 2002-10-31. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  29. ↑ Sietse Bakker: LTV: „Eurovision will take place in Riga!”. esctoday.com, 2003-03-16. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  30. ↑ Sietse Bakker: Eurovision Song Contest 2003: 100 days to go!. esctoday.com, 2003-02-13. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  31. ↑ Sietse Bakker: Arvids Babris will produce the contest in Latvia. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  32. ↑ Jarmo Siim: Paadam: New rules, ESC on May 24th in Riga. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  33. ↑ Itamar Barak: Riga 2003: A new executive producer. esctoday.com, 2003-03-18. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  34. ↑ Jarmo Siim: Sarah Yuen, Executive Project Manager Live Events. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  35. ↑ a b c d e f Sietse Bakker: The end of a decade: Riga 2003. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2009-12-24. [dostęp 2013-10-09]. (ang.).
  36. ↑ Aija Medinika: The preparation for Eurovision Song Contest 2003. esctoday.com, 2003-03-25. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  37. ↑ Bjørn Erik Opheim: SVT to produce 2003 Eurovision Song Contest. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  38. ↑ Jarmo Siim: Swedes and Estonians to organise the 2003 contest. esctoday.com, 2003-04-11. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  39. ↑ Aija Medinika: The preparation for Eurovision Song Contest 2003. esctoday.com, 2003-03-25. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
  40. ↑ Spectra+ Lands Third Eurovision Contract. [w:] Live Design Online [on-line]. livedesignonline.com, 2003-04-17. [dostęp 2014-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-31)]. (ang.).
  41. ↑ André Rodrigues: Prisma to handle song contest broadcast 2005. esctoday.com, 2004-11-14. [dostęp 2018-04-03]. (ang.).
  42. ↑ Sietse Bakker: How it works: the score board. esctoday.com, 2005-04-05. [dostęp 2018-04-02]. (ang.).
  43. ↑ Sietse Bakker: Latvia Tours selected as cooperation partner. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  44. ↑ Sietse Bakker: 12 companies want to sponsor Eurovision. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  45. ↑ Sietse Bakker: LTV decides on partnerships today. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  46. ↑ Sietse Bakker: Latvijas Mobilais and Parex sponsor 2003 contest. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  47. ↑ Itamar Barak: Riga will have an intensive cultural week. esctoday.com, 2003-04-07. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  48. ↑ Aija Medinika: Eurovision in the streets of Riga. esctoday.com, 2003-05-22. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  49. ↑ André Rodrigues: Concerts in Riga all day long. esctoday.com, 2003-05-24. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  50. ↑ Sietse Bakker: Girls and boys in green and red everywhere. esctoday.com, 2003-05-22. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  51. ↑ Aija Medinika: Charity of Latvian Television. esctoday.com, 2003-04-02. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  52. ↑ Aija Medinika: The largest Eurovision Press Centre. esctoday.com, 2003-04-28. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  53. ↑ Aija Medinika: Latvian media about Eurovision Song Contest. esctoday.com, 2003-05-21. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  54. ↑ Sietse Bakker: No orchestra at Eurovision Song Contest 2003. esctoday.com, 2002-11-05. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  55. ↑ Sietse Bakker: Contest in 2003 to be broadcasted online again. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  56. ↑ Jarmo Siim: 'Running order and hosts in November'. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  57. ↑ Sietse Bakker: Draw for running order to be a small event. esctoday.com. [dostęp 2014-07-20]. (ang.).
  58. ↑ Sietse Bakker: Draw to be made public Friday 17:00 CET. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  59. ↑ Sietse Bakker: Draw of running order finally available. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  60. ↑ Jarmo Siim: Marie N wants to host Eurovision Song Contest 2003. esctoday.com, 2003-11-28. [dostęp 2014-07-20]. (ang.).
  61. ↑ Sietse Bakker: Maria Naumova is sure for 80 percent. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  62. ↑ Sietse Bakker: Renars Kaupers: 'I think it will happen'. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  63. ↑ a b Eurovision 2003: Running order draw. youtube.com. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
  64. ↑ Remi Kübar: Reynard and Marie will change their outfit twice. esctoday.com, 2003-05-17. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  65. ↑ Jarmo Siim: Cyprus will perform the 900th Eurovision entry. esctoday.com, 2003-01-05. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  66. ↑ Facts & Trivia. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-10-06]. (ang.).
  67. ↑ Remi Kübar: Massive rain of confettis to conquer the stage. esctoday.com, 2003-05-24. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  68. ↑ Remi Kübar: A winner can use a Jaguar for a day. esctoday.com, 2003-05-23. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  69. ↑ Remi Kübar: Winner gets special prize from Riga City. esctoday.com, 2003-05-20. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  70. ↑ Itamar Barak: EBU changed January 1 rule. esctoday.com, 2003-03-18. [dostęp 2014-07-20]. (ang.).
  71. ↑ a b c RULES OF THE 2003 EUROVISION SONG CONTEST. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-04-14)]. (ang.).
  72. ↑ Jarmo Siim: Paadam will help the Latvians. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  73. ↑ a b Aija Medinika: 204 logo propositions for ESC 2003. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  74. ↑ Sietse Bakker: Logo can be expected half September. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  75. ↑ a b c d Sietse Bakker: Logo for Eurovision 2003 selected. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  76. ↑ a b Sietse Bakker: LTV released logo and information. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  77. ↑ Sietse Bakker: Logo for Eurovision Song Contest 2003. esctoday.com, 2002-10-27. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  78. ↑ Sietse Bakker: Reference group will meet next week. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  79. ↑ Sietse Bakker: Eurovision 2003 theme will be rendez-vous. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  80. ↑ Sietse Bakker: More details revealed about the Big Night. esctoday.com, 2003-05-22. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  81. ↑ And here is info about postcards. [w:] ESC Kazachstan [on-line]. esckaz.com, 2002-11-16. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  82. ↑ Paul Jordan: What’s Another Year? Ten Years On From Riga. [w:] ESC In Sight [on-line]. escinsight.com, 2013-01-11. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  83. ↑ Jarmo Siim: EBU disapproved the Latvian postcards. esctoday.com, 2003-05-17. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  84. ↑ Sietse Bakker: Eurovision Song Contest 2003 on Planet Latvia. esctoday.com, 2003-03-27. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  85. ↑ Aija Medinika: LTV released Latvian promotion films. esctoday.com, 2003-02-26. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  86. ↑ Wouter van Vliet: CyberHoist first used at the Eurovision Stage. esctoday.com, 2003-06-01. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
  87. ↑ Remi Kübar: Details revealed about the stage in May. esctoday.com, 2003-02-07. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  88. ↑ Itamar Barak: Magical encounter on the Eurovision stage. esctoday.com, 2003-05-07. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  89. ↑ Sietse Bakker: No televoting for Russia and Bosnia & Herzegovina. esctoday.com, 2003-05-24. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  90. ↑ Turkish delight at Eurovision win. [w:] BBC [on-line]. news.bbc.co.uk, 2003-05-24. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  91. ↑ Sietse Bakker: Behind the scenes: the voting procedure!. esctoday.com, 2003-05-21. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  92. ↑ Aija Medinika: Latvians can vote for their own country. esctoday.com, 2003-05-24. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  93. ↑ Kamil Górecki: Poland will use SMS-voting only. esctoday.com, 2003-05-24. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  94. ↑ a b Sietse Bakker: Surprises: Lys Assia and space station connections. esctoday.com, 2003-05-23. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  95. ↑ Jarmo Siim: Artists and fan sites campaign on World AIDS Day. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2008-12-01. [dostęp 2013-10-06]. (ang.).
  96. ↑ Michael Tarm: Turks beat back Russia and Belgium to win; Baltics and Britain bomb.. [w:] Baltic Worldwide [on-line]. balticworldwide.com, 2003-05-24. [dostęp 2014-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-03)]. (ang.).
  97. ↑ Itamar Barak: Marie N and Renārs Kaupers in the interval act. esctoday.com, 2003-05-06. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  98. ↑ Kaprysy Tatu: gwizdy na konferencji. [w:] Wirtualna Polska [on-line]. muzyka.wp.pl, 2003-05-21. [dostęp 2015-05-09]. (pol.).
  99. ↑ Sietse Bakker: Russian rehearsal and conference went problematic. esctoday.com, 2003-05-20. [dostęp 2013-10-09]. (ang.).
  100. ↑ Sietse Bakker: Belgian rehearsal was back to basic after t.A.T.u.. esctoday.com, 2003-05-21. [dostęp 2013-10-09]. (ang.).
  101. ↑ Sietse Bakker: Russia: two brave girls in a stunning stage. esctoday.com, 2003-05-22. [dostęp 2013-10-09]. (ang.).
  102. ↑ Wouter van Vliet: Breaking news: t.A.T.u. breaks technical rehearsal. esctoday.com, 2003-05-23. [dostęp 2013-10-09]. (ang.).
  103. ↑ Sietse Bakker: Detailed report about the first dress rehearsal!. esctoday.com, 2003-05-23. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
  104. ↑ Oliver Rau: t.A.T.u.'s performance will not be interrupted. esctoday.com, 2003-05-24. [dostęp 2013-10-09]. (ang.).
  105. ↑ Tatu: Eurowizja bez obmacywania. [w:] Wirtualna Polska [on-line]. muzyka.wp.pl, 2003-04-07. [dostęp 2015-05-08]. (pol.).
  106. ↑ Sietse Bakker: Second dress rehearsal: the ups and downs!. esctoday.com, 2003-05-23. [dostęp 2013-10-09]. (ang.).
  107. ↑ Remi Kübar: Julia of t.A.T.u. taken into the hospital. esctoday.com, 2003-05-24. [dostęp 2013-10-09]. (ang.).
  108. ↑ Sietse Bakker: EBU: doctors certificate for Julia's illness. esctoday.com, 2003-05-24. [dostęp 2013-10-09]. (ang.).
  109. ↑ Sietse Bakker: Russia: two brave girls in a stunning stage. esctoday.com, 2003-05-22. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  110. ↑ Eurowizja 2003: Czy Wiśniewski da radę Tatu?. [w:] Wirtualna Polska [on-line]. muzyka.wp.pl, 2003-04-07. [dostęp 2015-05-09]. (pol.).
  111. ↑ Sietse Bakker: William Hill: Russia leading, Israel at the bottom. esctoday.com, 2003-05-19. [dostęp 2013-10-09]. (ang.).
  112. ↑ Sietse Bakker: William Hill updates betting figures. esctoday.com, 2003-05-20. [dostęp 2013-10-09]. (ang.).
  113. ↑ Aija Medinika: William Hill updates betting figures. esctoday.com, 2003-05-23. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  114. ↑ Sietse Bakker: William Hill: update of the betting figures!. esctoday.com, 2003-05-24. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  115. ↑ Tatu na Eurowizji 2003: teoria spiskowa przegranej. [w:] Wirtualna Polska [on-line]. muzyka.wp.pl, 2003-05-29. [dostęp 2015-05-09]. (pol.).
  116. ↑ André Rodrigues: EBU approves use back-up jury of Irish television. esctoday.com, 2003-06-20. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  117. ↑ Sietse Bakker: RTÉ soon to release initial televoting results. esctoday.com, 2003-06-17. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
  118. ↑ Sietse Bakker: Irish televoting results finally announced. esctoday.com, 2003-06-27. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  119. ↑ Itamar Barak: BBC:Russia indeed failed to score in the UK. esctoday.com, 2003-05-29. [dostęp 2013-10-09]. (ang.).
  120. ↑ Nick Paton Walsh: Vote switch 'stole Tatu's Eurovision win'. [w:] The Guardian [on-line]. theguardian.com, 2003-05-30. [dostęp 2013-10-03]. (ang.).
  121. ↑ Oliver Rau: Accusations of plagiarism against German entry. esctoday.com, 2003-03-10. [dostęp 2013-10-06]. (ang.).
  122. ↑ Bjarni Hall: Scandalous news about the Icelandic entry. esctoday.com, 2003-03-06. [dostęp 2014-08-02]. (ang.).
  123. ↑ Itamar Barak: Iceland's song will not be disqualified. esctoday.com, 2003-03-09. [dostęp 2013-10-06]. (ang.).
  124. ↑ Itamar Barak: Ireland's entry's fate to be discussed on Thursday. esctoday.com, 2003-03-18. [dostęp 2014-08-02]. (ang.).
  125. ↑ Bjarni Hall: Irish song is not plagiarism. esctoday.com, 2003-03-20. [dostęp 2013-10-06]. (ang.).
  126. ↑ Sietse Bakker: Website calls for boycott because of war in Iraq. esctoday.com, 2003-03-31. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  127. ↑ Oliver Rau: Belgian chocolate for Sertab. esctoday.com, 2003-05-29. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
  128. ↑ Jemini: zero punktów na Eurowizji. [w:] Wirtualna Polska [on-line]. muzyka.wp.pl, 2003-05-26. [dostęp 2015-05-09]. (pol.).
  129. ↑ a b Sietse Bakker: EBU released list of participant for 2003. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  130. ↑ a b Sietse Bakker: 26 countries confirm 2003 participation. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  131. ↑ Sietse Bakker: Switzerland will broadcast Eurovision 2003. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  132. ↑ Sietse Bakker: No new countries at next Eurovision Song Contest. esctoday.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  133. ↑ Ralph Thommassen: The participants for this year?. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  134. ↑ Aija Medinika: The heads of country delegations visit Riga. esctoday.com, 2003-03-19. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
  135. ↑ 2003 – 48th edition. diggiloo.net. [dostęp 2013-10-06]. (ang.).
  136. ↑ Bjarni Hall: Birgitta Haukdal to represent Iceland in Riga. esctoday.com, 2003-02-16. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  137. ↑ Sietse Bakker: Iceland in English: Open your heart. esctoday.com, 2003-03-15. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  138. ↑ a b Sietse Bakker: Alf Poier to represent Austria in Riga. esctoday.com, 2003-03-13. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  139. ↑ a b David Walsh: Mickey Harte wins Irish ticket to Riga. esctoday.com, 2003-03-09. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  140. ↑ Can Sunata: Pop diva Sertab Erener to represent Turkey in Riga. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  141. ↑ Can Sunata: Turkish secret finally revealed. esctoday.com, 2003-03-09. [dostęp 2014-08-03]. (ang.).
  142. ↑ a b André Rodrigues: To Dream Again for Malta to Riga. esctoday.com, 2003-02-09. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  143. ↑ a b Martti Immonen: Mija Martina Barbaric for Bosnia-Herzegovina. esctoday.com, 2003-03-02. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  144. ↑ Sietse Bakker: “Rita Guerra to represent Portugal in Riga”. esctoday.com, 2003-12-24. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  145. ↑ Bjørn Erik Opheim: Rita Guerra confirmed as Portugese singer in Riga. esctoday.com, 2003-12-28. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  146. ↑ André Rodrigues: Portugal: Deixa-me sonhar (só mais uma vez). esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  147. ↑ a b Ivan Fosin: Claudia Beni wins Croatian Eurovision ticket. esctoday.com, 2003-03-10. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  148. ↑ Sietse Bakker: Officially: Stelios Konstantas for Cyprus to Riga. esctoday.com, 2003-02-11. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  149. ↑ Sietse Bakker: Stelios Konstantas to sing Feeling alive. esctoday.com, 2003-02-04. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  150. ↑ a b Sietse Bakker: Lou for Germany to Eurovision 2003!. esctoday.com, 2003-03-08. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  151. ↑ a b Sietse Bakker: Officially: Tatu to Eurovision for Russia. esctoday.com, 2003-03-19. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  152. ↑ a b Sietse Bakker: Beth to represent Spain at Eurovision Song Contest. esctoday.com, 2003-02-18. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  153. ↑ Itamar Barak: Lior Narkis to represent Israel in 2003. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  154. ↑ Itamar Barak: Narkis is excited to represent Israel in Riga. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  155. ↑ Sietse Bakker: Studio version of Words for love available. esctoday.com, 2003-01-31. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  156. ↑ a b Jarmo Siim: Esther Hart wins Dutch ticket for Riga. esctoday.com, 2003-03-03. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  157. ↑ a b David Walsh: United Kingdom: Jemini to Riga. esctoday.com, 2003-03-02. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  158. ↑ Sietse Bakker: 'Oleksandar Ponomariov to represent the Ukraine'. esctoday.com, 2002-10-23. [dostęp 2014-07-20]. (ang.).
  159. ↑ André Rodrigues: Ponomariov to sing Hasta la vista in Riga?. esctoday.com, 2003-03-13. [dostęp 2014-08-03]. (ang.).
  160. ↑ Bjørn Erik Opheim: Ukraine: Hasta la vista online. esctoday.com, 2003-03-21. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  161. ↑ a b Theo Vatmanidis: Mando to represent Greece in Riga. esctoday.com, 2003-02-28. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  162. ↑ a b Bjørn Erik Opheim: Jostein Hasselgård with calm ballad for Norway. esctoday.com, 2003-03-02. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  163. ↑ a b Sietse Bakker: France: Louisa with Monts et merveilles. esctoday.com, 2003-03-06. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  164. ↑ a b Sietse Bakker: Ich Troje to represent Poland this year. esctoday.com, 2003-01-26. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  165. ↑ a b Wouter van Vliet: Hello from Mars will represent Latvia. esctoday.com, 2003-02-02. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  166. ↑ a b Sietse Bakker: Urban Trad for Belgium to Eurovision Song Contest. esctoday.com. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  167. ↑ Bjørn Erik Opheim: Urban Trad describes their song Sanomi. esctoday.com, 2003-01-05. [dostęp 2014-07-22]. (ang.).
  168. ↑ Sietse Bakker: Sanomi presented to the world. esctoday.com, 2003-03-31. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  169. ↑ Matteo Aldrovandi: A new name for Claire's Birthday. esctoday.com, 2003-02-17. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  170. ↑ Jarmo Siim: Eurovision Claire's Birthday to represent Estonia. esctoday.com, 2003-02-08. [dostęp 2014-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  171. ↑ a b Kamil Górecki: Nicola will represent Romania. esctoday.com, 2003-02-03. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  172. ↑ a b Melodifestivalen 2003. svt.se. [dostęp 2013-03-14]. (szw.).
  173. ↑ Ivan Fosin: Karmen Stavec to represent Slovenia. esctoday.com, 2003-02-16. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  174. ↑ Itamar Barak: Karmen Stavec will sing Nanana in English. esctoday.com, 2003-03-14. [dostęp 2014-07-21]. (ang.).
  175. ↑ a b Marcel Bezençon Award – an introduction. [w:] Pop Light [on-line]. poplight.zitiz.se. [dostęp 2013-10-01]. (ang.).
  176. ↑ a b Sietse Bakker: Dutch Esther Hart wins performance award. esctoday.com, 2003-05-25. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  177. ↑ The Barbara Dex Award. [w:] Euro Dummies [on-line]. eurodummies.wordpress.com. [dostęp 2013-05-26]. (ang.).
  178. ↑ Barbara Dex Award. [w:] Eurovision House [on-line]. eurovisionhouse.nl. [dostęp 2013-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-07)]. (ang.).
  179. ↑ Media Handbook for Eurovision Song Contest 2012. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2013-05-26]. (ang.).
  180. ↑ Raf Van Bedts: t.A.T.u. wint Barbara Dex Award. [w:] Eurosong.be [on-line]. eurosong.be. [dostęp 2013-05-26]. (niem.).
  181. ↑ a b Kim Walker: Post subject: t.A.T.u win 2003 Barbara Dex Award (this is bad news). [w:] Tatu Forum [on-line]. tatu.us, 2003-06-09. [dostęp 2013-05-26]. (ang.).
  182. ↑ a b c Sietse Bakker: Viewing figures: Eurovision big success again. esctoday.com, 2003-05-28. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  183. ↑ Daniel Ringby: Swedish TV organises 2004 contest…too. esctoday.com, 2003-07-19. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
  184. ↑ Theo Vatmanidis: High TV ratings in Grecja. esctoday.com, 2003-05-28. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  185. ↑ „Eurowizja” – hitem weekendu. [w:] Wirtualne Media [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2003-05-27. [dostęp 2015-02-16]. (pol.).
  186. ↑ Sietse Bakker: Dutch audience unsatisfied with Eurovision system. esctoday.com, 2003-06-21. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
  187. ↑ a b Theo Vatmanidis: Cypriot televoting: Grecja gets massive margin. esctoday.com, 2003-05-28. [dostęp 2014-07-31]. (ang.).
  188. ↑ John Egan: Australian viewership down slightly. esctoday.com, 2005-06-29. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  189. ↑ Itamar Barak: Israel: 40% ratings for the 2003 contest. esctoday.com, 2003-05-26. [dostęp 2014-07-23]. (ang.).
  190. ↑ Itamar Barak: Eurovision: Most watched show in Israel in 2003. esctoday.com, 2004-01-11. [dostęp 2014-10-23]. (ang.).
  191. ↑ Rekordowa internetowa Eurowizja. [w:] Wirtualne Media [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2003-06-02. [dostęp 2015-02-16]. (pol.).
  192. ↑ Bjørn Erik Opheim: Record amount of televotes received in Szwecja. esctoday.com, 2003-05-29. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
  193. ↑ Kamil Górecki: Results of the Polish SMS-voting. esctoday.com, 2003-06-11. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
  194. ↑ Kamil Górecki: Results of the Estonian televoting. esctoday.com, 2003-05-30. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
  195. ↑ Theo Vatmanidis: The results of the Greek televoting. esctoday.com, 2003-05-29. [dostęp 2014-07-28]. (ang.).
  196. ↑ a b The Eurovision Song Contest (2003 TV Special). imdb.com. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
  197. ↑ Breaking News: And the Spokesperson Is. escflashmalta.com. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
  198. ↑ a b Comentadores Do ESC – escportugaliaforum.pt.vu | o forum eurovisivo português. 21595.activeboard.com. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-21)].
  199. ↑ • Pogledaj temu – SPOKESPERSONS. forum.hrt.hr, 2008-02-29. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-14)]. (chorw.).
  200. ↑ a b Savvidis, Christos (OGAE Cyprus)
  201. ↑ „Євробачення” – готовність № 1 /ДЕНЬ/. day.kiev.ua, 2007-11-28. [dostęp 2014-08-21].
  202. ↑ Εκφωνητές της ΕΡΤ για τις ψήφους της Ελλάδας στην EUROVISION – Page 3. retromaniax.gr. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-11)]. (gr.).
  203. ↑ a b Concours Eurovision de la Chanson • Consulter le sujet – Porte-paroles des jurys des pays francophones. eurovision.vosforums.com. [dostęp 2014-08-21]. (fr.).
  204. ↑ a b Infosajten.com. Infosajten.com. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-18)].
  205. ↑ a b Bjørn Erik Opheim: 50th Anniversary won't affect annual Eurovision. esctoday.com, 2003-02-22. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
  206. ↑ a b c Itamar Barak: EBU press conference about the contest's future. esctoday.com, 2003-05-22. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
  207. ↑ ATV Eurovisio. [w:] Ràdio i Televisió d’Andorra [on-line]. rtyasa.ad, 2003-10-09. [dostęp 2014-08-21].
  208. ↑ Richard Jinman: Lesbian kiss could be Russia's Waterloo. [w:] The Sydney Morning Herald [on-line]. smh.com.au, 2003-05-24. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
  209. ↑ БТ покажет нам „Евровидение-2003". [w:] Komsomolskaja Prawda [on-line]. kp.ru, 2003-05-24. [dostęp 2014-08-21]. (ros.).
  210. ↑ Congratulations: 50 jaar Songfestival!. vrtfansite.be. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-25)].
  211. ↑ a b Christian Masson: 2003 – Riga. Songcontest.free.fr. [dostęp 2014-08-21].
  212. ↑ • Pogledaj temu – Eurosong komentatori. forum.hrt.hr. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-14)].
  213. ↑ Forside. esconnet.dk. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-24)]. (duń.).
  214. ↑ Gavin Murray: [http://archive.is/xuRcm Also, escestonia.com closes Estonia: Sahlene to be ETV's spokeperson]. escfans.com, 2008-05-09. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
  215. ↑ Selostajat ja taustalaulajat läpi vuosien? • Viisukuppila. Viisukuppila.fi. [dostęp 2014-08-21].
  216. ↑ Η Δάφνη Μπόκοτα και η EUROVISION (1987-2004). Retromaniax.gr. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-12)].
  217. ↑ FORO FESTIVAL DE EUROVISIÓN • Ver Tema – Uribarri comentarista Eurovision 2010. [w:] es [on-line]. eurosongcontest.phpbb3.es. [dostęp 2014-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-17)].
  218. ↑ www.eurovisionartists.nl: Welkom op de site van Eurovision Artists. eurovisionartists.nl. [dostęp 2014-08-21].
  219. ↑ RTE so lonely after loss of Gerry – Marty. 2010-05-20. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
  220. ↑ Fréttablaðið. timarit.is, 2003-05-24. [dostęp 2014-08-21]. (isl.).
  221. ↑ Dr. Peter Urban kommentiert – Düsseldorf 2011. Duesseldorf2011.de. [dostęp 2014-08-21].
  222. ↑ Thomas Mohr: Mit Dschinghis Khan im Garten. Eurovision.de, 2011-05-14. [dostęp 2012-10-28].
  223. ↑ Alt du trenger å vite om MGP – Melodi Grand Prix – Melodi Grand Prix – NRK. nrk.no, 2003-05-27. [dostęp 2014-08-21]. (norw.).
  224. ↑ Turcja, nie Polska zwycięzcą Eurowizji 2003 – Onet Muzyka. muzyka.onet.pl, 2003-05-25. [dostęp 2014-08-21]. (pol.).
  225. ↑ Swedes stay at home with Eurovision fever. The Local, 2009-05-16. [dostęp 2014-08-21]. (ang.).
  226. ↑ Ken Bruce: Gin for lunch, whiskey for tea: Radio 2's Ken Bruce reveals his midlife crisis and the days when one drink was not enough. [w:] Daily Mail [on-line]. (ang.).
  227. ↑ Emanuele Lombardini, Alessandro Pigliavento: Guida all'EUROVISION SONG CONTEST 2012. eurovisionitalia.com, 2012. [dostęp 2014-08-21]. (wł.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Konkurs_Piosenki_Eurowizji_2003&oldid=75181777”