Klasztorna Góra
Klasztorna Góra (słow. Kláštorná hora, 657 m n.p.m.) – szczyt w Pieninach, w Grupie Golicy, na terenie słowackiego Pienińskiego Parku Narodowego (PIENAP)[1].
Widok z Trzech Koron | |
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Wysokość |
657 m n.p.m. |
Wybitność |
52 m |
Położenie na mapie Pienin | |
Położenie na mapie Karpat | |
49°24′01″N 20°25′26″E/49,400278 20,423889 |
Jest najdalej na zachód wysuniętym szczytem słowackich Pienin. Od masywu Płaśni oddziela go Przełęcz pod Klasztorną Górą (słow. Cerla, 605 m). Góra ma dwa wierzchołki oddalone od siebie o około 1 km – główny i wyższy północny (657 m) oraz niższy południowy wznoszący się na wysokość 647 m. Grzbiet przebiega tu łagodnie z wyjątkiem bardziej stromego odcinka na północny zachód od głównej kulminacji opadającego do przełomowej doliny Dunajca, który opływa górę od północnego zachodu, północy i wschodu. Zachodni stok obniża się zaś do doliny potoku Lipnik, w której leży miejscowość Czerwony Klasztor[1]. Od położonego tam klasztoru pochodzi nazwa góry. Cała Klasztorna Góra porośnięta jest dobrze zachowanym, niegdyś typowym dla Pienin lasem bukowym i bukowo-jodłowym[2]. Przy ujściu Lipnika Do Dunajca znajduje się niewielka Dolina św. Antoniego położona pomiędzy Klasztorną Górą i znajdującym się po drugiej stronie Dunajca szczytem Uhliská (600 m)[1].
Na szczyt nie prowadzą żadne szlaki turystyczne, cała góra jest obszarem ochrony ścisłej, lecz kilka tras biegnie na obrzeżach masywu. U podnóża, wzdłuż Dunajca przebiega jednak Droga Pienińska, a dwa szlaki piesze z Czerwonego Klasztoru – czerwony na Płaśnie oraz niebieski do Leśnicy – wiodą południowym skrajem masywu przez Przełęcz pod Klasztorną Górą. U zachodniego podnóża Klasztornej Góry, na dawnej polanie Cyrhla znajduje się pole namiotowe[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008 .
- ↑ a b Józef Nyka, Pieniny, wyd. IX, Latchorzew: Wyd. Trawers, 2006, ISBN 83-915859-4-8 .
Linki zewnętrzne
edytuj- Klasztorna Góra, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 120 .