Wikipedia

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1956

lista w projekcie Wikimedia

Klasyfikacja medalowa Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1956 – zestawienie państw, reprezentowanych przez narodowe komitety olimpijskie, uszeregowanych pod względem liczby zdobytych medali na VII Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w 1956 roku w Cortina d’Ampezzo.

Państwa uczestniczące w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956

     zdobywcy co najmniej jednego złotego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego srebrnego medalu

     zdobywcy co najmniej jednego brązowego medalu

     państwa bez medalu

     państwa nieuczestniczące w igrzyskach

Galeria medalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1956
Toni Sailer – austriacki narciarz alpejski, trzykrotny mistrz olimpijski z Cortina d’Ampezzo
Sixten Jernberg – szwedzki biegacz narciarski, czterokrotny medalista olimpijski z Cortina d’Ampezzo
Jewgienij Griszyn – radziecki panczenista, dwukrotny mistrz olimpijski z Cortina d’Ampezzo
Sigvard Ericsson – szwedzki panczenista, dwukrotny medalista olimpijski z Cortina d’Ampezzo
Lubow Kozyriewa – radziecka biegaczka narciarska, dwukrotna medalistka olimpijska z Cortina d’Ampezzo
Medaliści alpejskiego slalomu na igrzyskach w Cortina d’Ampezzo. Od lewej: Stig Sollander (brąz), Toni Sailer (złoto), Chiharu Igaya (srebro)
Mistrzynie olimpijskie w sztafecie kobiet 3 × 5 km w Cortina d’Ampezzo. Od lewej: Sirkka Polkunen, Mirja Hietamies, Siiri Rantanen
Tenley Albright – amerykańska łyżwiarka figurowa, mistrzyni olimpijska w konkursie solistek w Cortina d’Ampezzo
Wsiewołod Bobrow – radziecki hokeista, mistrz olimpijski z Cortina d’Ampezzo
Renée Colliard – szwajcarska alpejka, mistrzyni olimpijska w slalomie w Cortina d’Ampezzo
Rosa Reichert – niemiecka alpejka, mistrzyni olimpijska w gigancie w Cortina d’Ampezzo
Sverre Stenersen – norweski narciarz klasyczny, mistrz olimpijski w kombinacji w Cortina d’Ampezzo
Boris Szyłkow – radziecki panczenista, mistrz olimpijski w biegu na 5000 m w Cortina d’Ampezzo
Knut Johannesen – norweski panczenista, wicemistrz olimpijski z Cortina d’Ampezzo
Eero Kolehmainen – fiński biegacz narciarski, wicemistrz olimpijski z Cortina d’Ampezzo
Oleg Gonczarienko – radziecki panczenista, dwukrotny medalista olimpijski z Cortina d’Ampezzo

W trakcie igrzysk przeprowadzono 24 konkurencje w ośmiu dyscyplinach sportowych[1]. W porównaniu do poprzednich zimowych igrzysk, które odbyły się w Oslo[2], do kalendarza włączono dwie nowe konkurencje biegowe – sztafetę kobiet 3 × 5 km oraz bieg mężczyzn na 30 km. Ponadto z 18 do 15 km skrócono dystans biegów rozgrywanych w biegach narciarskich i dwuboju klasycznym mężczyzn[3][4].

W igrzyskach wzięło udział 821 sportowców (689 mężczyzn i 132 kobiety) startujących w barwach 32 narodowych reprezentacji[1]. Pod względem liczby uczestników i liczby państw, a także pod względem liczby rozgrywanych konkurencji, igrzyska te były rekordowymi, biorąc pod uwagę wszystkie ubiegłe edycje zimowych igrzysk olimpijskich[5]. Dla trzech reprezentacji – Boliwii, Iranu i Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich – udział w igrzyskach był debiutem w zimowych edycjach igrzysk olimpijskich[6].

Medale zdobyli reprezentanci trzynastu państw, z czego wynika, że dziewiętnaście państw wyjechało z igrzysk bez medalu. Najliczniejszy dorobek medalowy osiągnęli zawodnicy ze Związku Radzieckiego, którzy wywalczyli łącznie 16 medali – 7 złotych, 3 srebrne i 6 brązowych[1]. Był to drugi występ olimpijski reprezentacji ZSRR po Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1952 w Helsinkach i pierwszy zakończony zwycięstwem w klasyfikacji medalowej[7][8].

Pierwszym w historii medalistą zimowych igrzysk dla ZSRR został Pawieł Kołczin, zdobywając brąz w biegu narciarskim na 30 km. Z kolei pierwsze złoto dla tego kraju zdobyła Lubow Kozyriewa w biegu na 10 km[9]. Podczas igrzysk w 1956 roku pierwsze medale ZIO dla swoich państw zdobyli także reprezentanci Japonii i Polski[10][11]. Pierwszym japońskim medalistą został Chiharu Igaya – wicemistrz olimpijski w alpejskim slalomie[12], natomiast dla Polski pierwszy medal wywalczył Franciszek Gąsienica Groń – brązowy medalista w konkursie indywidualnym w kombinacji norweskiej[13].

Występ reprezentantów Austrii w Cortina d’Ampezzo był ich najlepszym z dotychczasowych startów w zimowych edycjach igrzysk olimpijskich i zarazem najlepszym występem olimpijskim od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1936, wliczając w to także letnie starty[14]. Reprezentanci Szwecji odnotowali najlepszy od 1948 roku występ w zimowych igrzyskach olimpijskich biorąc pod uwagę liczbę złotych, jak i sumę wszystkich zdobytych medali[15]. Z kolei dla Węgrów był to piąty z rzędu zimowy start olimpijski zakończony z dorobkiem medalowym[16].

Występ w Cortina d’Ampezzo był pierwszym w historii startem olimpijskim sportowców z Francji, podczas którego nie zdobyli oni ani jednego medalu[17]. Reprezentanci Norwegii również zaliczyli w 1956 roku najsłabszy rezultat medalowy w historii ich startów w zimowych igrzyskach olimpijskich. Był to jednocześnie ich najsłabszy występ olimpijski od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1948 pod względem liczby złotych medali i od Letnich Igrzysk Olimpijskich 1932 pod względem sumy zdobytych medali wszystkich kruszców[18]. Norwegowie po raz pierwszy od początku rozgrywania zimowych igrzysk nie zdobyli złotego medalu w skokach narciarskich, a nawet nie stanęli na podium olimpijskim w tej dyscyplinie[19]. Najsłabszy wynik medalowy na igrzyskach olimpijskich, biorąc pod uwagę złote medale i łączną sumę, od zimowych igrzysk w 1936 roku osiągnęli też reprezentanci Stanów Zjednoczonych[20]. Z kolei sportowcy z Kanady po raz pierwszy od letnich igrzysk w 1948 roku nie zdobyli ani jednego złota olimpijskiego. Był to zarazem ich pierwszy od 1936 roku zimowy start bez złotego medalu[21]. Kanadyjczycy po raz drugi w historii nie zwyciężyli w turnieju olimpijskim w hokeju na lodzie i po raz pierwszy zdobyli w tym turnieju tylko brązowy medal[22].

W porównaniu do igrzysk w 1952 roku w Oslo, medali w Cortina d’Ampezzo nie wywalczyli reprezentanci Francji, Holandii i Wielkiej Brytanii[17][23][24].

Przeprowadzone konkurencje wyłoniły 131 medalistów, spośród których 14 zdobyło więcej niż jeden medal. Ośmioro sportowców zdobyło więcej niż jeden medal, w tym przynajmniej jedno złoto. Najbardziej utytułowanym zawodnikiem igrzysk został Austriak Toni Sailer, który zdobył trzy tytuły mistrza olimpijskiego, zwyciężając we wszystkich trzech konkurencjach w narciarstwie alpejskim mężczyzn. Czterokrotnie na podium olimpijskim w biegach narciarskich stanął Szwed Sixten Jernberg, jednak w jego dorobku znalazł się tylko jeden złoty medal. Po trzy medale wywalczyli także dwaj inni biegacze – Veikko Hakulinen i Pawieł Kołczin[1].

Klasyfikacja państw

edytuj

Poniższa tabela przedstawia klasyfikację medalową państw, które zdobyły medale na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956 w Cortina d’Ampezzo, sporządzoną na podstawie oficjalnych raportów Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Klasyfikacja posortowana jest najpierw według liczby osiągniętych medali złotych, następnie srebrnych, a na końcu brązowych. W przypadku, gdy dwa kraje zdobyły tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, o kolejności zdecydował porządek alfabetyczny.

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   ZSRR 7 3 6 16
2.   Austria 4 3 4 11
3.   Finlandia 3 3 1 7
4.   Szwajcaria 3 2 1 6
5.   Szwecja 2 4 4 10
6.   USA 2 3 2 7
7.   Norwegia 2 1 1 4
8.   Włochy 1 2 – 3
9.   Niemcy 1 – 1 2
10.   Kanada – 1 2 3
11.   Japonia – 1 – 1
12.   Polska – – 1 1
12.   Węgry – – 1 1
Razem 25 23 24 72

Klasyfikacje według dyscyplin

edytuj

Biegi narciarskie

edytuj
Osobny artykuł: Biegi narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956.

W kalendarzu igrzysk w Cortina d’Ampezzo nastąpiły trzy zmiany w konkurencjach biegowych w porównaniu do igrzysk w Oslo. Dotychczasowy bieg na dystansie 18 km został skrócony do 15 km, dodatkowo po raz pierwszy przeprowadzono rywalizację olimpijską w sztafetach kobiet i w biegu indywidualnym mężczyzn na 30 km[3][25]. W konkurencjach biegowych w 1956 roku przyznano łącznie sześć kompletów medali olimpijskich – cztery wśród mężczyzn i dwa wśród kobiet[26]. Zawody olimpijskie w biegach narciarskich wchodziły jednocześnie w skład 21. edycji mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym[27].

Na podium olimpijskim stanęli reprezentanci czterech państw – Norwegii, Szwecji, Finlandii i ZSRR. Najbardziej utytułowanym zawodnikiem został Sixten Jernberg, który jako jedyny zdobył medal w czterech konkurencjach. Szwed zakończył igrzyska z dorobkiem złotego, dwóch srebrnych i brązowego medalu. Multimedalistami zostali także: Veikko Hakulinen (złoto i dwa razy srebro), Lubow Kozyriewa (złoto i srebro), Pawieł Kołczin (złoto i dwa razy brąz), Fiodor Tierientjew (złoto i brąz), Radja Jeroszyna (dwa razy srebro) i Sonja Edström (dwa razy brąz)[26].

Brązowy medal Pawła Kołczina w biegu na 30 km mężczyzn był pierwszym medalem zimowych igrzysk olimpijskich dla ZSRR, z kolei złoto Lubow Kozyriewej w biegu kobiet na 10 km było pierwszym złotym medalem ZIO dla tego kraju[9].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   ZSRR 2 2 3 7
2.   Finlandia 2 2 – 4
3.   Szwecja 1 2 3 6
4.   Norwegia 1 – – 1
Razem 6 6 6 18

Bobsleje

edytuj
Osobny artykuł: Bobsleje na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956.

Podczas igrzysk w 1956 roku niezmienny pozostał program zawodów bobslejowych, który składał się z dwóch konkurencji mężczyzn – dwójek i czwórek[28][29].

Medale zdobyli reprezentanci trzech państw – Włoch, Szwajcarii i Stanów Zjednoczonych. Multimedalistami, z dorobkiem dwóch srebrnych medali, zostali Renzo Alverà i Eugenio Monti[29]. Bobsleiści ze Stanów Zjednoczonych po raz pierwszy od czasu rozgrywania dwójek na igrzyskach olimpijskich nie zdobyli w tej konkurencji medalu[30].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Włochy 1 2 – 3
2.   Szwajcaria 1 – 1 2
3.   USA – – 1 1
Razem 2 2 2 6

Hokej na lodzie

edytuj
Osobny artykuł: Hokej na lodzie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956.

W turnieju hokeja na lodzie mężczyzn na igrzyskach w Cortina d’Ampezzo zwyciężyła reprezentacja Związku Radzieckiego, drugie miejsce zajęła reprezentacja Stanów Zjednoczonych, a trzecie – Kanady[31]. Był to pierwszy medal olimpijski w hokeju wywalczony przez drużynę ZSRR[32]. Jednocześnie po raz drugi w historii, po zwycięstwie Brytyjczyków w 1936 roku, triumfu w turnieju nie odnieśli Kanadyjczycy[22].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   ZSRR 1 – – 1
2.   USA – 1 – 1
3.   Kanada – – 1 1
Razem 1 1 1 3

Kombinacja norweska

edytuj
Osobny artykuł: Kombinacja norweska na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956.

Niezmiennie od igrzysk w Oslo, w Cortina d’Ampezzo rozegrano jedną konkurencję w kombinacji norweskiej – zawody indywidualne[33][4]. Dystans biegu został skrócony z 18 do 15 km[4]. Zawody olimpijskie w kombinacji norweskiej wchodziły jednocześnie w skład 21. edycji mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym[34].

Zwycięzcą zawodów został Sverre Stenersen, drugie miejsce zajął Bengt Eriksson, a trzeci był Franciszek Gąsienica Groń[4]. Brązowy medal Gąsienicy Gronia był pierwszym medalem zimowych igrzysk olimpijskich wywalczonym dla Polski[13].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Norwegia 1 – – 1
2.   Szwecja – 1 – 1
3.   Polska – – 1 1
Razem 1 1 1 3

Łyżwiarstwo figurowe

edytuj
Osobny artykuł: Łyżwiarstwo figurowe na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956.

Niezmienny od poprzednich igrzysk pozostał program zawodów w łyżwiarstwie figurowym, składał się z trzech konkurencji – konkursów solistów, solistek i par sportowych[35][36].

Żaden z zawodników nie zdobył więcej niż jednego medalu. Rywalizację solistów i solistek zdominowali łyżwiarze ze Stanów Zjednoczonych – zdobyli wszystkie medale w konkursie mężczyzn oraz złoto i srebro w konkursie kobiet. Ponadto medalistami zostali sportowcy z trzech państw – Austrii, Kanady i Węgier[36].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   USA 2 2 1 5
2.   Austria 1 – 1 2
3.   Kanada – 1 – 1
4.   Węgry – – 1 1
Razem 3 3 3 9

Łyżwiarstwo szybkie

edytuj
Osobny artykuł: Łyżwiarstwo szybkie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956.

Tak samo jak na igrzyskach w Oslo, w Cortina d’Ampezzo rozegrano cztery konkurencje w łyżwiarstwie szybkim – biegi mężczyzn na 500, 1500, 5000 i 10 000 metrów[37][38]. Rywalizację zdominowali panczeniści z ZSRR, którzy zdobyli siedem medali, w tym cztery złote[38].

W biegu na 1500 metrów pierwsze miejsce ex aequo zajęli Jewgienij Griszyn i Jurij Michajłow, wobec czego przyznano dwa złote medale. Griszyn i Michajłow ustanowili nowy rekord świata w tym biegu, uzyskując czas 2:08,6[39]. Griszyn wyrównał również rekord w biegu na 500 metrów z czasem 40,2 sekundy[40]. Ponadto w biegach na długich dystansach sześciokrotnie poprawiane były rekordy olimpijskie[41][42].

Najbardziej utytułowanym zawodnikiem igrzysk został Jewgienij Griszyn z dorobkiem dwóch złotych medali. Poza nim po dwa medale zdobyli Sigvard Ericsson (złoty i srebrny) oraz Oleg Gonczarienko (dwa brązowe)[38].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   ZSRR 4 1 2 7
2.   Szwecja 1 1 – 2
3.   Norwegia – 1 1 2
4.   Finlandia – – 1 1
Razem 5 3 4 12

Narciarstwo alpejskie

edytuj
Osobny artykuł: Narciarstwo alpejskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956.

Konkurencje alpejskie rozgrywane podczas igrzysk w 1956 roku były takie same jak podczas poprzednich igrzysk – przeprowadzono zjazd, slalom i slalom gigant wśród kobiet i mężczyzn[43][44]. Zawody olimpijskie były jednocześnie 14. edycją mistrzostw świata w narciarstwie alpejskim[45].

Rywalizację mężczyzn zdominował Austriak Toni Sailer. Jako pierwszy w historii wygrał wszystkie konkurencje alpejskie i zdobył trzy złote medale podczas jednych igrzysk olimpijskich[46][47][48][49][50][51]. Multimedalistą został również jego rodak, Andreas Molterer z dorobkiem jednego srebrnego i jednego brązowego medalu. W rywalizacji kobiet żadna zawodniczka nie zdobyła więcej niż jednego medalu. We wszystkich sześciu konkurencjach najwięcej medali zdobyli Austriacy – 9 na 18 możliwych. Cztery medale wywalczyli Szwajcarzy, a po jednym przedstawiciele Niemiec, Japonii, Szwecji, Kanady i ZSRR[44].

Wicemistrz olimpijski w slalomie, Chiharu Igaya, został pierwszym w historii japońskim medalistą zimowych igrzysk olimpijskich[12].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Austria 3 3 3 9
2.   Szwajcaria 2 2 – 4
3.   Niemcy 1 – – 1
4.   Japonia – 1 – 1
5.   Kanada – – 1 1
5.   Szwecja – – 1 1
5.   ZSRR – – 1 1
Razem 6 6 6 18

Skoki narciarskie

edytuj
Osobny artykuł: Skoki narciarskie na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 1956.

Rywalizacja skoczków narciarskich na igrzyskach w 1956 roku składała się z jednego konkursu indywidualnego, tak samo jak cztery lata wcześniej[52][53]. Zawody olimpijskie w skokach narciarskich wchodziły jednocześnie w skład 21. edycji mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym[54].

Na poprzednich sześciu igrzyskach, czyli od początku rozgrywania zimowych igrzysk olimpijskich, złote medale w konkursie skoków zdobywali reprezentanci Norwegii[19]. W Cortina d’Ampezzo najwyżej sklasyfikowany z Norwegów zajął dziewiąte miejsce. Pierwszym mistrzem olimpijskim spoza Norwegii został tym samym Antti Hyvärinen, srebrny medal zdobył Aulis Kallakorpi, a brązowy Harry Glaß[53].

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.   Finlandia 1 1 – 2
2.   Niemcy – – 1 1
Razem 1 1 1 3

Multimedaliści

edytuj

Czternaścioro sportowców zdobyło w Cortina d’Ampezzo więcej niż jeden medal, a ośmioro spośród nich wywalczyło przynajmniej jedno złoto. Najwięcej – czworo – multimedalistów startowało w barwach Związku Radzieckiego. Pięcioro z multimedalistów stawało na podium olimpijskim w biegach narciarskich, dwóch w łyżwiarstwie szybkim, a jeden w narciarstwie alpejskim.

Najwięcej medali – cztery – zdobył reprezentant Szwecji w biegach narciarskich, Sixten Jernberg. Zdobył on jeden złoty, dwa srebrne i jeden brązowy medal. Najbardziej utytułowanym zawodnikiem, z dorobkiem trzech złotych medali, został natomiast austriacki alpejczyk, Toni Sailer.

Poniższa tabela przedstawia indywidualne zestawienie multimedalistów Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1956, czyli zawodników i zawodniczek, którzy zdobyli więcej niż jeden medal olimpijski na tych igrzyskach, w tym przynajmniej jeden złoty.

Miejsce Zawodnik Państwo Dyscyplina Złoto Srebro Brąz Razem
1. Sailer, ToniToni Sailer   Austria narciarstwo alpejskie 3 – – 3
2. Griszyn, JewgienijJewgienij Griszyn   ZSRR łyżwiarstwo szybkie 2 – – 2
3. Jernberg, SixtenSixten Jernberg   Szwecja biegi narciarskie 1 2 1 4
4. Hakulinen, VeikkoVeikko Hakulinen   Finlandia biegi narciarskie 1 2 – 3
5. Ericsson, SigvardSigvard Ericsson   Szwecja łyżwiarstwo szybkie 1 1 – 2
5. Kozyriewa, LubowLubow Kozyriewa   ZSRR biegi narciarskie 1 1 – 2
7. Kołczin, PawiełPawieł Kołczin   ZSRR biegi narciarskie 1 – 2 3
8. Tierientjew, FiodorFiodor Tierientjew   ZSRR biegi narciarskie 1 – 1 2

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b c d 1956 Cortina d’Ampezzo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  2. ↑ 1952 Oslo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  3. ↑ a b The Olympic Winter Games and BC. crosscountrybc.ca. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  4. ↑ a b c d Nordic Combined at the 1956 Cortina d’Ampezzo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-22)]. (ang.).
  5. ↑ Winter Games Index. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-12)]. (ang.).
  6. ↑ Olympic Countries. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-12-25)]. (ang.).
  7. ↑ Soviet Union. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  8. ↑ 1952 Helsinki Summer Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-06)]. (ang.).
  9. ↑ a b Soviet quartet surge to 4x10 km relay gold. olympic.org. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  10. ↑ Japan. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-29)]. (ang.).
  11. ↑ Poland. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-31)]. (ang.).
  12. ↑ a b JOC History at a Glance. joc.or.jp. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  13. ↑ a b Wojciech Szatkowski: GĄSIENICA-GROŃ Franciszek: Pierwszy medal dla polskich nart.... skijumping.pl. s. 1. [dostęp 2016-11-08].
  14. ↑ Austria. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-05)]. (ang.).
  15. ↑ Sweden. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-16)]. (ang.).
  16. ↑ Hungary. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-16)]. (ang.).
  17. ↑ a b France. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-31)]. (ang.).
  18. ↑ Norway. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  19. ↑ a b Skoki narciarskie – Mistrzowie olimpijscy. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2016-11-08].
  20. ↑ United States. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  21. ↑ Canada. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-31)]. (ang.).
  22. ↑ a b Ice Hockey – Men’s Olympic Games. Presentation and medal winners. the-sports.org. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  23. ↑ Netherlands. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-28)]. (ang.).
  24. ↑ Great Britain. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.).
  25. ↑ Cross Country Skiing at the 1952 Oslo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-12)]. (ang.).
  26. ↑ a b Cross Country Skiing at the 1956 Cortina d’Ampezzo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-10)]. (ang.).
  27. ↑ 7th Olympic Winter Games – event results: Cross-Country. fis-ski.com. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  28. ↑ Bobsleigh at the 1952 Oslo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-28)]. (ang.).
  29. ↑ a b Bobsleigh at the 1956 Cortina d’Ampezzo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-02)]. (ang.).
  30. ↑ Bobsleigh – Olympic Games. Presentation and medal winners – Men’s Two-Men. the-sports.org. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  31. ↑ Ice Hockey at the 1956 Cortina d’Ampezzo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-20)]. (ang.).
  32. ↑ Soviet Union win their first Olympics, starting a new hockey era. iihf.com. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  33. ↑ Nordic Combined at the 1952 Oslo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-31)]. (ang.).
  34. ↑ 7th Olympic Winter Games – event results: Nordic Combined. fis-ski.com. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  35. ↑ Figure Skating at the 1952 Oslo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-30)]. (ang.).
  36. ↑ a b Figure Skating at the 1956 Cortina d’Ampezzo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-21)]. (ang.).
  37. ↑ Speed Skating at the 1952 Oslo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-08)]. (ang.).
  38. ↑ a b c Speed Skating at the 1956 Cortina d’Ampezzo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-15)]. (ang.).
  39. ↑ Speed Skating at the 1956 Cortina d’Ampezzo Winter Games: Men’s 1,500 metres. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-15)]. (ang.).
  40. ↑ Speed Skating at the 1956 Cortina d’Ampezzo Winter Games: Men’s 500 metres. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-15)]. (ang.).
  41. ↑ Speed Skating at the 1956 Cortina d’Ampezzo Winter Games: Men’s 5,000 metres. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-26)]. (ang.).
  42. ↑ Speed Skating at the 1956 Cortina d’Ampezzo Winter Games: Men’s 10,000 metres. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-31)]. (ang.).
  43. ↑ Alpine Skiing at the 1952 Oslo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ang.).
  44. ↑ a b Alpine Skiing at the 1956 Cortina d’Ampezzo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-10)]. (ang.).
  45. ↑ 14th Alpine World Ski Championships – event results. fis-ski.com. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  46. ↑ Alpine Skiing – Olympic Games. Presentation and medal winners – Men’s Downhill. the-sports.org. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  47. ↑ Alpine Skiing – Olympic Games. Presentation and medal winners – Men’s Slalom. the-sports.org. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  48. ↑ Alpine Skiing – Olympic Games. Presentation and medal winners – Men’s Giant Slalom. the-sports.org. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  49. ↑ Alpine Skiing – Olympic Games. Presentation and medal winners – Women’s Downhill. the-sports.org. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  50. ↑ Alpine Skiing – Olympic Games. Presentation and medal winners – Women’s Slalom. the-sports.org. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  51. ↑ Alpine Skiing – Olympic Games. Presentation and medal winners – Women’s Giant Slalom. the-sports.org. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).
  52. ↑ Ski Jumping at the 1952 Oslo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-24)]. (ang.).
  53. ↑ a b Ski Jumping at the 1956 Cortina d’Ampezzo Winter Games. sports-reference.com. [dostęp 2016-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-05-24)]. (ang.).
  54. ↑ 7th Olympic Winter Games – event results: Ski Jumping. fis-ski.com. [dostęp 2016-11-08]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Klasyfikacja_medalowa_Zimowych_Igrzysk_Olimpijskich_1956&oldid=74735176”