Kazimierz Kominkowski
Kazimierz Wiktor Kominkowski (ur. 30 września 1889 w Nowym Targu, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 podpułkownik piechoty
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Kazimierz Wiktor Kominkowski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 września 1889 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca szefa biura |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca | |
| |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys
edytujUrodził się 30 września 1889 w Nowym Targu, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Stanisława i Jadwigi z Lazarów[1]. Ukończył Szkołę Handlową w Krakowie i tamtejsze Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego[2].
Po zakończeniu I wojny światowej, jako były żołnierz Legionów Polskich został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia podporucznika[3]. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, m.in. w bitwie pod Żabinką[4].
Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921[5][6]. W latach 20. XX w. był oficerem 7 pułku piechoty Legionów w Chełmie (tak samo kpt. Aleksander Kominkowski), w którym w 1923 pełnił funkcję p.o. dowódcy I batalionu[7], a w 1924 pełnił funkcję p.o. dowódcy III batalionu[8]. Został awansowany na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925[9]. W listopadzie 1926 został przeniesiony z Oddziału Va Biura Ścisłej Rady Wojennej do składu osobowego Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych na stanowisko referenta Samodzielnego Referatu Personalnego[10][11]. W kwietniu 1929 został wyznaczony na stanowisko kierownika Samodzielnego Referatu Personalnego GISZ i jednocześnie zastępcy szefa Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych[12]. W lipcu tego roku został zwolniony ze stanowiska kierownika Samodzielnego Referatu Personalnego GISZ i pozostawiony na stanowisku zastępcy szefa Biura Personalnego MSWojsk.[13] Został awansowany na stopień podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930[14]. Z dniem 30 kwietnia 1934 został przeniesiony do rezerwy[15][16].
Został dyrektorem Biura Personalnego Ministerstwa Komunikacji[17]. Był prezesem Zarządu Głównego stowarzyszenia Rodzina Kolejowa, założonego w 1934 oraz członkiem Związku Strzeleckiego i Kolejowego Przysposobienia Wojskowego[18][19]. W lipcu 1936 pracował na stanowisku dyrektora Gabinetu Ministra Poczt i Telegrafów[20].
Był żonaty, bezdzietny[2].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 4874 – 8 grudnia 1921[21][1]
- Krzyż Niepodległości – 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[22]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 10 listopada 1928 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”[23]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie[24]
- Złoty Krzyż Zasługi – 18 marca 1933 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”[25]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 3 sierpnia 1928 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”[26][27]
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych – 12 maja 1936
- łotewski Medal Pamiątkowy 1918-1928 – 6 sierpnia 1929[28]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 52.
- ↑ Dnie chwały 7 p. p. Leg.. „Chełmski Kurjer Ilustrowany”, s. 3–4, 20 września 1925. Chełm: Tadeusz Skoraczewski. [dostęp 2022-06-06].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 453.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 355.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 143.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 138.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 179.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 17 listopada 1926 roku, s. 403.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 124.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 118.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929, s. 185.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 23.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 23, 432.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 140.
- ↑ Zbiory NAC on-line [online], audiovis.nac.gov.pl [dostęp 2022-06-06].
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Kolejowe Przysposobienie Wojskowe nr 18/1936.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 2, 10.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 6 grudnia 1921, s. 1609.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 632.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3, Kazimierz Kominkowski podał, że Krzyż Walecznych został mu nadany sześciokrotnie.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 64, poz. 82.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 387 .
- ↑ Krzyże Zasługi dla wojskowych. „Przegląd Wieczorny”. Nr 179, s. 2, 6 sierpnia 1928.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929, s. 239.
Bibliografia
edytuj- Kominkowski Kazimierz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.69-6079 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-11-08].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.