Wikipedia

Kamil Stefko

Kamil Ignacy Stefko[a] (ur. 8 kwietnia 1875 w Złoczowie, zm. 17 lutego 1966 we Wrocławiu) – polski prawnik, specjalista prawa procesowego cywilnego, profesor prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie i Wyższej Szkoły Handlowej we Wrocławiu, członek Komisji Kodyfikacyjnej II RP, oficer wojskowy.

Kamil Stefko
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 kwietnia 1875
Złoczów, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

17 lutego 1966
Wrocław, Polska

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

profesor prawa

Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Rodzice

Michał, Kamila

Krewni i powinowaci

Mieczysław (brat), Ignacy Lemoch (dziadek)

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry)
Multimedia w Wikimedia Commons

Życiorys

edytuj

Kamil Ignacy Stefko[1] był synem Michała (1840–1916), prawnika, sędziego, i Kamili z domu Lemoch (córka prof. Ignacego Lemocha, czeskiego profesora matematyki elementarnej Uniwersytetu Lwowskiego i rektora tej uczelni) oraz młodszym bratem Mieczysława (1871–1949), prawnika[2][3].

W 1892 ukończył VIII klasę ze stopniem celującym i zdał egzamin dojrzałości z odznaczeniem w C. K. Gimnazjum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze (w jego klasie był m.in. Roman Negrusz)[4]. Ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Lwowskiego, a w 1897 obronił tamże doktorat. Podobnie jak ojciec Michał i brat Mieczysław w okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej wstąpił do służby wymiaru sprawiedliwości Austro-Węgier. Jako auskultant C. K. Wyższego Sądu Krajowego we Lwowie od ok. 1898 był auskultantem w C. K. Sądzie Krajowym we Lwowie[5]. Odbył aplikację sądową i w 1899 złożył egzamin sędziowski. Od ok. 1899 do ok. 1902 był adiunktem w C. K. Sądzie Powiatowym w Brodach[1][6][7]. Później, od ok. 1906 do ok. 1912 był adwokatem we Lwowie w obrębie lwowskiego Sądu Krajowego[8][9][10][11][12][13]. W 1907 habilitował się na podstawie rozprawy habilitacyjnej O mieszkaniu wedle procedury austriackiej. Odbył także studia w Berlinie. Od ok. 1908 był docentem prywatnym austriackiego prawa procesowego cywilnego na Wydziale Prawa i Umiejętności macierzystej uczelni we Lwowie[14][15], od 1910 profesorem nadzwyczajnym[16][17][18][19], a w marcu 1916 profesorem zwyczajnym prawa procesowego cywilnego na Uniwersytecie Lwowskim[20][21]. W połowie 1917 został wybrany dziekanem Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego na rok akademicki 1917/1918[22]. Od ok. 1910 był komisarzem egzaminacyjnym w C. K. Komisji dla Teoretycznych Egzaminów Rządowych[23][24][25][26], a od ok. 1912 członkiem komisji egzaminacyjnej sądowej[18]. W lutym 1914 został wybrany członkiem wydziału Lwowskiego Towarzystwa Prawniczego[27].

W rezerwie artylerii polowej C. K. Armii został mianowany na stopień kadeta z dniem 1 stycznia 1892[28], a potem awansowany na stopień porucznika z dniem 1 stycznia 1899[29]. Od początku był przydzielony do 11 pułku artylerii korpuśnej we Lwowie (jako kadet był zastępcą oficera) do ok. 1902[30][31][32][33][34][35][36]. Około 1900 został przeniesiony do ewidencji C. K. Obrony Krajowej i zweryfikowany w stopniu porucznika piechoty w grupie nieaktywnych z dniem 1 stycznia 1899[37]. W tym charakterze był przydzielony do 35 pułku piechoty obrony krajowej w rodzinnym Złoczowie do ok. 1906[38][39][40]. Od ok. 1907 był porucznikiem w stosunku ewidencji C. K. Obrony Krajowej[41][42][43][44][45][46], a od ok. 1913 do 1914 w tym samym charakterze w artylerii C. K. Obrony Krajowej[47][48]. Podczas I wojny światowej został awansowany na stopień nadporucznika w artylerii C. K. Obrony Krajowej z dniem 1 listopada 1914 i do 1918 pozostawał w stosunku ewidencji[49][50].

Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika rezerwy artylerii ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 (w 1923 był zweryfikowany z lokatą 30, a w 1924 z lokatą 11)[51][52]. W latach 20. był oficerem rezerwowym 5 Pułku Artylerii Polowej we Lwowie, w tym w 1924 jako oficer pospolitego ruszenia[53][54]. W 1934 jako porucznik pospolitego ruszenia rezerwy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer reklamowany na 12 miesięcy i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[55].

W roku szkolnym 1926/27 był dziekanem Wydziału Prawa i Umiejętności Politycznych Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[56]. W II RP był członkiem Komisji Kodyfikacyjnej (od ok. 1931 do 1939)[57][58][59][60][61][62][63][64], zaś od 1932 członkiem Trybunału Kompetencyjnego. W roku akademickim 1933/1934 był komisarzem Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie po tym, jak z urzędu ustąpił Henryk Halban. Był członkiem zwyczajnym Kasyna i Koła Literacko-Artystycznego we Lwowie[65].

W 1941 wyjechał ze Lwowa do Warszawy. Został tam kierownikiem biura tłumaczeń niemieckich w Polskiej Pocztowej Kasie Oszczędności. Od maja 1945 był pełnomocnikiem ds. uruchomienia Wydziału Prawa i Administracji we Wrocławiu, a także pierwszym dziekanem tego wydziału, współorganizator i pierwszy rektor Wyższej Szkoły Handlowej. Był działaczem Stronnictwa Demokratycznego, z jego ramienia zasiadał w Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej we Wrocławiu[66].

Zmarł 17 lutego 1966 we Wrocławiu i tam został pochowany[67].

Publikacje

edytuj
  • O omieszkaniu wedle austriackiej procedury cywilnej (1907)
  • Rzut oka na historyczny rozwój prawa egzekucyjnego (1916)
  • Główne zasady polskiej procedury cywilnej (1919)
  • Dyplomatyczne zwolnienie od jurysdykcji w sprawach cywilnych (1938)
  • Udział prokuratora w postępowaniu cywilnym (1956)

Ordery i odznaczenia

edytuj

Upamiętnienie

edytuj

W 2011 imieniem Kamila Stefki nazwano ulicę we wrocławskim Oporowie[72].

Uwagi

edytuj
  1. ↑ W ewidencji urzędników Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Kamillo Stefko”, potem „Camill Stefko”, a w ewidencji C. K. Obrony Krajowej jako „Kamill Stefko”. W ewidencji urzędników Austro-Węgier oraz w ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Camill Stefko”.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ a b Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 124.
  2. ↑ Sylwia Straszak-Chandocha: Kamil Ignacy Stefko. Rektor WSH i WSE w latach 1947–1951. W: Józef M. Soroka: Poczet Rektorów Wyższej Szkoły Handlowej Wyższej Szkoły Ekonomicznej i Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu 1947–2007. Wrocław: Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej im. Oskara Langego we Wrocławiu, 2007, s. 11. ISBN 978-83-7011-871-6.
  3. ↑ Stepan Biłostockyj. Kamil Stefko (1875−1966) – profesor prawa i rektor Uniwersytetu Lwowskiego. „Folia Iuridica Universitatis Wratislaviensis”. 4, s. 53, 2015. 
  4. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazyum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze za rok szkolny 1892. Sambor: 1892, s. 65, 71.
  5. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1899. Lwów: 1899, s. 54, 56.
  6. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 124.
  7. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 134.
  8. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1907. Lwów: 1907, s. 89.
  9. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1908. Lwów: 1908, s. 89.
  10. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 101.
  11. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 101.
  12. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 104.
  13. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 107.
  14. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 503.
  15. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 503.
  16. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 520.
  17. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 518.
  18. ↑ a b Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 574.
  19. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 575.
  20. ↑ Kleine Chronik. Von den Hochschulen. „Neue Freie Presse”. Nr 18533, s. 9, 27 marca 1916. (niem.). 
  21. ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1008, 1014.
  22. ↑ Kronika. Z Uniwersytetu lwowskiego. „Gazeta Lwowska”. Nr 152, s. 3, 7 lipca 1917. 
  23. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 539.
  24. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 536.
  25. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 592.
  26. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 594.
  27. ↑ Kronika. „Kurjer Lwowski”. Nr 50, s. 2, 14 lutego 1914. 
  28. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 755.
  29. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 7869.
  30. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1897. Wiedeń: 1896, s. 809.
  31. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1898. Wiedeń: 1897, s. 816.
  32. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1899. Wiedeń: 1898, s. 820.
  33. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 845.
  34. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 854.
  35. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 861.
  36. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 857.
  37. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1904. Wiedeń: 1904, s. 174.
  38. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1904. Wiedeń: 1904, s. 511.
  39. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1905. Wiedeń: 1905, s. 514.
  40. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1906. Wiedeń: 1906, s. 376.
  41. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1907. Wiedeń: 1907, s. 228.
  42. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1908. Wiedeń: 1908, s. 231.
  43. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1909. Wiedeń: 1909, s. 257.
  44. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1910. Wiedeń: 1910, s. 254.
  45. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1911. Wiedeń: 1911, s. 257.
  46. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1912. Wiedeń: 1912, s. 259.
  47. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1913. Wiedeń: 1913, s. 422.
  48. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1914. Wiedeń: 1914, s. 361.
  49. ↑ Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916, s. 155.
  50. ↑ Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 468.
  51. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 845.
  52. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 770.
  53. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 724.
  54. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 646.
  55. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 275, 965.
  56. ↑ Kronika Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie za rok szkolny 1926/27. Lwów: 1928, s. 1.
  57. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1932. Warszawa: 1932, s. 47.
  58. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1933. Warszawa: 1933, s. 42.
  59. ↑ Kalendarz Informator Sądowy na Rok 1934. Warszawa: 1934, s. 40.
  60. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1935. Warszawa: 1935, s. 40.
  61. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1936. Warszawa: 1936, s. 40.
  62. ↑ Kalendarz Informator Sądowy na Rok 1937. Warszawa: 1937, s. 42.
  63. ↑ Kalendarz Informator Sądowy na Rok 1938. Warszawa: 1938, s. 27.
  64. ↑ Kalendarz Sądowy na Rok 1939. Warszawa: 1939, s. 28.
  65. ↑ Sprawozdanie Wydziału Kasyna i Koła Literacko-Artystycznego we Lwowie za czas od 1 kwietnia 1934 do 31 marca 1935 przedłożone Walnemu Zgromadzeniu w dniu 29 maja 1935. Lwów: 1935, s. 33.
  66. ↑ (red. nauk. Jan Harasimowicz), Encyklopedia Wrocławia, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2006.
  67. ↑ Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 1 (10), s. 89, maj 1966. Koło Lwowian w Londynie. 
  68. ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 277 „za owocną działalność naukową i profesorską”.
  69. ↑ M.P. z 1955 r. nr 117, poz. 1543 „za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie szkolnictwa wyższego”.
  70. ↑ M.P. z 1947 r. nr 143, poz. 865 „za zasługi położone przy odbudowie i organizacji wyższych uczelni we Wrocławiu”.
  71. ↑ M.P. z 1955 r. nr 106, poz. 1419 - Uchwałą Rady Państwa z dnia 7 maja 1955 r. nr 0/755 - na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
  72. ↑ Akty Prawne [online], uchwaly.um.wroc.pl [dostęp 2019-05-02].

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kamil_Stefko&oldid=71806220”