Kamienica Pod Gwiazdą w Toruniu

Kamienica Pod Gwiazdą w Toruniukamienica mieszczańska znajdująca przy Rynku Staromiejskim 35 w Toruniu.

Kamienica Pod Gwiazdą w Toruniu
Zabytek: nr rej. A/81/214 z 21 sierpnia 1929 i 24 czerwca 1998
Ilustracja
Fasada kamienicy
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Toruń

Adres

Rynek Staromiejski 35

Typ budynku

kamienica mieszczańska

Ukończenie budowy

2. połowa XIII wieku

Ważniejsze przebudowy

połowa XVI wieku

Położenie na mapie Torunia
Mapa konturowa Torunia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Gwiazdą w Toruniu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Gwiazdą w Toruniu”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kamienica Pod Gwiazdą w Toruniu”
Ziemia53°00′38,25″N 18°36′18,43″E/53,010625 18,605119

Wyróżnia się ona późnobarokową fasadą, ozdobioną na szczycie złotą gwiazdą, od której pochodzi jej nazwa. Do jej obecnego kształtu przyczyniły się wielokrotne przebudowy i remonty.

Kamienica została wybudowana w drugiej połowie XIII wieku. W okresie gotyku kilka razy przebudowywano ją, zmieniała także właścicieli. Jednym z nich był wychowawca synów Kazimierza Jagiellończyka, poeta i humanista Filippo Buonaccorsi (1437-1496), zwany Kallimachem. Następną przebudowę kamienica przebyła w drugiej połowie XVI w. Została wówczas podwyższona o drugie piętro, otrzymując zachowany do dziś charakterystyczny dla ówczesnych kamienic mieszczańskich kilkukondygnacyjny układ przestrzenny łączący funkcje mieszkalne i handlowo-magazynowe. Powstały wtedy galeryjki w środkowym trakcie pięter, a także polichromowany strop w tylnym trakcie parteru. Z ok. 1630-40 pochodzi strop na pierwszym, a z ok. 1620 roku na drugim piętrze (przeniesiony z kamienicy przy Rynku Staromiejskim 24).

Pod koniec XVII w. nowy właściciel - rajca staromiejski Jan Jerzy Zöbner, nadał kamienicy barokowy wystrój. Otrzymała wtedy barokową formę zewnętrzną z bogato zdobionym portalem. Fasadę ozdobiono dekoracją z motywami kwiatów i owoców, wykonaną w stiuku. W sieni znajdują się kręcone schody typu gdańskiego, których strzegą figura Minerwy i lew trzymający tarczę.

Na początku XIX wieku salę pierwszego piętra ozdobiono klasycystyczną polichromią z namalowaną iluzjonistycznie kolumnadą w porządku jońskim oraz pseudokasetonami na suficie. Dziś dzięki toruńskim konserwatorom możemy oglądać rekonstrukcję tej polichromii. W drugiej poł. XIX w., podczas następnej przebudowy kamienicy, w miejscu komina umieszczono drugie kręcone schody - tym razem żeliwne.

Od 1970 roku w kamienicy znajduje się Muzeum Sztuki Dalekiego Wschodu[1].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj