John Forsythe

amerykański aktor

John Forsythe, właśc. Jacob Lincoln Freund[1] (ur. 29 stycznia 1918 w Penns Grove, zm. 1 kwietnia 2010 w Santa Ynez) – amerykański aktor, producent telewizyjny, narrator, wykładowca teatralny i filantrop, którego kariera trwała sześć dekad[2]. Występował także jako gość w kilku talk show i programach rozrywkowych oraz jako panelista w licznych teleturniejach.

John Forsythe
Ilustracja
John Forsythe w kadrze z filmu Kłopoty z Harrym (1955)
Imię i nazwisko

Jacob Lincoln Freund

Data i miejsce urodzenia

29 stycznia 1918
Penns Grove, New Jersey, USA

Data i miejsce śmierci

1 kwietnia 2010
Santa Ynez, Kalifornia, USA

Zawód

aktor, producent telewizyjny, narrator, wykładowca teatralny, filantrop

Współmałżonek

Parker Worthington McCormick
(1939–1943; rozwód)
Julie (Wagner) Warren
1943-1994; jej śmierć)
Nicole Carter
(2002–2010; jego śmierć)

Lata aktywności

1943–2006

Jego kariera aktorska rozpoczęła się w filmach w 1943. W wieku 25 lat podpisał kontrakt z Warner Bros., zagrał w czarnej komedii Alfreda Hitchcocka Kłopoty z Harrym (1955). Odtwórca roli samotnego ojca playboya, Bentleya Gregga w sitcomie NBC Ojciec kawaler (Bachelor Father, 1957–1962), niewidzianego na ekranie tajemniczego milionera Charlesa Townsenda w kultowym serialu kryminalnym ABC Aniołki Charliego (1976–1981) i jako bezwzględnego i umiłowanego patriarchy Blake’a Carringtona w popularnej operze mydlanej ABC Dynastia (1981–1989). Był gospodarzem serialu przyrodniczego ITV Survival (1971–1977) i był gospodarzem 38. wyborów Miss Universe wyemitowanych w telewizji CBS w 1989.

8 lutego 1960 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6549 Hollywood Boulevard[3][4].

Życiorys

edytuj

Wczesne lata

edytuj

Urodził się w Penns Grove w New Jersey w rodzinie zasymilowanych Żydów aszkenazyjskich[5] jako najstarszy z trójki dzieci Blanche Materson (z domu Blohm) i Samuela Jeremiaha Freunda, maklera papierów wartościowych[6]. Jego ojciec urodził się w Nowym Jorku w rodzinie polskich Żydów[5]. Jego matka urodziła się w rodzinie żydowskich emigrantów z Prus[5]. Wychowywał się w wierze żydowskiej w nowojorskim Brooklynie, gdzie jego ojciec pracował jako biznesmen na Wall Street w czasie wielkiego kryzysu w 1929. Mając szesnaście lat, ukończył Abraham Lincoln High School w Brooklynie i rozpoczął studia na Uniwersytecie Karoliny Północnej w Chapel Hill w stanie Karolina Północna. W 1936, w wieku osiemnastu lat, podjął pracę jako sprawozdawca radiowy i spiker w Ebbets Field Stadium w Brooklynie, relacjonował swoją miłość z dzieciństwa – baseball. Pomimo początkowej niechęci, na życzenie ojca rozpoczął karierę aktorską.

Kariera

edytuj

W 1939 wystąpił na scenie w sztuce Dick Whittington i jego kot (Dick Whittington and His Cat). Kilka lat później podpisał kontrakt z wytwórnią Warner Bros. i zagrał obiecująco w kilku małych rolach w melodramacie wojennym Akcja na Północy (Northern Pursuit, 1943) u boku Errola Flynna, filmie przygodowo-wojennym Delmera Davesa Cel Tokio (Destination Tokyo, 1943) z Cary Grantem. Podczas II wojny światowej pojawił się w Siłach Powietrznych Armii Stanów Zjednoczonych w Skrzydlate zwycięstwo (Winged Victory, 1944), a następnie współpracował z rannymi żołnierzami, którzy mieli problemy z mową.

Nie zerwał kontaktu ze sceną, w gruncie rzeczy właśnie w teatrze stworzył swoje najlepsze kreacje. Występował na Broadwayu w sztukach: Yankee Point (1942), Skrzydlate zwycięstwo (Winged Victory, 1943-44), Żółta febra (Yellow Jack, 1944), Czy to ty, czy to ja (It Takes Two, 1947), Herbaciarnia pod księżycem (The Teahouse of the August Moon, 1953-56) i Weekend (1968)[7]. W 1956 wyreżyserował spektakl broadwayowski Mister Roberts[6].

W 1947 przez jakiś czas był słuchaczem Actors Studio w Nowym Jorku, gdzie spotkał innych obiecujących młodych aktorów, takich jak Marlon Brando i Julie Harris. W 1952 otrzymał nagrodę pisma „TV Guide”.

W latach pięćdziesiątych wyrobił sobie pozycję na ekranie, przerzucając się od czarnej komedii Alfreda Hitchcocka Kłopoty z Harrym (The Trouble with Harry, 1955) z Shirley MacLaine do westernu Johna Sturgesa Ucieczka z Fortu Bravo (Escape from Fort Bravo, 1953) u boku Williama Holdena. Komercyjnym sukcesem była komedia Córka ambasadora (The Ambassador's Daughter, 1956) z Olivią de Havilland. Wziął udział w mamucim włoskim widowisku Dubrowsky (Il Vendicatore, 1959). o buncie wołżańskich burłaków. W dramacie kryminalnym Kotka z biczem (Kitten with a Whip, 1964) romansował na meksykańskiej granicy z Ann-Margret, a stylowym salonie z Laną Turner w melodramacie Madame X (1966). Zagrał potem we wstrząsającej w swoim obiektywizmie rekonstrukcji zbrodni Z zimną krwią (In Cold Blood, 1967), thrillerze Alfreda Hitchcocka Topaz (1969) u boku Michela Piccoli, dramacie Richarda Brooksa Szczęśliwe zakończenie (The Happy Ending, 1969) z Jean Simmons, thrillerze Do widzenia i amen (Goodbye e amen, 1977) z Claudią Cardinale i dramacie sądowym Normana Jewisona ...i sprawiedliwość dla wszystkich (...And Justice for All, 1979) u boku Ala Pacino.

Po czym nastąpiła przerwa na dużym ekranie. Objął główną rolę ojca playboya Bentleya Gregga w sitcomie NBC Ojciec kawaler (Bachelor Father, 1957-62), kontynuowanym z powodzeniem przez pięć lat. Prowadził własny program NBC John Forsythe zaprasza (The John Forsythe Show, 1965-66). W sitcomie CBS Do Rzymu z pozdrowieniami (To Rome with Love, 1969-71) wystąpił w głównej roli Michaela Endicotta. Swoim barytonem mówił teksty tajemniczego milionera Charliego w popularnym serialu kryminalnym ABC Aniołki Charliego (1976-81) oraz w kinowych wersjach z 2000 i 2003.

W pamięci telewidzów pozostał przede wszystkim w roli Blake’a Carringtona z sagi telewizyjnej ABC Dynastia (1981-89), spin-off Dynastia Colbych (The Colbys, 1985, 1986) oraz sequelu Aaron Spelling Productions Dynastia: Pojednanie (Dynasty: The Reunion, 1991). Był jedynym aktorem, który wystąpił we wszystkich odcinkach „Dynastii”[8].

Forsythe każdego roku brał udział w akcji czytania organizowanej dla dzieci podczas bożnarodzeniowego programu emerytalnego w pobliżu jego domu na wsi wspólnoty Solvang w stanie Kalifornia, na północ od Los Angeles.

Życie prywatne

edytuj

Spotykał się przez dwa lata z aktorką teatralną Parker MacCormick (ur. 1918, zm. 1980 na nowotwór złośliwy), przez trzy lata byli małżeństwem (1938-40), mają syna Dalla (ur. 1943). Z drugiego małżeństwa (od 18 grudnia 1942 do 15 sierpnia 1994) z aktorką Julie Warren (ur. 1919), ma dwie córki Page i Brooke Forsythe. W dniu 25 lipca 2002 roku ożenił się po raz trzeci z Nicole Carter (ur. 27 maja 1941[9]).

11 października 2006 zdiagnozowano u niego raka jelita grubego[10]. Zmarł w Santa Ynez w stanie Kalifornia wskutek komplikacji po zapaleniu płuc[11].

Nagrody i nominacje

edytuj
Rok Nagroda Kategoria Rezultat Tytuł Rola
1982 Złoty Glob Najlepsza rola Nominacja Dynastia Blake Carrington
1983 Najlepsza rola Wygrana
1984 Najlepsza rola Wygrana
1985 Najlepsza rola Nominacja
1986 Najlepsza rola Nominacja
1986 Soap Opera Digest Award Najlepsza rola Wygrana
1987 Złoty Glob Najlepsza rola Nominacja

Filmografia

edytuj

Filmy kinowe

edytuj

Filmy TV

edytuj
  • 1964: O co biega? (See How They Run) jako Martin Young
  • 1968: Cień lądu (Shadow on the Land) jako Generał Wendell Bruce
  • 1976: Amelia Earhart jako G.P. Putnam
  • 1977: Emily, Emily jako Niles Putnam
  • 1981: Sizzle jako Mike Callahan
  • 1982: Tajemnicza druga (Mysterious Two) jako He
  • 1987: W ogniu (On Fire) jako Joe Leary Sr.
  • 1990: Przeciwieństwa się przyciagają (Opposites Attract) jako Rex Roper
  • 1991: Dynastia: Pojednanie (Dynasty: The Reunion) jako Blake Carrington

Seriale TV

edytuj
  • 1948–55: Studio One jako Pete Maynard
  • 1955: Alfred Hitchcock przedstawia (Alfred Hitchcock Presents) jako Kim Stanger
  • 1956: Playwrights '56 jako Joe Neville
  • 1957–62: Ojciec kawaler (Bachelor Father) jako Bentley Gregg
  • 1962: Spotkanie z Alfredem Hitchcockiem (The Alfred Hitchcock Hour) jako Michael Barnes
  • 1965–66: John Forsythe zaprasza (The John Forsythe Show) jako major John Foster
  • 1969–71: Do Rzymu z miłością (To Rome with Love) jako Michael Endicott
  • 1974: Policyjna opowieść (Police Story) jako Sam McCullough
  • 1976–81: Aniołki Charliego (Charlie’s Angels) jako Charles Townsend (głos)
  • 1978: Zmiana (Switch)
  • 1981-89: Dynastia (Dynasty) jako Blake Carrington
  • 1983: Statek miłości (The Love Boat)
  • 1985: Dynastia Colbych (The Colbys) jako Blake Carrington
  • 1986: Dynastia Colbych (The Colbys) jako Blake Carrington

Przypisy

edytuj
  1. Joseph F. Clarke: Pseudonyms. Hamish Hamilton, 1977, s. 65. ISBN 978-0525665670.
  2. Adam Bernstein, John Forsythe dead; starred in 'Dynasty,' 'Bachelor Father', „The Washington Post”, 3 kwietnia 2010 [dostęp 2013-01-05] (ang.).
  3. John Forsythe. Hollywood Walk of Fame. [dostęp 2022-07-13]. (ang.).
  4. Claudia Luther, Hollywood Star Walk: John Forsythe, „Los Angeles Times”, 2 kwietnia 2010 [dostęp 2022-07-13] (ang.).
  5. a b c John Forsythe What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2023-02-04]. (ang.).
  6. a b John Forsythe Biography (1918–2010). Film Reference. [dostęp 2023-02-04]. (ang.).
  7. John Forsythe. Internet Broadway Database. [dostęp 2023-02-04]. (ang.).
  8. Ronald Bergan, John Forsythe obituary. American TV actor famous for his role as Dynasty's Blake Carrington and being the voice of Charlie in Charlie’s Angels, „The Guardian”, 4 kwietnia 2010 [dostęp 2013-01-05] (ang.).
  9. Marie Cunningham, Court reporter Nicole Carter-Forsythe, 68 [online], Beverly Hills, CA Patch, 27 maja 2010 [dostęp 2013-01-05] [zarchiwizowane z adresu 2012-06-20] (ang.).
  10. Anita Gates, John Forsythe, ‘Dynasty’ Actor, Is Dead at 92, „The New York Times”, 2 kwietnia 2010 [dostęp 2013-01-05] (ang.).
  11. John Forsythe, „The Daily Telegraph”, 4 kwietnia 2010 [dostęp 2013-01-05] (ang.).

Bibliografia

edytuj
  • Portret na życzenie: John Forsythe. „Film”. nr 33/1990 (2144) (XLV), s. 22, 19 sierpnia 1990. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0137-463X. 
  • John Forsythe. T. 3: Kolekcja Alfred Hitchcock Przedstawia. Poznań: Oxford Educational Sp. z o.o., maj 2009, s. 15. ISBN 978-83-252-0464-8.

Linki zewnętrzne

edytuj