Joanne Brackeen

Joanne Brackeen
Imię i nazwisko	Joanne Grogan
Data i miejsce urodzenia	26 lipca 1938 ; Ventura
Instrumenty	fortepian, fortepian elektryczny
Gatunki	jazz
Zawód	muzyk
	Zespoły
	Art Blakey's Jazz Messengers; The Joanne Brackeen Trio
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Joanne Brackeen (ur. jako Joanne Grogan 26 lipca 1938 w Venturze)^[1] – amerykańska pianistka i kompozytorka jazzowa, oraz edukatorka. Laureatka NEA Jazz Masters Award 2018^[2].

Joanne Brackeen: Zaczynałam karierę od pracy z mistrzami jazzu – Artem Blakeym, Joem Hendersonem, Stanem Getzem i Freddiem Hubbardem. Potem zakładałam własne zespoły i wystąpiłam w czterdziestu sześciu. krajach.^[3]

Życiorys

Była cudownym dzieckiem, które w wieku jedenastu lat samo nauczyło się grać na fortepianie w ciągu sześciu miesięcy, po zapisaniu ośmiu partii solowych Frankiego Carle'a^[2]. Mając dwanaście lat występowała już zawodowo. W tym czasie wielki wpływ na nią miała gra współtwórcy bebopu, saksofonisty Charliego Parkera^[1]. Wiadomości o jej nadzwyczajnych zdolnościach muzycznych dotarły do The Los Angeles Conservatory, które zaoferowało jej pełne stypendium. Ona jednak uczęszczała na zajęcia niecały tydzień, zdecydowała bowiem, że estrada jest ważniejsza^[2].

W latach 50. grała u boku kalifornijskich saksofonistów: Dextera Gordona, Teddy’ego Edwardsa, Charlesa Lloyda i Charlesa Brackeena, za którego wyszła za mąż i miała z nim czworo dzieci^[2]. W 1965 przeniosła się do Nowego Jorku razem z dziećmi i mężem, z którym w niedługim czasie się rozwiodła^[1]. Dzieci zostały przy niej, chciała je bowiem wychowywać sama, pomimo dobrze zapowiadającej się kariery. Od rodziny odrywała się wieczorami, grając w klubach. Na jej rozwój artystyczny wpłynęli wówczas pianiści McCoy Tyner i Chick Corea, oraz awangardowy saksofonista Ornette Coleman. Od 1965 do 1968 współpracowała z wibrafonistą Freddiem McCoyem (nagrała z nim pięć płyt), trębaczem Woodym Shawem i saksofonistą Davem Liebmanem. W latach 1969–1972 występowała i nagrywała z zespołem The Jazz Messengers Arta Blakey’ego. Była pierwszą i jedyną kobietą zaangażowaną do tej słynnej formacji, kuźni gwiazd jazzu^[1].

W latach 1972–1975 występowała z saksofonistami Joem Hendersonem i Joem Farrellem (1972–75), oraz harmonijkarzem Tootsem Thielemansem^[2]. Następnie do 1977 grała z luminarzem saksofonu Stanem Getzem, z kwartetem którego nagrała album Live at Montmartre^[1]. Po opuszczeniu jego zespołu rozpoczęła pracę jako liderka.

Przez następne dziesięciolecia prowadziła własne małe zespoły, z rzadka występując jako sidewoman. Grała także solo. Jak powiedziała: Podróżowanie i występy głównie z własnym zespołem zawsze było wspaniałym i wzbogacającym doświadczeniem zarówno dla mnie, jak i członków moich grup^[2]. Do ich składów należeli m.in. trębacz Terence Blanchard, saksofoniści Michael Brecker, Ravi Coltrane, Branford Marsalis, Chris Potter, kontrabasiści Cecil McBee, Eddie Gómez i John Patitucci, gitarzysta Ryo Kawasaki oraz perkusiści Jack DeJohnette, Billy Hart i Horacio „El Negro” Hernandez. Jako liderka nagrała ponad dwadzieścia albumów. Skomponowała również przeszło trzysta utworów^[2].

Przez wiele lat zajmowała się nauczaniem. Wykładała w bostońskim Berklee College of Music i nowojorskiej The New School^[1]. Prowadziła kliniki, warsztaty i jazzowe kursy mistrzowskie w kraju i za granicą^[2]. Mieszka w Nowym Jorku.

Wybrana dyskografia

1975
- Six Ate (Choice)
- Snooze (Choice)
1978
- Invitation (Freedom)
- Trinkets and Things (Timeles)
- Aft (Timeles)
1979
- Keyed In (CBS)
- Mythical Magic (MPS Records)
1982 Special Identity (Antilles)
1987 Fi-Fi Goes to Heaven (Concord Jazz)
1990 Live at Maybeck Recital Hall – Vol. 1 (Concord Jazz)
1991 Breath Of Brazil (Concord Picante)
1992 Joanne Brackeen with Eddie Gomez & Jack De Johnette – Where Legends Dwell (Ken Music)
1994 Take a Chance (Concord Picante)
1996 Invitation (Black Lion Records)
1999 Pink Elephant Magic (Arkadia Jazz)
2000 Popsicle Illusion (Arkadia Jazz)

Zestawienie wg dat wydania płyt

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Joanne Brackeen. allmusic.com. [dostęp 2024-10-13]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h NEA Jazz Masters – Joanne Brackeen. National Endowment for the Arts. [dostęp 2024-11-10]. (ang.).
↑ Joanne Brackeen. Berklee College of Music. [dostęp 2024-11-12]. (ang.).

Bibliografia

Joanne Brackeen, allmusic.com
NEA Jazz Masters – Joanne Brackeen, National Endowment for the Arts

Linki zewnętrzne

[am-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Joanne Brackeen. allmusic.com. [dostęp 2024-10-13]. (ang.).

[nea-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h NEA Jazz Masters – Joanne Brackeen. National Endowment for the Arts. [dostęp 2024-11-10]. (ang.).

[bcm-3] Joanne Brackeen. Berklee College of Music. [dostęp 2024-11-12]. (ang.).

[1]

[2]

[3]