Jerzy Wojnowski, pseud. „Motor” (ur. 17 września 1915 w Skarżysku-Kamiennej, zm. 28 stycznia 1944 przy Przełęczy Witosławskiej) – podporucznik Wojska Polskiego, agent wywiadu niemieckiego. Odznaczony Krzyżem Walecznych.

Jerzy Wojnowski
Jerzy Franciszek Wojnowski
Motor
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

17 września 1915
Skarżysko-Kamienna

Data i miejsce śmierci

28 stycznia 1944
przy Przełęczy Witosławskiej

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941)

Życiorys

edytuj

Był synem Bronisława Wojnowskiego i Marii Kowalskiej. Edukację zakończył jako absolwent Szkoły Podchorążych Rezerwy Saperów w Centrum Wyszkolenia Saperów w Twierdzy Modlin, uzyskując stopień kaprala podchorążego rezerwy. Następnie wraz z żoną zamieszkał w Brześciu nad Bugiem. Pracował jako szofer w nadleśnictwie Brześć. Przed wybuchem wojny na ochotnika wstąpił w szeregi Wojska Polskiego i podczas wojny obronnej w 1939 roku uczestniczył w walkach w okolicy Brześcia i Żabinki.

W czasie okupacji niemieckiej związał się z konspiracyjną organizacją o charakterze narodowym Zbigniewa Słonczyńskiego. W 1942 organizacja została podporządkowana kapitanowi Alfredowi Paczkowskiemu. W 1943 uczestniczył w akcji na więzienie w Pińsku dowodzonej przez por. Jana Piwnika, po której odznaczony został Krzyżem Walecznych. Kiedy odkryto, że Wojnowski jest agentem gestapo ps. Garibaldi, został aresztowany przez por. Eugeniusza Kaszyńskiego Nurta na kwaterze w Milejowicach[1]. Po przesłuchaniu rozstrzelano go z rozkazu generała Nila przy drodze prowadzącej na Przełęcz Witosławską[2].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj