James Gordon Bennett Jr.
James Gordon Bennett Jr. (ur. 10 maja 1841 w Nowym Jorku, zm. 14 maja 1918 w Beaulieu-sur-Mer) – amerykański dziennikarz i wydawca prasowy, entuzjasta sportu i podróży.
 James Gordon Bennett Jr. | |
| Data i miejsce urodzenia |
10 maja 1841 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 maja 1918 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz, wydawca prasowy |
Życiorys
edytujSyn wydawcy i publicysty, założyciela pisma New York Herald, Jamesa Gordona Bennetta Sr., który po raz pierwszy w historii w 1835 zastosował formę znaną obecnie jako wywiad dziennikarski[1]. W 1861 roku Bennett Jr. dołączył do wojsk Północy podczas wojny secesyjnej, jednak nie uczestniczył w walkach. Od 1865 roku członek redakcji New York Herald, rok później został redaktorem naczelnym pisma. W 1872 roku, po śmierci ojca, został właścicielem pisma, które rozszerzył w 1887 roku o wydanie paryskie[2][1]. Sfinansował wyprawę Henry’ego Mortona Stanleya do Afryki, której celem było odnalezienie Davida Livingstone’a (1871). Patronował także wielu wyprawom arktycznym, w tym podróży George’a Washingtona De Longa na biegun północny (1879-1881)[2].
Był pasjonatem żeglarstwa[3] i fundatorem nagród dla międzynarodowych wyścigów samochodowych (od 1900, pierwszy wyścig na trasie Paryż–Lyon), zawodów balonowych (od 1906, pierwsze zawody w Paryżu)[4], a także dla zawodów lotniczych (od 1909 roku)[5].
Życie prywatne i upamiętnienie
edytujW 1877 roku przeprowadził się do Europy, mieszkając głównie we Francji. Amerykę opuścił jednak w atmosferze skandalu. Według różnych przekazów, na spotkanie rodzinne u zaręczonej z nim przyjaciółki Caroline May przybył nie tylko spóźniony, ale i pijany, po czym oddał mocz do kominka lub fortepianu, czyniąc to przy obserwujących go gospodarzach[6][7]. Jego kontrowersyjne zachowania zainspirowały w Wielkiej Brytanii powstanie okrzyku „Gordon Bennett!”, używanego w sytuacji niedowierzania[8]. Po kilku latach wrócił do Ameryki.
Ożenił się dopiero w wieku 73 lat. Jego żoną została Maud Potter, wdowa po George’u de Reuterze (syn Paula Reutera, założyciela Reutersa). Zmarł w 1918 roku w Beaulieu-sur-Mer, pochowany na cmentarzu Passy w Paryżu[9].
W Warszawie istnieje ulica Jamesa Gordona Bennetta[10], ponadto planetoida (305) Gordonia została nazwana na jego cześć[11].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Jenna Scherer: The Fabulously Eccentric Life of James Gordon Bennett Jr.. mentalfloss.com. (ang.).
- ↑ a b Pod redakcją Jennifer Speake: Literature of Travel and Exploration: An Encyclopedia. Routledge, 2014. ISBN 978-1-135-45662-7. [dostęp 2017-07-11].
- ↑ Sam Jefferson: Gordon Bennett and the First Yacht Race Across the Atlantic. Bloomsbury Publishing, 2016, s. 62. ISBN 978-1-4729-1674-7. [dostęp 2017-07-11].
- ↑ Bennett, James Gordon, mł.. W: Nowa encyklopedia powszechna PWN. T. 1: A-C. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, s. 412. ISBN 83-01-11096-1.
- ↑ Pod red. Mariana Michalika: Kronika Sportu. 1993, s. 187. ISBN 978-83-900331-8-1.
- ↑ Britain’s first international motor race. forix.autosport.com. [dostęp 2017-07-11]. (ang.).
- ↑ David Rains Wallace: The Bonehunters’ Revenge: Dinosaurs, Greed, and the Greatest Scientific Feud of the Gilded Age. Houghton Mifflin Harcourt, 2000, s. 5. ISBN 978-0-618-08240-7. [dostęp 2017-07-11].
- ↑ Gordon Bennett!. phrases.org.uk. [dostęp 2017-07-11]. (ang.).
- ↑ Susanna Parrish: James Gordon Bennett Jr. findagrave.com, 29 kwietnia 2014. (ang.).
- ↑ Ulica Jamesa Gordona Bennetta. iutm.pl. [dostęp 2017-07-11]. (pol.).
- ↑ Hamtpon Sides: In the Kingdom of Ice: The Grand and Terrible Polar Voyage of the USS Jeannette. Knopf Doubleday Publishing Group, 2014. ISBN 978-0-385-53538-0. [dostęp 2017-07-11].