Język wandalski – wymarły język z wschodniej podgrupy języków germańskich. Blisko spokrewniony z językiem gockim. Używany przez Wandalów w południowej Hiszpanii i Afryce Północnej.

Język wandalski
Obszar

Hiszpania, Afryka Północna

Liczba mówiących

wymarły

Klasyfikacja genetyczna
Kody języka
ISO 639-2 gem
ISO 639-3 xvn
IETF xvn
Glottolog vand1245
Linguist List xvn
SIL xvn
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Źródła wandalskiego są bardzo ubogie. Znana jest niewielka liczba imion pochodzących z tego języka. Pewne ślady można też napotkać w dialekcie andaluzyjskim języka hiszpańskiego.

W łacińskim poemacie z 390 r. pojawia się fragment w języku wandalskim:[1]

eils [...] scapia matzia ia drincan!

Fragment ten można porównać do gockiego zdania hails! skapjam matjan jah drigkan!
(„Bądźcie pozdrowieni! Pozwólcie nam wziąć trochę jedzenia i picia!”)

Przypisy

edytuj
  1. Inter "eils" Goticum "scapia matzia ia drincan!" non audet quisquam dignos edicere versus (The ‘Vandal’ Epigram), Gdy Goci zaczną wrzeszczeć: Eils! Skapia matzia ia drinkan! O, jakże trudno wtedy układać dostojną poezję! (tłum. Zygmunt Kubiak, Literatura Greków i Rzymian).