Język staroturecki

Język staroturecki, język staroturkijski (tur. Göktürkçe) – nazwa używana w odniesieniu do najstarszego zaświadczonego w piśmie języka turkijskiego. Zaliczał się on do południowo-wschodniej gałęzi języków turkijskich, która dała początek ujgurskiemu oraz czagatajskiemu. Istnieje wiele zapisów w starotureckim, przy czym w większości z nich zastosowano zapis w piśmie orchońskim.

Język staroturecki

Obszar	Azja Środkowa
Pismo/alfabet	orchońskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki ałtajskie (?) Języki tureckie Języki wschodniotureckie Język staroturecki
Status oficjalny
język urzędowy	Kaganaty Turkutów
Kody języka
ISO 639-3	otk
IETF	otk
Glottolog	oldu1238
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Porównanie z dzisiejszymi językami tureckimi

Poniższa tabela zestawia liczebniki od 1 do 10 w kilku językach tureckich. Dla wszystkich z nich zastosowano alfabet łaciński, w celu uwypukleniu różnic.

liczebnik	staroturecki	współczesny turecki	tuwiński	kazachski	kaszkajski	krymczacki
1	Bir	Bir	Bir	Bir	Bir	Bir
2	Eki	İki	İyi	Yeki	İki	Eki
3	Üç	Üç	Üş	Üş	Üç	Üç
4	Tört	Dört	Dört	Tört	Dört	Dort
5	Beş	Beş	Beş	Bes	Beş	Beş
6	Altı	Altı	Aldı	Altı	Altı	Altı
7	Yeti	Yedi	Çedi	Jeti	Yedi	Yedi
8	Sekiz	Sekiz	Ses	Segiz	Sekiz	Sekiz
9	Tokuz	Dokuz	Tos	Toğız	Dokuz	Tokuz
10	On	On	On	On	On	On