Józef Raczyński

Józef Raczyński
Data i miejsce urodzenia	19 marca 1874 ; Baranów, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	19 kwietnia 1931 ; Warszawa, Polska
	Minister rolnictwa i dóbr narodowych
Okres	od 17 lutego 1921; do 26 maja 1923
Poprzednik	Juliusz Poniatowski
Następca	Jerzy Gościcki
	Minister rolnictwa i dóbr państwowych (p.o.)
Okres	od 17 grudnia 1923; do 7 stycznia 1924
Poprzednik	Alfred Chłapowski
Następca	Stanisław Janicki
	Minister rolnictwa i dóbr państwowych (p.o.)
Okres	od 15 maja 1926; do 21 czerwca 1926
Poprzednik	Władysław Kiernik
Następca	Aleksander Raczyński
	Minister reform rolnych (p.o.)
Okres	od 15 maja 1926; do 21 czerwca 1926
Poprzednik	Józef Radwan
Następca	Witold Staniewicz
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Raczyński (ur. 19 marca 1874 w Baranowie, zm. 19 kwietnia 1931 w Warszawie) – polski działacz państwowy, minister rolnictwa i kierownik ministerstwa w kilku rządach II Rzeczypospolitej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie rzemieślniczej. W latach 1896–1901 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie się doktoryzował. W latach 1901–1904 pracował w Dyrekcji Skarbowej w Krakowie. Od 1915 był sekretarzem i dyrektorem biura Towarzystw Rolniczych w Krakowie. Od 17 lutego 1921 do 26 maja 1923 był ministrem lub kierownikiem ministerstwa rolnictwa i dóbr państwowych w rządach: Witosa, Ponikowskiego (pierwszym i drugim), Śliwińskiego, Nowaka, Sikorskiego. Po przewrocie majowym, od 15 maja do 21 czerwca 1926 (w dwóch rządach K. Bartla) sprawował kierownictwo dwóch resortów: Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych oraz Ministerstwa Reform Rolnych. Uczestniczył w przygotowaniu licznych ważnych aktów normatywnych. Był ceniony jako fachowiec wysokiej klasy^[1]. W 1928 przeszedł na emeryturę. Do śmierci pełnił funkcję naczelnego dyrektora Centralnej Kasy Spółek Rolniczych im. Franciszka Stefczyka.

Zmarł 19 kwietnia 1931, był żonaty, miał dzieci^[2]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 243 przed-1-9)^[3].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (27 grudnia 1924)^[4]

Przypisy

↑ JaninaJ. Chodera JaninaJ., FeliksF. Kiryk FeliksF. (red.), Słownik biograficzny historii Polski. T. 2: L-Ż, Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2005, s. 1257, ISBN 978-83-04-04692-4 [dostęp 2023-09-27] .
↑ Józef Raczyński. Nekrolog. „Kurier Warszawski”, s. 8, nr 107 z 20 kwietnia 1931.
↑ Cmentarz Stare Powązki: JÓZEF RACZYŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-05-20] .
↑ M.P. z 1924 r. nr 299, poz. 978 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy społecznej i organizacyjnej w dziedzinie rolnictwa w Rzeczypospolitej Polskiej”.

Bibliografia

Kto był kim w Drugiej Rzeczypospolitej (redakcja naukowa Jacek M. Majchrowski przy współpracy Grzegorza Mazura i Kamila Stepana), Warszawa 1994, wyd. BGW, ISBN 83-7066-569-1, s. 63–64.

[1] JaninaJ. Chodera JaninaJ., FeliksF. Kiryk FeliksF. (red.), Słownik biograficzny historii Polski. T. 2: L-Ż, Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2005, s. 1257, ISBN 978-83-04-04692-4 [dostęp 2023-09-27] .

[2] Józef Raczyński. Nekrolog. „Kurier Warszawski”, s. 8, nr 107 z 20 kwietnia 1931.

[3] Cmentarz Stare Powązki: JÓZEF RACZYŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-05-20] .

[4] M.P. z 1924 r. nr 299, poz. 978 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy społecznej i organizacyjnej w dziedzinie rolnictwa w Rzeczypospolitej Polskiej”.

[1]

[2]

[3]

[4]