Hiob (dramat)
Hiob - dramat Karola Wojtyły z roku 1940, wzorowany na starotestamentowej Księdze Hioba. W utworze rozbudowana jest czasoprzestrzeń: przeplata się starożytność, czas ewangeliczny oraz okres II wojny światowej. Dramat próbuje przybliżyć zagadnienie cierpienia, wolnej woli człowieka oraz roli Boga w kontekście okrucieństwa wojny.
Rzecz dzieje się za dni dzisiejszych czasu hiobowego - Polski i świata[1].
"Dramat młodego Wojtyły jest próbą zgłębienia misterium cierpienia, uwieńczoną "romantycznym" widzeniem Hioba, który na dnie swojej nędzy i ogołocenia ogląda nagle Chrystusa, poznaje wyzwalający sens Jego krzyża, odkrywa sens ofiary"[2].
Autor dramatu wiernie odwzorował historię cierpiętnika ze Starego Testamentu, dodając kilka "własnych" elementów. W utworze pojawia się chór (choreuty), prolog, epilog - zaczerpnięte z tradycji dramatu antycznego. Zmienia się zakończenie, występuje postać Syna Człowieczego, o którym nie ma mowy w Starym Testamencie.
5 października 2019 r. w Muzeum Domu Rodzinnego Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach miała miejsce najnowsza teatralna premiera Hioba w reżyserii Andrzeja Marii Marczewskiego[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Karol Wojtyła: Poezje i dramaty. Kraków: Znak. ISBN 83-7006-075-7.
- ↑ Karol Wojtyła: Poezje i dramaty. Kraków: Znak, 1987, s. 6. ISBN 83-7006-075-7.
- ↑ Andrzej Maria Marczewski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (autorzy) [dostęp 2020-04-27].