Hildegarda (żona Karola Wielkiego)

żona Karola Wielkiego

Hildegarda (ur. ok. 758, zm. 30 kwietnia 783 w Thionville) – królowa Franków, córka hrabiego Vizgau Gerolda i Emmy (Immy) z Alemanii, wnuczka księcia alemańskiego Gottfrieda[1], czczona jako błogosławiona w Kościele katolickim[2].

Hildegarda
Ilustracja
Królowa Franków
Okres

od 771
do 783

Jako żona

Karol Wielki

Poprzedniczka

Gerperga

Następczyni

Fastrada

Dane biograficzne
Data urodzenia

ok. 758

Data i miejsce śmierci

30 kwietnia 783
Thionville

Ojciec

Gerald I z Vizgau

Matka

Emma Alemańska

Mąż

Karol Wielki

Dzieci

Karol Młodszy
Pepin Longobardzki
Adelajda
Rotruda
Lotar
Ludwik Pobożny
Berta
Gizela (córka Karola Wielkiego)
Hildegarda

Życiorys

edytuj

Około 771, gdy była jeszcze dzieckiem, została trzecią żoną króla Franków Karola Wielkiego, który porzucił dla niej poprzednią żonę Gerpergę (Dezyderatę)[3]. Księżniczka urodziła Karolowi dziewięcioro dzieci:

Wyczerpana licznymi porodami Hildegarda zmarła podczas wojen męża z Sasami[7].

Dzień obchodów

edytuj

Cesarzowa Hildegarda wspominana jest w dies natalis (30 kwietnia)[8].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. S. Fischer-Fabian, Karol Wielki, Warszawa 2002, s. 218.
  2. Hildegarda, cesarzowa.. deon.pl. [dostęp 2012-12-21].
  3. S. Fischer-Fabian, Karol Wielki, Warszawa 2002, s. 59–60.
  4. Data śmierci za: Theodor Schieffer: Karl der Jüngere. W: Neue Deutsche Biographie. T. 11. Berlin: Duncker & Humblot, 1977, s. 174–175.
  5. a b Data urodzin za: Theodor Schieffer: Ludwig der Fromme. W: Neue Deutsche Biographie. T. 15. Berlin: Duncker & Humblot, 1987, s. 311–318. ISBN 3-428-00284-9.
  6. Rosamond McKitterick: Charlemagne: The Formation of a European Identity. Cambridge University Press, 2008, s. 90. ISBN 978-1-139-47285-2. [dostęp 2017-02-04].
  7. S. Fischer-Fabian, Karol Wielki, Warszawa 2002, s. 88.
  8. Antonio Borrelli: Beata Ildegarda (Hildegarda) di Kempten Regina. 2004-12-09. [dostęp 2012-12-21]. (wł.).

Bibliografia

edytuj
  • Fischer-Fabian S., Karol Wielki, Świat Książki, Warszawa 2002, ISBN 83-7311-426-2, s. 59–60, 88, 102–103, 218.