Wikipedia

Harry Hamlin

amerykański aktor

Harry Hamlin, właśc. Harry Robinson Hamlin[1] (ur. 30 października 1951 w Pasadenie) – amerykański aktor i producent telewizyjny i filmowy. Był czterokrotnie nominowany do Złotego Globu[2].

Harry Hamlin
Ilustracja
Harry Hamlin w 1987
Imię i nazwisko

Harry Robinson Hamlin

Data i miejsce urodzenia

30 października 1951
Pasadena

Zawód

aktor, producent filmowy

Współmałżonek

Laura Johnson
(1985–1989; rozwód)
Nicollette Sheridan
(1991–1993; rozwód)
Lisa Rinna
(od 1997)

Lata aktywności

od 1976

Multimedia w Wikimedia Commons
Hamlin i jego była żona Laura Johnson na rozdaniu nagród Emmy 1987.

Życiorys

edytuj

Wczesne lata

edytuj

Przyszedł na świat w Pasadenie[3] w Kalifornii w rodzinie pochodzenia angielskiego i szkockiego[4], jako syn Bernice Hamlin (z domu Robinson) i Chaunceya Jerome’ego Hamlina Jr., inżyniera lotniczego[5][6]. Uczęszczał do Flintridge Preparatory School i prywatnej szkoły średniej The Hill School w Pottstown[7], w stanie Pensylwania, gdzie prócz tego, że był świetnym graczem w piłkę nożną i lacrosse, chętnie brał też udział w szkolnych musicalach i przedstawieniach teatralnych. Po ukończeniu University of California w Berkeley w 1970[8], studiował teatr i psychologię na Uniwersytecie Yale[9] w New Haven, w stanie Connecticut, do 1974.

Kariera teatralna

edytuj

W latach 1974–1976 uczył się tajników aktorstwa na American Conservatory Theater w San Francisco[10], gdzie w 1976 wystąpił w sztuce Petera Shaffera Equus[11] w reż. Stanleya Donena. Jako zapalony aktor szekspirowski, w 1982 Hamlin grał tytułowego duńskiego księcia w Hamlecie w McCarter Theatre w Princeton w New Jersey, gdzie w 1985 zagrał Fausta w Faustusie w piekle[12] i spektaklu Pokaz siedmiu grzechów głównych. W 1984 zadebiutował na Broadwayu jako Moe Axelrod w przedstawieniu Awake and Sing![13] z Frances McDormand.

W 1993 wystąpił z Roundabout Theatre Company jako Bruce Niles w sztuce broadwayowskiej Odruch serca. W 1994 Hamlin otrzymał nominację do nagrody im. Helen Hayes za rolę króla Henryka V w Henryku V w prestiżowej Shakespeare Theatre Company w Waszyngtonie. W 1996 na Broadwayu grał Johna Buchanana Jr. w spektaklu Tennessee Williamsa Lato i dym[13]. W 2007 powrócił na Broadway w roli Billy’ego Flynna w musicalu Chicago[13]. W 2019 grał trzy role – artysty Ralpha, niedoszłego prozaika Harry’ego i wędrowcy Ronniego w off-broadwayowskiej sztuce One November Yankee ze Stefanie Powers w Delaware Theatre Company[14].

Kariera ekranowa

edytuj

Po raz pierwszy trafił przed kamery telewizyjne jako Mariamo w telewizyjnej wersji komedii szekspirowskiej Poskromienie złośnicy (The Taming of the Shrew, 1976), zrealizowanej przez PBS, z udziałem Earla Boena, Marca Singera i Tomasa Arany[15]. Jego debiutancka kinowa rola boksera Joeya Popchika w hollywoodzkim pastiszu Stanleya Donena Ale kino (Movie, Movie, 1978)[16] doczekała się nominacji do nagrody Złotego Globu w kategorii najlepszy debiut aktorski w filmie[17]. Następnie wcielił się w główną rolę mechanika samochodowego, miłośnika podrasowanych samochodów i adrenaliny w dramacie Król Mulholland Drive (King of the Mountain, 1981) z Dennisem Hopperem. Był wśród kandydatów do roli dzielnego archeologa Indiana Jonesa w filmie Stevena Spielberga Poszukiwacze zaginionej Arki (1981)[18], którą ostatecznie zagrał Harrison Ford. Zanim Hamlin został zaangażowany do roli bohatera mitologii greckiej – Perseusza w pełnym rozmachu widowisku Zmierzch tytanów (Clash of the Titans, 1981) u boku swego idola Laurence’a Oliviera, kandydatami do tej roli byli Malcolm McDowell, Michael York, Richard Chamberlain i Arnold Schwarzenegger[19]. Film był nominowany do Nagrody Saturny w kategorii najlepszy film fantasy i zapewnił Hamlinowi rozgłos.

Chociaż Hamlin miał zadatki na gwiazdę kina akcji i hollywoodzkiego amanta, odrzucił propozycje zagrania głównych ról w dwóch głośnych filmach Warner Bros. – Johna J. Rambo w Rambo – Pierwsza krew (1982) i Tarzana w Greystoke: Legenda Tarzana, władcy małp (1984)[20] na rzecz roli gejowskiego pisarza Barta McGuire’a w kontrowersyjnym dramacie Arthura Hillera Kochać się (Making Love, 1982), pierwszym filmie o homoseksualnej tematyce nakręconym przez wytwórnię 20th Century Fox, u boku Kate Jackson i Michaela Ontkeana. Hamlin był chętny do współpracy z Hillerem i skonsultował się z przyjaciółmi z branży, którzy odradzali przyjmowanie tej roli. Co najmniej piętnastu czołowych hollywoodzkich aktorów odrzuciło tę rolę, w tym Harrison Ford, Michael Douglas, Richard Gere, Tom Berenger, Peter Strauss i William Hurt. Jednak jego agenci powiedzieli mu, że nic mu nie będzie ze względu na jego ówczesny związek z aktorką Ursulą Andress. Montażysta William H. Reynolds z podekscytowaniem zadzwonił do Hamlina po pierwszym ujęciu filmu i powiedział mu, że otrzyma nominację do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego za swoją rolę, skończyło się jednak na nominacji do Złotego Globu za najlepszą piosenkę. Jego decyzja przekreśliła dalszą karierę w Hollywood. Później przychodziły kolejne propozycje, ale wyłącznie do projektów telewizyjnych. Pomimo tego Hamlin nie żałował podjętej decyzji.

Odniósł sukces w telewizji i później wznowił karierę filmową. W komedii sportowej Blue Skies Again (1983) z Mimi Rogers i Andym Garcią wystąpił jako Sandy Mendenhall, właściciel drużyny baseballowej Denver Devil. Został obsadzony w dwóch miniserialach CBS – Być najlepszą – Mistrzyni rozgrywki (Masters of the Game, 1984) jako Tony Blackwell, który nie spełnił nadziei swojej matki i Kosmos (Space, 1985) w roli Johna Pope. Przez osiem sezonów grał rolę adwokata Michaela Kuzaka w serialu NBC Prawnicy z Miasta Aniołów (L.A. Law, 1986–1991), za którą zdobył trzykrotnie w latach 1988-90 nominację do nagrody Złotego Globu. W dreszczowcu HBO Stało się w lagunie (Laguna Heat, 1987) z Jasonem Robardsem zagrał byłego detektywa, który powraca do swojego rodzinnego Laguna Beach, by rozwiązać sprawę morderstwa[21][22]. W 1987 magazyn „People” wytypował jego jako najseksowniejszego żywego człowieka[23].

Na początku 1991 pojawił się w teledysku i zaśpiewał w chórze w utworze „Voices That Care” Lindy Thompson, Davida Fostera i Petera Cetery, który powstał w celu wsparcia żołnierzy amerykańskich stacjonujących na Bliskim Wschodzie i zaangażowanych w tym czasie w operacji Pustynna Burza[24]. Próbował odradzić swoją kinową karierę, lecz grywał zazwyczaj w produkcjach klasy B, które trafiały zazwyczaj na kasety VHS lub DVD. Był obsadzony w rolach prawych bohaterów uwikłanych w romans z femme fatale w dreszczowcach erotycznych, w tym Podstęp (Deceptions, 1990) jako detektyw z Nicollette Sheridan, Zawiłe śledztwo (Under Investigation, 1993) w roli detektywa z Joanną Pacułą, Na pomoc (Rescue Me, 1994) jako makler giełdowy z Zachodniego Wybrzeża z Lysette Anthony i Odpływ (Ebbtide, 1994) w roli prawnika. Na przemian otrzymywał role czarnego charakteru, w tym Śmiertelne intencje... Znowu? (Deadly Intentions... Again?, 1991) jako lekarz z Joanną Kerns, Zakładnicy z Alta View (Deliver Them from Evil: The Taking of Alta View, 1992) w roli ojca ośmiorga dzieci, który postanawia się zemścić na lekarzu, który dokonał zabiegu sterylizacji na jego żonie[25], Słodka zbrodnia (Poisoned by Love: The Kern County Murders, 1993) w reż. Larry’ego Peerce’a jako seryjny morderca, Chora krew (In the Best of Families: Marriage, Pride & Madness, 1994) jako socjopatyczny syn lekarza, kazirodczo związany z siostrą cioteczną oraz Odznaka zdrady (Badge of Betrayal, 1997) w roli skorumpowanego szeryfa. Z upływem lat coraz częściej grał mężczyzn zmęczonych życiem albo zmagających się z nałogami, m.in. w dramacie Seks, kłamstwa i obsesje (Sex, Lies & Obsession, 2001) jako lekarz z Lisą Rinna[26].

Życie prywatne

edytuj

Spotykał się z aktorką Cynthią Sikes[27][28] i Claudią Cardinale[29]. W latach 1979–1983 był związany z aktorką Ursulą Andress, odtwórczynią roli Afrodyty w filmie Zmierzch tytanów (1981). Mają syna Dmitrija Alexandre’a (ur. 19 maja 1980 w Los Angeles)[30].

9 marca 1985 poślubił aktorkę Laurę Johnson. Po pięciu latach, w 1989 r. małżeństwo zakończyło się rozwodem[31]. 7 września 1991 ożenił się z aktorką Nicollette Sheridan, lecz w 1993 doszło do rozwodu[32][33][34]. Zagrali razem w telewizyjnym thrillerze Showtime Podstęp (Deceptions, 1990) obok Roberta Davi.

29 marca 1997 z Lisą Rinną[35], mają dwie córki: Delilah Belle (ur. 10 czerwca 1998) i Amelię Gray (ur. 13 czerwca 2001).

Filmografia

edytuj

Filmy fabularne

edytuj
  • 1978: Ale kino! (Movie Movie) jako Joey Popchik
  • 1981: Zmierzch tytanów (Clash of the Titans) jako Perseusz
  • 1981: Król Mulholland Drive (King of the Mountain) jako Steve
  • 1982: Kochać się Making Love jako Bart McGuire
  • 1983: Blue Skies Again jako Sandy Mendenhall
  • 1985: Maxie w roli samego siebie
  • 1993: Zawiłe śledztwo (Under Investigation) jako detektyw Harry Keaton
  • 1994: Ebbtide jako Jeff Warren
  • 1994: Wołanie o pomoc (Save Me) jako Jim Stevens
  • 1995: Celluloidowy Schowek (The Celluloid Closet) jako on sam
  • 1996: One Clean Move jako mężczyzna
  • 1997: Allie i ja (Allie & Me) jako Dustin Halaburton
  • 1998: Żaby za węże (Frogs for Snakes) jako Klensch
  • 2001: Strange Hearts jako Dan Smith
  • 2001: Perfumy (Perfume) jako Hancock
  • 2002: Shoot or Be Shot jako Jack Yeager
  • 2008: Dzikie łowy (Strange Wilderness) jako Sky Pierson
  • 2013: Imigrant (Immigrant) jako Deema
  • 2015: Wszędobylska mamuśka (The Meddler) jako telewizyjny tatuś
  • 2015: Bleeding Heart jako Ed
  • 2016: Rebirth jako Gabe
  • 2016: The Bronx Bull jako Lenny
  • 2017: The Unattainable Story jako David
  • 2018: No Alternative jako William Harrison

Filmy TV

edytuj
  • 1976: The Taming of the Shrew jako Mariamo
  • 1987: Stało się w lagunie (Laguna Heat) jako Tom Shephard
  • 1989: Kolacja o ósmej (Dinner at Eight) jako Larry Renault
  • 1990: Podstęp (Deceptions) jako Nick Gentry
  • 1991: Zbrodnicze zamiary (Deadly Intentions... Again?) jako Charles Raynor
  • 1992: Zakładnicy z Alta View (Deliver Them from Evil: The Taking of Alta View) jako Richard Worthington
  • 1994: Chora krew (In the Best of Families: Marriage, Pride & Madness) jako Fritz Klenner
  • 1995: Centrum (OP Center) jako Paul Hood
  • 1995: Her Deadly Rival jako Jim Lansford
  • 1997: Nocne grzechy (Night Sins) jako szef Mitch Holt
  • 1997: Badge of Betrayal jako szeryf Dave Ward
  • 1998: Świąteczny bunt (Like Father, Like Santa) jako Tyler Madison
  • 1998: Obcy w mieście (Stranger in Town) jako Jack Beldon
  • 1998: Upolowany (The Hunted) jako Doc Kovac
  • 1999: Bezlitośni zabójcy (Silent Predators) jako Vic Rondelli
  • 1999: Kwarantanna (Quarantine) jako prezydent Robert „Bobby” Kempers
  • 2001: Seks, kłamstwa i obsesje (Sex, Lies & Obsession) jako Cameron Thomas
  • 2001: Maluchy spod ciemnej gwiazdki (Oh, Baby) jako Chad Norris
  • 2002: Disappearance jako Jim Henley
  • 2002: Prawnicy z Miasta Aniołów (L.A. Law: The Movie) jako Michael Kuzak
  • 2012: Holiday High School Reunion jako pan Taylor
  • 2012: Cień strachu (Shadow of Fear) jako Richard Steele
  • 2015: Salem Rogers jako Roberto

Seriale TV

edytuj
  • 1979: Studs Lonigan jako Bill 'Studs' Lonigan
  • 1984: Mistrzyni gry (Master of the Game) jako Anthony „Tony” James Blackwell
  • 1985: Space jako John Pope
  • 1986: Autostopowicz (The Hitchhiker) jako Jerry
  • 1986-91: Prawnicy z Miasta Aniołów (L.A. Law) jako Michael Kuzak
  • 1988: Ulubiony syn (Favorite Son) jako senator Terrence Fallon
  • 1992: Batman (serial animowany);
    • odcinek pt. The Joker's Wild jako Cameron Kaiser (głos)
    • odcinek pt. Moon of the Wolf jako Anthony 'Tony' (głos)
  • 1997: Ink jako Brian
  • 1997: Remember WENN jako Euripides Moss
  • 1997: Pomoc domowa (The Nanny) jako profesor Steve
  • 1998: Po tamtej stronie (The Outer Limits) jako Ford
  • 1999–2000: Z życia gwiazd (Movie Stars) jako Reese Hardin
  • 2001: Dotyk anioła (Touched by an Angel) jako Liam
  • 2003: Poszukiwani jako Walter Connors
  • 2004–2006: Veronica Mars jako Aaron Echolls
  • 2005: Specjalistki (Hot Properties) jako Alec
  • 2007: Prawo i bezprawie (Law & Order: Trial by Jury) jako Randall Bailey
  • 2009: Wyspa Harpera (Harper’s Island) jako wujek Marty Dunn
  • 2010–2011: Poślubione armii (Army Wives) jako profesor Chandler
  • 2011: Franklin & Bash jako Rick Paxton
  • 2011: Pohamuj entuzjazm (Curb Your Enthusiasm) jako Dino
  • 2012–2014: Shameless – Niepokorni jako Lloyd 'Ned' Lishman
  • 2013–2014: Mad Men jako Jim Cutler
  • 2014: Rush jako dr Warren Rush
  • 2014: Prawo i bezprawie (Law & Order: Trial by Jury) jako zastępca szefa Charles Patton
  • 2015: Glee jako Walter
  • 2016: Mamuśka (Mom) jako Fred
  • 2016–2017: Graves jako Jonathan Dalton
  • 2017: Prawo i porządek: Prawdziwa zbrodnia jako Barry Levin
  • 2017–2018: Shooter jako senator Addison Hayes
  • 2021: Strefa skażenia (The Hot Zone: Anthrax) jako Tom Brokaw

Publikacje

edytuj
  • Harry Hamlin: Full Frontal Nudity: The Making of an Accidental Actor. Scribner, 2010. ISBN 1-4391-6999-3.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Harry Hamlin. Listal. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  2. ↑ Harry Hamlin Actor. „TV Guide”. [dostęp 2019-02-13]. (ang.).
  3. ↑ Harry Hamlin. Starpulse.com. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  4. ↑ Harry Hamlin – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2020-04-15]. (ang.).
  5. ↑ Harry Hamlin Biography (1951-). Film Reference. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  6. ↑ Harry Robinson Hamlin (1951 – d.) – Genealogy. Geni. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  7. ↑ Harry Hamlin. TV.com. [dostęp 2015-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-08-06)]. (ang.).
  8. ↑ Harry Hamlin Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2020-07-20]. (ang.).
  9. ↑ Real Housewives Of Beverly Hills star Lisa Rinna gives a nod to Harry Hamlin's alma mater in Yale hoodie on workout. „Daily Mail”. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  10. ↑ Hal Erickson: Harry Hamlin Biography. AllMovie. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  11. ↑ Seth Abramovitch (2020-01-20): Harry Hamlin: Playing Gay in 1982's 'Making Love' Ended My Film Career. „The Hollywood Reporter”. [dostęp 2020-07-21]. (ang.).
  12. ↑ David Gordon (2019-12-2019): How a Conversation on LinkedIn Led Harry Hamlin Back to the Stage in „One November Yankee”. theatermania.com. [dostęp 2020-07-21]. (ang.).
  13. ↑ a b c Harry Hamlin. Internet Broadway Database. [dostęp 2020-07-20]. (ang.).
  14. ↑ Alexis Soloski (2019-12-19): ‘One November Yankee’ Review: TV Stars on a Bumpy Flight. „The New York Times”. [dostęp 2020-07-21]. (ang.).
  15. ↑ Jaime Troncoso: Harry Hamlin: sex symbol ochentero. The Last Temptation of Jaime, 2 marca 2005. [dostęp 2021-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-08)]. (hiszp.).
  16. ↑ Harry Hamlin. Rotten Tomatoes. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  17. ↑ Harry Hamlin Awards. FamousFix. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  18. ↑ Harry Hamlin stracił szansę na rolę Indiany Jonesa, bo plotkował o Spielbergu. RMF Classic. [dostęp 2020-01-03]. (pol.).
  19. ↑ George Simpson: Clash of the Titans: Harry Hamlin and Ursula Andress romance ‘The Director was so jealous’. „Daily Express”, 2022-03-20. [dostęp 2022-04-03]. (ang.).
  20. ↑ Jakub Zagalski (2020-01-20): Rola geja przekreśliła jego karierę. Wcześniej odrzucił „Rambo” i „Tarzana”. Wirtualna Polska. [dostęp 2022-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-02-20)]. (pol.).
  21. ↑ Jason Ankeny: Laguna Heat (1987). AllMovie. [dostęp 2022-08-19]. (ang.).
  22. ↑ Laguna Heat (1987). Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-08-19]. (ang.).
  23. ↑ Understanding the 'Sexiest Man Alive'. ABC News. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  24. ↑ David Hutchings: For Harry Hamlin, Life After Ursula Andress Is a Time to Awake and Sing. „People”, 1984-04-09. [dostęp 2023-02-11]. (ang.).
  25. ↑ Kathleen O’Steen: Deliver Them from Evil: The Taking of Alta View. „Variety”, 1992-04-09. [dostęp 2023-02-11]. (ang.).
  26. ↑ Sex, Lies & Obsession. Rotten Tomatoes. [dostęp 2023-02-11]. (ang.).
  27. ↑ Harry Hamlin and Cynthia Sikes. Sex Degrees. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  28. ↑ Cynthia Sikes. AmIAnnoying.com. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  29. ↑ Harry Hamlin Dating. FamousFix.com. [dostęp 2020-07-20]. (ang.).
  30. ↑ Ursula Andress – Sztárlexikon. Starity.hu. [dostęp 2015-07-29]. (węg.).
  31. ↑ Harry Hamlin, Film Actor, Television Actor. Biography.com. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  32. ↑ Suburban bliss. Chicago Tribune. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  33. ↑ Harry Hamlin, Lisa Rinna's Husband. Heavy.com. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  34. ↑ Lisa Rinna Thanks Michael Bolton For Her Marriage. Huffington Post. [dostęp 2015-07-29]. (ang.).
  35. ↑ Sameer Suri (2020-03-30): Lisa Rinna shares sultry bikini snap on 23rd wedding anniversary with Harry Hamlin. „Daily Mail”. [dostęp 2020-04-15]. (ang.).

Bibliografia

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Harry_Hamlin&oldid=74381890”