Gymnostachys anceps

*Gymnostachys anceps*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	żabieńcowce
Rodzina	obrazkowate
Podrodzina	Gymnostachydoideae
Rodzaj	Gymnostachys
Gatunek	Gymnostachys anceps
	Nazwa systematyczna
	Gymnostachys anceps R.Br.; Prodr. Fl. Nov. Holl.: 377 (1810)
Synonimy
	Pothos anceps (R.Br.) Spreng. ex Schult.; Gymnostachys gigantea Domin;
	Pothos anceps (R.Br.) Spreng. ex Schult.; Gymnostachys gigantea Domin;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gymnostachys anceps R.Br. – gatunek skrytopączkowych, wieloletnich roślin zielnych, z monotypowego rodzaju Gymnostachys w rodzinie obrazkowatych, endemiczny dla Australii, występujący na północy i wschodzie stanu Queensland i w północno-wschodnim rejonie stanu Nowa Południowa Walia^[3], gdzie zasiedla tropikalne i wilgotne lasy twardolistne, nabrzeża i skarpy^[4]. Nazwa naukowa rodzaju pochodzi od greckich słów γυμνός (gymnos – nagi) i σταχύς (stachys – kłos, kolec) i odnosi się do kwiatostanów pozbawionych pochew^[5].

Morfologia

Wiązka kwiatostanów

Pokrój: Wiecznie zielone rośliny zielne o wysokości do 3 m, rosnące samotnie lub tworzące kępy^[6].

Łodyga: Płożące kłącze^[6].

Liście: Rośliny tworzą naprzeciwlegle kilka wzniesionych, równowąskich, zwężających się i włóknistych liści, zwykle o długości od 1 do 1,5 m i szerokości od 1 do 1,5 cm, o równoległej nerwacji^[6].

Kwiaty: Roślina jednopienna. Zazwyczaj na roślinie znajdują się kwiatostany we wszystkich stadiach rozwojowych. Na głównej osi kwiatostanu, która osiąga wysokość od 1,5 do 3 m, położone są naprzeciwlegle spłaszczone profile, otaczające wiązki kolbiastych kwiatostanów, osadzonych na krótkich trzonkach, pozbawionych typowej dla rodziny obrazkowatych pochwy. Kolby, o długości około 12 cm i średnicy około 7 mm, pokryte są obupłciowymi kwiatami, zielonymi i skupionymi w okresie kwitnienia słupków i ciemniejącymi oraz rozdzielającymi się w okresie kwitnienia pręcików. Kwiaty, otoczone czterema łuskowatymi listkami okwiatu, składają się z pojedynczego słupka i czterech pręcików^[6]. Pylniki elipsowate. Zalążnie podłużne, jednokomorowe, jednozalążkowe. Zalążki ortotropowe, podłużno-jajowate, położone szczytowo. Szyjki słupków krótkie, znamiona dyskowate^[5].

Owoce: Jajowate, niebiesko-czarne jagody o długości 10–15 mm, zawierające pojedyncze nasiono. Owocostan zawiera zwykle kilka luźno położonych owoców^[6].

Genetyka: Liczba chromosomów 2n = 24^[7].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-08-14] (ang.).
↑ ^a ^b R. Govaerts i D.G. Frodin: World Checklist of Araceae (and Acoraceae). The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, 2002. [dostęp 2010-08-14]. (ang.).
↑ A. Hay: New South Wales Flora Online. National Herbarium of New South Wales, 1993. [dostęp 2010-08-14]. (ang.).
↑ ^a ^b Adolf Engler. Araceae. „Das Pflanzenreich”. 21, s. 313, 1905. (łac.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Gwen J. Harden (red.): Flora of New South Wales. T. 4. Kensington, N.S.W: NSW University Press, 1990, s. 32. ISBN 0-86840-188-9. (ang.).
↑ Armen Leonovič Tahtadžân: Flowering plants. [New York]: Springer, 2009, s. 618. ISBN 978-1-4020-9608-2. (ang.).

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-08-14] (ang.).

[kew-3] R. Govaerts i D.G. Frodin: World Checklist of Araceae (and Acoraceae). The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, 2002. [dostęp 2010-08-14]. (ang.).

[plantne-4] A. Hay: New South Wales Flora Online. National Herbarium of New South Wales, 1993. [dostęp 2010-08-14]. (ang.).

[dpr-5] Adolf Engler. Araceae. „Das Pflanzenreich”. 21, s. 313, 1905. (łac.).

[nsw-6] Gwen J. Harden (red.): Flora of New South Wales. T. 4. Kensington, N.S.W: NSW University Press, 1990, s. 32. ISBN 0-86840-188-9. (ang.).

[7] Armen Leonovič Tahtadžân: Flowering plants. [New York]: Springer, 2009, s. 618. ISBN 978-1-4020-9608-2. (ang.).

[3]

[4]

[5]

[1]

[2]

[6]

[7]