Wikipedia

Gustavo Santaolalla

argentyński kompozytor

Gustavo Santaolalla (ur. 19 sierpnia 1951 w Buenos Aires[1]) – argentyński muzyk, kompozytor muzyki filmowej.

Gustavo Santaolalla
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1951
Buenos Aires

Zawód

kompozytor

Lata aktywności

od 1981

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Życiorys

edytuj

Pierwszy zespół muzyczny założył w wieku dziesięciu lat. Była to folkowa formacja "Arco Iris". Łączył w nim rytmy "The Beatles" z instrumentami południowoamerykańskimi (charango, quena) i nakładał na nie rytmy tańców latynoskich (chacarera, queka, samba, jarocho). W wieku osiemnastu lat przyłączył się do komuny joginów, gdzie przebywał przez sześć lat. Potem był wielokrotnie zatrzymywany w areszcie za zachowania aspołeczne w rozumieniu argentyńskich rządów wojskowych. W 1978 zbiegł do USA. W Los Angeles założył grupę "Wet Picnic" ocierającą się o stylistykę punkową, ale uwzględniającą rytmy latynoskie. W 1981 skomponował pierwszą ścieżkę dźwiękową dla filmu – dla Roberta Dornhelma (She Dances Alone). Na początku lat 90. XX wieku zwrócił uwagę na Meksyk, gdzie następowała liberalizacja polityczna i obyczajowa. Wyprodukował m.in. płytę "El Circo" zespołu Maldita, która stała się poważnym sukcesem rynkowym. W 1998 nagrał płytę "Ronroco", gdzie wykazał się wirtuozerstwem w grze na charango. W 2000 nagrał z sukcesem ścieżkę do filmu Amores perros w reżyserii Alejandro Gonzáleza Iñárritu, a potem współpracował z innymi cenionymi reżyserami (patrz w sekcji Filmografia)[2].

Jest także liderem argentyńsko-urugwajskiego projektu muzycznego Bajofondo Tango Club (założony w 2000[2]), który gra mieszankę tanga argentyńskiego i muzyki elektronicznej.

Pierwszy jego koncert w Polsce miał miejsce w 2006 w Szczecinie[2].

Nagrody

edytuj

Dwukrotny zdobywca Oscara (2006 za Tajemnica Brokeback Mountain oraz 2007 za Babel). W dorobku ma również Złoty Glob za pochodzącą z Tajemnicy Brokeback Mountains piosenkę A Love That Will Never Grow Old, a także nagrody BAFTA za muzykę do filmu Dzienniki motocyklowe oraz Babel.

Wybrana filmografia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Gustavo Santaolalla
  2. ↑ a b c Magdalena Felis, Rockman zarażony latynoską melancholią, w: Gazeta Wyborcza, 29.6.2006, s.14
  3. ↑ Chris Pereira: In The Last of Us: Part 2, You Play as Ellie. GameSpot, 2016-12-03. [dostęp 2017-05-19]. (ang.).

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gustavo_Santaolalla&oldid=72608194”