Grzegorz Ilka
Grzegorz Ilka, ps. A.G.Rawicki, agr (ur. 26 kwietnia 1963 w Warszawie[1], zm. 16 marca 2019[2] w Warszawie[3]) – polski działacz lewicowy i związkowy.
| Data i miejsce urodzenia |
26 kwietnia 1963 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 marca 2019 |
| Zawód, zajęcie |
działacz związkowy |
| Alma Mater | |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujUkończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1981)[4]. W latach 1981–1986 studiował na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego.
Przed 1989 związany z lewicową opozycją antykomunistyczną; m.in. drukarz i redaktor prasy niezależnej – „Robotnika”, „Robotnika Pomorza Zachodniego” oraz pism: „Naprzód”, „Magazyn Robotnika”, „Praca, Płaca, BHP”, „Robotnik Mazowiecki”, „Warszawianka”, „Solidarność HBB” w Częstochowie i innych. Jeden z założycieli podziemnego Wydawnictwa im. Olofa Palme[5]. Członek Grupy Politycznej „Robotnik”. Organizator Miesiąca prasy zakładowej NSZZ „Solidarność” w 1987.
Współzałożyciel i działacz pacyfistycznego „Ruchu Wolność i Pokój” w 1985. Współtwórca i wieloletni działacz odrodzonej Polskiej Partii Socjalistycznej, do 1989 sekretarz Centralnego Komitetu Wykonawczego. Członek jej odłamów: PPS-Rewolucja Demokratyczna, następnie TKK PPS. Od 1990 do odejścia z partii w 1995 ponownie członek oraz sekretarz CKW PPS. W wyborach parlamentarnych w 1991 kandydat na posła do Sejmu z listy Ruchu Demokratyczno-Społecznego (partii Zbigniewa Bujaka)[6]. W latach 1996–2000 działacz Unii Pracy.
Współzałożyciel (w 1999) i do 2014 przewodniczący, a od 2014 wiceprzewodniczący Ogólnopolskiego Pracowniczego Związku Zawodowego „Konfederacja Pracy”, który zajmuje się m.in. tworzeniem struktur związkowych w sieciach hipermarketów.
Od 1996 do 1997 rzecznik prasowy Jolanty Banach, pełniącej stanowisko Pełnomocnika Rządu do Spraw Rodziny i Kobiet. Od 1997 do 2014 sekretarz prasowy Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. Od 2009 ponownie członek Polskiej Partii Socjalistycznej. Na 40. Kongresie PPS wybrany do Rady Naczelnej ugrupowania, objął funkcję sekretarza jej prezydium. W ramach porozumienia wyborczego PPS z Zielonymi kandydat z listy tej drugiej partii w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014[7].
Grzegorz Ilka był członkiem Stowarzyszenia Wolnego Słowa. Został pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 203)[8].
Odznaczenia i wyróżnienia
edytuj- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 13 maja 2019 (pośmiertnie)[9]
- Krzyż Wolności i Solidarności – 1 grudnia 2015[10]
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” – 2000 („za działalność na rzecz kultury niezależnej”)
- Odznaka Honorowa za Zasługi dla Ochrony Pracy – 2009
- Odznaka „Zasłużony dla OPZZ” – 2008
Przypisy
edytuj- ↑ Grzegorz Ilka. encysol.pl. [dostęp 2020-12-17].
- ↑ Patryk Osowski: Zmarł Grzegorz Ilka, działacz opozycji w PRL. Miał 55 lat. wp.pl, 16 marca 2019. [dostęp 2021-12-20].
- ↑ Pożegnanie Grzegorza Ilki. trybuna.info. [dostęp 2020-12-17].
- ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1981. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-09-02].
- ↑ Grzegorz Ilka w Słowniku „Niezależni dla kultury 1976–1989”. slownik-niezaleznidlakultury.pl. [dostęp 2021-03-21].
- ↑ Chwedoruk 2004 ↓, s. 82.
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. pkw.gov.pl. [dostęp 2021-12-20].
- ↑ Zmarł Grzegorz Ilka. konfederacjapracy.org.pl. [dostęp 2020-12-17].
- ↑ M.P. z 2019 r. poz. 646.
- ↑ M.P. z 2016 r. poz. 128.
Bibliografia
edytuj- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. encysol.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-19)].
- Rafał Chwedoruk, Socjaliści z Solidarności w latach 1989–1993, Wydawnictwo Sejmowe, 2004, ISBN 83-7059-668-1.