Grzegorz Łakota
Grzegorz Łakota, ukr. Григорій Іванович Лакота, trans. Hryhorij Iwanowycz Łakota (ur. 31 stycznia 1883 w Hołodówce, zm. 12 listopada 1950 w łagrze Abieź koło Workuty) – błogosławiony Kościoła katolickiego, biskup pomocniczy greckokatolickiej eparchii przemyskiej, męczennik.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
31 stycznia 1883 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 listopada 1950 |
| Biskup pomocniczy przemyski | |
| Okres sprawowania |
od 1926 |
| Rektor greckokatolickiego seminarium duchownego w Przemyślu | |
| Okres sprawowania |
1918–1926 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
1908 |
| Chirotonia biskupia |
16 maja 1926 |
| Data konsekracji |
16 maja 1926 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
| biskup męczennik | |
 Bp Hryhorij Łakota po uwięzieniu przez NKWD w 1946 | |
| Czczony przez | |
|---|---|
| Beatyfikacja | |
Życiorys
edytujUrodził się w miejscowości Hołodówce, która wówczas leżała w Austro-Węgrzech. Studiował we Lwowie. Święcenia kapłańskie otrzymał w Przemyślu w 1908 roku. 2 lipca 1913 roku uzyskał stopień doktora teologii na Uniwersytecie Wiedeńskim na podstawie pracy pt. Die Bedeutung der Bergpredigt bei Matthäus[1]. Od 1913 był profesorem Seminarium Duchownego w Przemyślu, następnie jego rektorem (1918–1926). 16 maja 1926 roku otrzymał sakrę biskupią i został mianowany biskupem pomocniczym w Przemyślu.
27 czerwca 1946 roku został aresztowany. Mimo że był polskim obywatelem deportowano go do ZSRR przez punkt graniczny w Medyce. Początkowo był uwięziony we Lwowie, a następnie w Kijowie. Był sądzony w Kijowie za „współpracę z hitlerowcami i z watykańskim wywiadem”. Został skazany na 10 lat łagru i wywieziony do Workuty w republice Komi. Był uwięziony w obozie oznaczonym symbolem „OLP Nº9”. Początkowo pracował w kopalni węgla. Niewolnicza praca i ciężkie warunki życia w łagrze spowodowały pogorszenie stanu zdrowia. Przewieziono go do szpitala w miejscowości Abieź, gdzie zmarł 2 listopada 1950. Został pochowany na tamtejszym obozowym cmentarzysku, w grobie oznaczonym napisem „D-14”[2][3][4].
Biskup Grzegorz został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II 27 czerwca 2001 na hipodromie we Lwowie podczas Liturgii, połączonej z beatyfikacjami 27 nowomęczenników greckokatolickich, odprawionej w obrządku bizantyjsko-ukraińskim, podczas pielgrzymki Jana Pawła II na Ukrainę[5][6].
Przypisy
edytuj- ↑ Stanisław Piech. Księża diecezji polskich – doktorzy teologii Uniwersytetu Wiedeńskiego w okresie niewoli narodowej. „Saeculum Christianum”. 12/2, s. 115, 2005.
- ↑ Igor Hałagida, Deportacje greckokatolickich biskupów przemyskich do USRR w 1945 i 1946 roku: nowe dokumenty, „Pamięć i Sprawiedliwość”, 7/2 (13), 2008, s. 312-313.
- ↑ Józef Mandziuk, Kościół greckokatolicki w Polsce w latach 1944–2021, „Resovia Sacra”, R. 28, 2021, s. 319.
- ↑ Józef Krętosz, Wschodnie katolickie obrządki w Polsce, Katowice 2008, s. 80, ISBN 978-83-7030-613-7.
- ↑ Kazimierz Sowa, Trzy papieskie lekcje [online], Gość Niedzielny, 2001 [dostęp 2008-02-06] [zarchiwizowane z adresu 2008-02-06].
- ↑ Homilia podczas Mszy św. w obrządku bizantyjsko-ukraińskim i beatyfikacji. Lwów (hipodrom), 27.06. 2001 [online], Opoka.pl [dostęp 2013-06-28] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-28].
Literatura
edytuj- Dmytro Błażejowśkyj, Istorycznyj szematyzm Peremyskoji Eparchiji z wkluczennjam Apostolśkoji Administratury Łemkiwszczyny (1828-1939), Lwów 1995, ISBN 5-7745-0672-X.