Franziska Weber

kajakarka

Franziska Weber (ur. 24 maja 1989 r. w Poczdamie) – niemiecka kajakarka, czterokrotna medalistka igrzysk olimpijskich, czterokrotna mistrzyni świata, pięciokrotna mistrzyni Europy, dwukrotna srebrna medalistka igrzysk europejskich.

Franziska Weber
Ilustracja
Franziska Weber w 2011 roku
Data i miejsce urodzenia

24 maja 1989
Poczdam

Wzrost

176 cm

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
Reprezentacja  Niemcy
złoto Londyn 2012 kajakarstwo
(K-2 500 m)
srebro Rio de Janeiro 2016 kajakarstwo
(K-2 500 m)
srebro Rio de Janeiro 2016 kajakarstwo
(K-4 500 m)
srebro Londyn 2012 kajakarstwo
(K-4 500 m)
Mistrzostwa świata
złoto Poznań 2010 K-1 1000 m
złoto Duisburg 2013 K-2 200 m
złoto Duisburg 2013 K-2 500 m
złoto Montemor-o-Velho 2018 K-2 200 m
srebro Dartmouth 2009 K-1 1000 m
srebro Segedyn 2011 K-2 500 m
srebro Segedyn 2011 K-4 500 m
srebro Duisburg 2013 K-4 500 m
srebro Moskwa 2014 K-2 200 m
srebro Račice 2017 K-2 500 m
srebro Račice 2017 K-4 500 m
brąz Mediolan 2015 K-2 500 m
brąz Mediolan 2015 K-4 500 m
Igrzyska europejskie
srebro Baku 2015 K-4 500 m
srebro Mińsk 2019 K-2 200 m
Mistrzostwa Europy
złoto Zagrzeb 2012 K-2 200 m
złoto Zagrzeb 2012 K-4 500 m
złoto Račice 2015 K-1 1000 m
złoto Moskwa 2016 K-2 200 m
złoto Płowdiw 2017 K-2 500 m
srebro Brandenburg 2009 K-1 1000 m
srebro Trasona 2010 K-1 1000 m
srebro Belgrad 2011 K-2 200 m
srebro Belgrad 2011 K-2 1000 m
srebro Montemor-o-Velho 2013 K-2 500 m
srebro Montemor-o-Velho 2013 K-4 500 m
srebro Brandenburg 2014 K-1 500 m
srebro Račice 2015 K-1 500 m
srebro Moskwa 2016 K-1 500 m
brąz Brandenburg 2009 K-2 500 m
brąz Belgrad 2011 K-4 500 m
brąz Moskwa 2016 K-4 500 m

Historia

edytuj

Przygodę ze sportem zaczęła w 1999 roku w Poczdamie. Międzynarodowy debiut zaliczyła w 2009 roku. W tym roku wystąpiła po raz pierwszy na mistrzostwach Europy w Brandenburgu, zdobywając dwa medale: srebrny w jedynce na 1000 metrów oraz brązowy w dwójce na 500 metrów z Fanny Fischer. Na sierpniowych mistrzostwach świata w Dartmouth wywalczyła srebrny medal w jedynce na 1000 metrów. Przegrała z Węgierką Katalin Kovács o ponad pół sekundy.

Następnego roku powtórzyła sukces z Brandenburgu i ponownie sięgnęła po srebrny medal mistrzostw Europy w Trasonie w jedynce na 1000 metrów. Tym razem lepsza okazała się tylko Brytyjka Rachel Cawthorn. Na pięciokrotnie dłuższym dystansie zajęła dziewiąte miejsce. Ponad miesiąc później wystartowała na mistrzostwach świata w Poznaniu w tych samych konkurencjach. Na długości jednego kilometra zdobyła swój pierwszy złoty medal na seniorskim poziomie. W drugim występie podczas tych zawodów na dystansie 5000 metrów zajęła ósmą pozycją.

W czerwcu 2011 roku wystąpiła na mistrzostwach Europy w Belgradzie. W trzech finałach zdobyła trzy medale. Wraz z Tiną Dietze stanęła na drugim stopniu podium w dwójce na dystansie 200 i 1000 metrów. Dorobek medalowy uzupełniła w czwórce na 500 metrów, w której wystąpiły również Tina Dietze, Carolin Leonhardt i Silke Hörmann. Na kolejnych zawodach podczas mistrzostw świata rozegranych w Segedynie zdobyła srebrny medal w dwójce na 500 metrów. W dwukrotnie większej osadzie, czwórce na tym samym dystansie, ponownie sięgnęła po srebro.

W 2012 roku podczas przygotowań do głównej imprezy sezonu na mistrzostwach Europy w Zagrzebiu wywalczyła pierwsze złoto w europejskich mistrzostwach. Najlepsza okazała się w dwójce na 200 metrów razem z Tiną oraz w czwórce na 500 metrów. 8 sierpnia zdobyła swój pierwszy medal olimpijski podczas igrzysk w Londynie. W swoim debiucie zdobyła srebro w czwórce na 500 metrów. W składzie osady zasiadły także Carolin Leonhardt, Katrin Wagner-Augustin oraz Tina Dietze. Dzień później została mistrzynią olimpijską w dwójce na tym samym dystansie[1].

Rok po igrzyskach na mistrzostwach Europy w Montemor-o-Velho zdobyła srebrne medale w dwójce i czwórce na 500 metrów. Podczas rozegranych w Duisburgu mistrzostw świata wywalczyła dwa złote medale w dwójce na 200 i 500 metrów. Srebrny medal wywalczyła natomiast w czwórce na 500 metrów, przegrywając z osadą węgierską. Wzięła również udział w sztafecie jedynek 4 x 200 metrów, zajmując miejsce tuż za podium.

Podczas mistrzostw Europy w Brandenburgu w 2014 roku zdobyła srebrny medal, tym razem w rywalizacji jedynek na 500 metrów. Lepsza okazała się tylko Węgierka Danuta Kozák. W dwójce na 200 metrów piąte miejsce, a w czwórce na 200 metrów – czwarte. Miesiąc później na mistrzostwach świata w Moskwie zajęła drugą pozycję w dwójce na 200 metrów. Czwarte miejsca zajęła w jedynce oraz czwórce na 500 metrów.

W 2015 roku na mistrzostwach Europy w czeskich Račicach wystartowała tylko w jedynkach. Na dystansie 1000 metrów zdobyła złoto, a na połowie krótszym odcinku – srebro, ustępując miejsca Ewelinie Wojnarowskiej. Podczas sierpniowych mistrzostw świata w Mediolanie wywalczyła brązowe medale w dwójce w czwórce na dystansach 500 metrów.

Na mistrzostwach Europy w Moskwie przygotowujących do imprezy czterolecia wzięła udział w trzech konkurencjach, zdobywając trzy medale. Wygrała rywalizację w dwójce na 200 metrów. Srebrny medal wywalczyła w jedynce na 500 metrów, a brązowy medal zdobyła w czwórce na dystansie 500 metrów. Niecałe dwa miesiące później ruszyły igrzyska olimpijskie w Rio de Janeiro. 16 sierpnia w zawodach dwójek zdobyła srebrny medal razem z Tiną, przegrywając z Węgierkami Gabrielą Szabó i Danutą Kozák[2]. Dwa dni później w rywalizacji jedynek zajęła piątą pozycję, tracąc do podium niecałe 0,2 sekundy. Występ na brazylijskich wodach zakończyła 20 sierpnia w czwórce. Zdobyła srebrny medal, ponownie ustępując jedynie Węgierkom[3].

W 2017 roku w Płowdiwie na mistrzostwach Europy zdobyła złoty medal w dwójce na 500 metrów. Podczas mistrzostw świata wywalczyła srebrny medal w dwójce i czwórce na 500 metrów.

Rok później na mistrzostwach świata w Montemor-o-Velho zdobyła złoty medal w dwójce na olimpijskim dystansie. Natomiast w czwórce na tym samym dystansie zajęła piątą pozycję.

Podczas czerwcowych igrzysk europejskich w Mińsku w 2019 roku zdobyła srebrny medal w zawodach dwójek na dystansie 200 metrów. Razem z Tiną Dietze przegrała jedynie z Marią Powch i Ludmyłą Kuklinowską z Ukrainy[4].

Linki zewnętrzne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Franziska Weber vom KC Potsdam holt Olympia-Gold im Zweier-Kajak. Landessportbund Brandenburg, 2012-08-09. [dostęp 2018-08-30]. (niem.).
  2. Weber und Dietze holen Silber über 500 Meter. Stern, 2016-08-16. [dostęp 2018-08-31]. (niem.).
  3. Von Fahnenträgern und Flaggschiffen. Der Spiegel. [dostęp 2018-08-31]. (niem.).
  4. Leipziger Kanutin Tina Dietze und Franziska John holen EM-Silber. Sportbuzzer, 2019-06-27. [dostęp 2019-07-05]. (niem.).