Estadio de la Cerámica

stadion w Vila-real

Estadio de la Cerámica, do 2017 r. Estadio El Madrigalstadion piłkarski w Vila-real (prowincja Castellón, region Walencja), stanowiący własność miasta, na którym domowe mecze rozgrywa Villarreal CF. Po kilku rozbudowach, aktualna pojemność trybun wynosi 24 890 miejsc.

Estadio de la Cerámica
Ilustracja
Panorama stadionu.
Przydomek: Feudo Amarillo
Poprzednia nazwa

Campo del Villarreal (1923–1925)
Estadio El Madrigal (1925–2017)

Państwo

 Hiszpania

Wspólnota autonomiczna

 Walencja

Miejscowość

Vila-real

Adres

Calle Blasco Ibáñez 2
12540 Vila-real

Data budowy

–1923

Data otwarcia

17 czerwca 1923

Data przebudowy

1952, 1972, 1989, 1998–1999, 2005

Właściciel

Miasto Vila-real

Operator

Villarreal CF

Klub

Villarreal CF

Inauguracja

17 czerwca 1923
Deportivo Cervantes – CD Castellón

Pojemność stadionu

24 890 miejsc

Wymiary boiska

105 m × 68 m

Nawierzchnia boiska

murawa

Położenie na mapie Wspólnoty Walencji
Mapa konturowa Wspólnoty Walencji, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Estadio de la Cerámica”
Położenie na mapie Hiszpanii
Mapa konturowa Hiszpanii, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Estadio de la Cerámica”
Ziemia39°56′39″N 0°06′13″W/39,944167 -0,103611

Klub Villarreal CF założono w tym samym roku, w którym wybudowano stadion, więc od początku istnienia rozgrywa na nim swoje spotkania. Obiekt usytuowany jest 5 kilometrów od wybrzeża Morza Śródziemnego, na wysokości 50 metrów n.p.m. Drużyna Villarreal CF występuje zwykle w jednolicie żółtych strojach przez co nosi przydomek El Submarino Amarillo (Żółta Łódź Podwodna). Obok stadionu de la Cerámica stoi pomnik przedstawiający właśnie żółtą łódź podwodną.

Historia

edytuj
 
Tablica wbudowana z okazji 75-lecia stadionu.

17 czerwca 1923 zainaugurowano stadion nazywający się wtedy Campo del Villarreal (pol. Boisko Villarreal). W pierwszym meczu zmierzyły się dwie drużyny z prowincji CastellónCD Castellón i Deportivo Cervantes. Nazwa El Madrigal obowiązywała w latach 1925–2017 i pochodziła od miejskich terenów o tej samej nazwie, na których leży obiekt.

Pierwsza przebudowa miała miejsce w 1952 r., obejmując m.in. powiększenie boiska z wymiarów 95 × 65 metrów na 105 × 65 metrów (były to wymiary boiska Stadionu Olimpijskiego w Helsinkach, na którym rozgrywano mecze w ramach Igrzysk Olimpijskich 1952, a które zaadaptowało wiele stadionów na świecie).

W latach 60. zbudowano fragment dachu, a w latach 1971–1972 oddano do trybunę południową. Zostały one jednak wyburzone w 1988 r. w celu zbudowania nowej, którą otwarto 8 marca 1989 podczas towarzyskiego meczu z Atlético Madryt.

Z okazji 75. rocznicy inauguracji stadionu (czyli w 1998 r.) klub rozpoczął kolejną przebudowę. Południowa trybuna została po raz kolejny zburzona, a w jej miejscu stanęła nowa, częściowo kryta, z lożami VIP; zmieniono także koronę trybuny północnej. Prace zakończono w sezonie 1999/00.

Oświetlenie uruchomiono po raz pierwszy podczas meczu Tercera División, pomiędzy Villarreal CF i SE Eivissa-Ibiza. Właściciel – miasto – sfinansowało budowę masztów oświetleniowych umieszczonych w narożnikach stadionu.

Szatnie kilkakrotnie przesuwano. Do 1936 r. znajdowały się w południowo-wschodniej części stadionu; do 1989 r. w północno-wschodniej, później w południowo-zachodniej, a po ostatniej przebudowie – pod trybuną główną.

Casals Grocs (loże)

edytuj

Obiekt posiada 30 Casals Grocs, klimatyzowanych lóż, wyposażonych w telewizory do oglądania powtórek, wygodne fotele, a nawet trzy windy pozwalające na swobodny dostęp do swoich miejsc. Podczas meczów widzom w lożach oferowany jest catering. Spośród 30 Casals Grocs pięć mieści dwadzieścia osób, dwadzieścia trzy mają po szesnaście miejsc, a pozostałe dwie mieszczą po dwunastu kibiców.

Zmiany wprowadzone w związku z występami w Lidze Mistrzów

edytuj

Żeby spełnić wymogi Ligi Mistrzów stadion przeszedł rozbudowę w 2005 r. Ze względów estetycznych krzesełka zostały obleczone żółtym, nawiązującym do barw klubu, materiałem; odnowiono szatnie tworząc biuro dla trenerów, sale do fizjoterapii, łazienki i prysznice. Stworzono także biura dla delegatów technicznych UEFA, salę kontroli antydopingowych i powiększono pomieszczenie przeznaczone na konferencje prasowe. Ogrodzenie oddzielające boisko od trybun podwyższono do poziomu jednego metra, przebudowano wejścia dla kibiców i zbudowano dwie restauracje.

Zobacz też

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj