Ekbatana
Ekbatana (pers. هگمتانه, stgr. Ἐκβάτανα) – stolica państwa Medów, zbudowana w VII wieku p.n.e. przez króla Dejokesa i rozbudowywana przez późniejszych królów Medii. Według Herodota w czasach Astyagesa miasto było otoczone siedmioma pierścieniami murów, wewnątrz znajdował się zamek królewski i skarbiec[1].
Stanowisko archeologiczne w Ekbatanie | |
Państwo | |
---|---|
Data założenia |
VII wiek p.n.e. |
Obecnie | |
Położenie na mapie Iranu | |
34°48′23,4″N 48°30′58,5″E/34,806500 48,516250 |
Po zajęciu Medii przez Persów została przekształcona w letnią rezydencję królów Persji z dynastii Achemenidów. Po zajęciu miasta przez Aleksandra III Wielkiego w 330 p.n.e. stała się głównym skarbcem nowego imperium.
Na starożytnej drodze wiodącej z Babilonu do Ekbatany w Behistun odkryto na skale trójjęzyczny napis króla Dariusza I.
Obecnie miasto nosi nazwę Hamadan i leży w Iranie, 400 km na południowy zachód od Teheranu. Istnienie współczesnego Hamadanu uniemożliwia przeprowadzenie szerszych prac archeologicznych.
Galeria
edytuj-
Złoty ryton odkryty w Ekbatanie, z okresu achemenidzkiego, w zbiorach Narodowego Muzeum Iranu
-
Reliefy z okresu panowania Achemenidów
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Praca zbiorowa, 2006, Wielka Historia Świata, t.2, Polskie Media Amer.Com, ss. 257, ISBN 83-7425-027-5.