Dom Brandtów w Poznaniu

Dom Brandtówsecesyjny dom handlowy, zlokalizowany w Poznaniu przy Placu Wolności 8 (południowa pierzeja), w centrum miasta.

Dom Brandtów
Ilustracja
Główna elewacja, po prawej fragment Banku Włościańskiego
Państwo

 Polska

Miejscowość

Poznań

Adres

Plac Wolności 8

Styl architektoniczny

secesja

Ukończenie budowy

1912

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dom Brandtów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dom Brandtów”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dom Brandtów”
Ziemia52°24′27,7560″N 16°55′34,6440″E/52,407710 16,926290
Klatka schodowa

"W 1912 r. na parceli pod numerem 8 została wybudowana (...) okazała kamienica należąca do kupców Leopolda i Bertholda Brandtów. Gmach ten, z wysuniętym do przodu szerokim wykuszem, zwieńczony wysokim mansardowym dachem, został prawdopodobnie zaprojektowany przez Martina Sonnabenda. W budynku mieścił się wielki "Magazyn sprzętów kuchennych, szkła i porcelany" firmy Moritz Brandt oraz sklep Stefana Centowskiego z konfekcją męską"[1]. Na dwóch dolnych kondygnacjach znajdują się przeszklone lokale, dawniej użytkowane jako jednoprzestrzenne. Przy wejściu, w latach 50. XX wieku (lub, według innych teorii w latach 30. – na PeWuKę) umieszczono dwie płaskorzeźby związane ze sportemŁuczniczkę i Dyskobola. Było to związane z działającym podówczas w tym miejscu sklepem z artykułami sportowymi. W latach PRL nagich sportowców wzbogacono o dorobione spodenki sportowe, które były bardziej zgodne z moralnością socjalistyczną. Po transformacji systemowej płaskorzeźby zaginęły[2].

Według Marcina Libickiego architektura obiektu odbiega znacząco od pobliskich realizacji, np. Banku Włościańskiego, czy domu handlowego Haasego. Według tego autora, budynek jest niezdecydowany architektonicznie i brak mu myśli przewodniej. Krytykuje niefortunnie zaaranżowaną część centralną w kontraście z ponurymi niszami balkonów.

Obecnie budynek nadal pełni funkcje handlowe i bankowe (neoBANK).

Przypisy

edytuj
  1. Waldemar Karolczak, Ulice i zaułki dawnego Poznania – Plac Wolności, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Poznań 2010, s. 49
  2. Zburzmy pomniki

Bibliografia

edytuj
  • Poznań – przewodnik po zabytkach i historii, Janusz Pazder (oprac.), Jerzy Borwiński, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 2003, s. 188, ISBN 83-87847-92-5, OCLC 830535344.
  • Praca zbiorowa, Poznań – spis zabytków architektury, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2004, s.42, ISBN 83-89525-07-0
  • Marcin Libicki, Poznań – przewodnik, Wydawnictwo Gazeta Handlowa, Poznań, 1997, ss.309-310, ISBN 83-902028-4-0
  • Poznań – atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2010, ISBN 978-83-7445-018-8
  • Waldemar Karolczak, Ulice i zaułki dawnego Poznania – Plac Wolności, Muzeum Narodowe w Poznaniu, Poznań 2010, s. 49