Dmitrij Wołkogonow
Dmitrij Antonowicz Wołkogonow, ros. Дмитрий Антонович Волкогонов (ur. 22 marca 1928 w Czycie, zm. 6 grudnia 1995 w Moskwie) – generał pułkownik Armii Radzieckiej, profesor, filozof i historyk. Członek WKP(b)/KPZR od 1951 do 1991; zastępca szefa Głównego Zarządu Politycznego Armii Radzieckiej i Marynarki Wojennej[1].
Grób Dmitrija Wołkogonowa na Cmentarzu Kuncewskim | |
Data i miejsce urodzenia |
22 marca 1928 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
6 grudnia 1995 |
Zawód, zajęcie |
profesor, filozof, historyk, polityk, wojskowy |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujW 1945 roku wstąpił do Armii Czerwonej, a w roku 1961 do Akademii Wojskowej im. Lenina w Moskwie. W 1971 roku przeniesiony został do Głównego Zarządu Politycznego, uzyskując stopień generała-pułkownika. W 1985 roku zmuszony był opuścić Główny Zarząd Polityczny, ponieważ przełożony uznał jego poglądy za „nie do przyjęcia”. Tego samego roku został delegatem do Rady Najwyższej Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR). W 1988 zmuszony do dymisji, został przeniesiony na stanowisko Szefa Wojskowego Instytutu Historii Związku Radzieckiego; po trzech latach zwolniony z tej funkcji za „oczernianie władzy sowieckiej”. Pełnił wysokie funkcje państwowe, w tej liczbie był członkiem Prezydenckiej Rady Konsultacyjnej, członkiem Wysokiej Komisji Spraw Wojskowych, rady ds. odznaczeń wojskowych, przedstawiciel w prezydenckiej komisji ds. jeńców wojennych, internowanych i zaginionych bez wieści. Sprawował tę funkcję do czerwca 1991 roku, kiedy to wydaną przez niego nową historię II wojny światowej oceniono jako „antyradziecką". W następstwie nieudanego przewrotu z sierpnia 1991 roku został doradcą prezydenta Jelcyna do spraw obrony.
W 1993 został delegatem ludowym do Dumy Państwowej z frakcji „Wybór Rosji”. Gen. prof. Dmitrij Wołkogonow był przewodniczącym Komisji Rady Najwyższej Federacji Rosyjskiej ds. przekazania archiwów KPZR i KGB.
Korzystając z niedostępnych dla innych materiałów źródłowych, napisał słynną trylogię Wodzowie (Lenin, Stalin, Trocki) i szereg innych książek oraz publikacji.
Przypisy
edytuj- ↑ Mariusz Żurawski, Literatura czerwonego dworu. Bellona 2015, s.280.
Linki zewnętrzne
edytuj- ISNI: 0000000084161004
- VIAF: 120635153
- LCCN: n78065823
- GND: 119473194
- NDL: 00476679
- LIBRIS: khwzvsd33cxnpdg, jgvxtrc257v9g7v
- BnF: 121895809
- SUDOC: 030492165
- NLA: 35747239
- NKC: jn19990210802
- BNE: XX1082522
- NTA: 073151920
- BIBSYS: 90354598
- CiNii: DA03826958
- Open Library: OL6458098A
- PLWABN: 9810579515705606
- NUKAT: n96032088
- J9U: 987007269550505171
- PTBNP: 1323611
- LNB: 000069878
- NSK: 000006356
- CONOR: 45188195
- ΕΒΕ: 81804
- KRNLK: KAC2018N0347
- LIH: LNB:V*372047;=BJ