Claude de Longwy de Givry
Claude de Longwy de Givry (ur. w 1481 we Franche-Comté, zm. 9 sierpnia 1561 w Mussy-sur-Seine) – francuski kardynał.
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1481 |
| Data i miejsce śmierci |
9 sierpnia 1561 |
| Biskup Langres | |
| Okres sprawowania |
1529–1561 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
7 listopada 1533 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
nieznana | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
Życiorys
edytujUrodził się w 1481 roku we Franche-Comté, jako syn Philippe’a de Longwy i Jeanne de Bauffremont[1]. Uzyskał bakalaureat z zakresu prawa kanonicznego, a następnie otrzymał święcenia diakonatu i został kanonikiem w Saint-Vincent i archidiakonem w Mâcon[1]. 24 kwietnia 1510 roku został wybrany biskupem Mâcon[2]. Nim objął faktyczne władanie nad diecezją w 1516 roku, podróżował do Rzymu, Mediolanu i Paryża[1]. W 1511 roku wziął udział w obradach synodu w Pizie, a trzy lata później został reprezentantem króla Ludwika XII na V soborze laterańskim[1]. W 1522 roku sygnował w Saint-Jean-de-Losne traktaty pomiędzy Franciszkiem I a Philibertem Luksemburskim dotyczące neutralności Burgundii[1]. W 1525 roku wziął udział w zgromadzeniu duchowieństwa w Paryżu, któremu przewodniczył król, natomiast dwa lata później, Klemens VII polecił mu podjęcie kroków mających zapobiec rozszerzaniu luteranizmu[1]. W 1528 roku został jednogłośnie wybrany przez kapitułę na biskupa Langres i po kilku dniach zgodził się objąć diecezję[1]. Rok później zrezygnował z biskupstwa Mâcon[2]. Obejmując diecezję, został jednocześnie hrabią Langres i parem Francji[1]. W 1532 roku wyjechał do Królestwa Anglii, by przeprowadzić nieoficjalne negocjacje dotyczące unieważnienia małżeństwa Henryka VIII z Katarzyną Aragońską[1]. 7 listopada 1533 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Sant'Agnese in Agone[2]. Pełnił rolę administratora apostolskiego Poitiers (1534–1551), Périgueux (1540–1541) i Amiens (1540–1546)[2]. W 1537 roku zwołał pięć synodów na terenie diecezji Langres[1]. Na początku 1547 roku wyjechał z misjami dyplomatycznymi do Italii, jednak śmierć Franciszka I zmusiła go do powrotu i uczestnictwa w pochówku oraz koronacji Henryka II[1]. Pod koniec roku ponownie udał się do Italii i spędził tam niemalże trzy lata[1]. Od momentu powołania na biskupa Langres często podróżował po swojej diecezji i wizytował parafie, zwracając uwagę na pobożność i religijność duchownych, ścisłe przestrzeganie reguł wiary i sprzeciw wobec luteranizmu[1]. Zmarł 9 sierpnia 1561 roku w Mussy-sur-Seine[1].