Chironius flavopictus

Chironius flavopictus – gatunek węża z rodziny połozowatych (Colubridae). Występuje w północno-zachodniej Ameryce Południowej oraz w Ameryce Centralnej. Prowadzi dzienny, częściowo nadrzewny tryb życia.

Chironius flavopictus
(Werner, 1909)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Podgromada	diapsydy
Rząd	łuskonośne
Podrząd	węże
Infrarząd	Alethinophidia
Nadrodzina	Colubroidea
Rodzina	połozowate
Podrodzina	ślimaczarze
Rodzaj	Chironius
Gatunek	Chironius flavopictus
Synonimy
Herpetodryas carinatus (Linnaeus) — Cope, 1868 Herpetodryas carinatus var. flavopicta Werner, 1909 Chironius flavopictus — Peters, 1960 Chironius flavopictus — Wallach et al., 2014 Chironius carinatus flavopictus — Dixon et al., 1993
Kategoria zagrożenia (CKGZ)
brak danych

Systematyka

Takson ten po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1909 roku austriacki zoolog Franz Werner w Jahrbuch der Hamburgischen Wissenschaftlichen Anstalten. Autor nadał wężowi nazwę Herpetodryas carinatus var. flavopicta, a jako miejsce typowe wskazał Guayaquil w Ekwadorze. Holotyp zaginął, lektotyp „ZIMH R 00651” został wyznaczony w 1995 roku przez Dixona i współpracowników.

Etymologia

• Chironius: w mitologii greckiej Chiron (gr. Χείρων Cheírōn, łac. Chiron), był najmądrzejszym i najbardziej cywilizowanym z centaurów.
• flavopictus: łac. flavus – „żółty”, łac. pictus – „malowany”.

Morfologia

Jest to średniej wielkości wąż o małej głowie, której szerokość jest podobna do szerokości szyi, dużych oczach o tęczówkach jasnoszarych, szarobrązowych lub ciemnoszarych z jaśniejszym wąskim pierścieniem otaczającym czarną źrenicę. Ubarwienie tego gatunku różni się w zależności od regionu występowania. Górne części ciała od czarnych poprzez brązowe, szarobrązowe, szarozielone, oliwkowe do oliwkowozielonkawych. Na grzbiecie mogą występować jasne plamy od białych poprzez jasnopomarańczowe, złocistopomarańczowe, jasnobrązowe, bladożółte do żółtobrązowych. Górna część głowy ciemna, spód głowy biały. Dolne części ciała jaśniejsze, od strony głowy od koloru kości słoniowej, żółtawobiałego, jasnożółtego lub jasnopomarańczowego, a ciemniejsze w kierunku kloaki od koloru kości słoniowej z odcieniem zielonkawym poprzez jasnopomarańczowy, żółtawoszary, pomarańczowożółty lub zielonkawoniebieski. Spód ogona żółtoszary, żółty, złoty, jasnopomarańczowy lub jasnożółty. Część osobników ma jasnożółtą lub jasnobrązową pręgę grzbietową. Węże tego gatunku są podobne do Chironius exoletus i Chironius grandisquamis.

Wymiary:

	Samiec	Samica
Długość całkowita (mm)	2054	2013
Długość SVL (mm)	1388	1377
Łuski grzbietowe (rzędy)	12	12

Występowanie

Występuje wzdłuż wybrzeża Pacyfiku od południowej Kostaryki poprzez Panamę, Kolumbię do środkowego Ekwadoru. W Ekwadorze stwierdzono jego występowanie w prowincjach Esmeraldas, Guayas, Los Ríos, Manabí, Pichincha i Santo Domingo de los Tsáchilas. Jest spotykany w przedziale wysokości 0–750 m n.p.m.

Ekologia i zachowanie

Gatunek ten występuje zwykle w tropikalnych wilgotnych lasach nizinnych pierwotnego i wtórnego wzrostu, lasach galeriowych, na plantacjach oraz ogrodach w strefie międzyzwrotnikowej. Prowadzą dzienny, mieszany tryb życia naziemny i nadrzewny. W nocy śpią zwinięte na roślinności podszytu lub drzewach na wysokościach od 0,3 m do 15 m nad ziemią, zazwyczaj w pobliżu zbiorników wodnych. Jego dieta składa się wyłącznie z bezogonowych (m.in. z rodzajów Phyllomedusa, Smilisca, Leptodactylus i Pristimantis).

Status

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN Chironius flavopictuss jest uznawany za gatunek niedostatecznie rozpoznany (DD, ang. Data Deficient). Wielkość populacji nie jest oszacowana, a gatunek ten opisywany jest jako mniej pospolity jak wcześniej. Trend liczebności populacji jest prawdopodobnie spadkowy.