Hrabia Carl Gyllenborg (ur. 7 marca 1679, zm. 9 grudnia 1746) – szwedzki polityk, dyplomata, ambasador.

Carl Gyllenborg
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 marca 1679
Sztokholm

Data śmierci

9 grudnia 1746

Przewodniczący Szwedzkiej Rady Królewskiej
Okres

od 1739
do 1746

Poprzednik

Arvid Horn

Następca

Carl Gustaf Tessin

Carl Gyllenborg

Życiorys

edytuj

Uczestniczył w kampaniach, które prowadził Karol XII. Był zamieszany w skomplikowana antybrytyjską międzynarodową grę jaką prowadzili jakobici, minister hiszpański Giulio Alberoni i minister księstwa Holsztynu Georg Heinrich von Görtz.

Gyllenborg był od 1703 sekretarzem ambasady szwedzkiej w Londynie, a od roku 1710 ambasadorem tamże.

Początkowo misja dyplomatyczna Gyllenborga w brytyjskiej stolicy odbywała się pomyślnie. Publikując w prasie artykuły dotyczące ostatnich wydarzeń wokół Bałtyku, umiał obudzić współczucie Brytyjczyków dla sytuacji Szwecji przegrywającej wojnę i obawę przed apetytami Piotra Wielkiego.

W 1717 Görtz został zaaresztowany w Arnhem (Holandia), a Gyllenborg w Londynie. Wypuszczono go po trzech miesiącach. Przechwycono bowiem korespondencję Gyllenborga z Görtzem, w której ten ostatni pisał o pieniądzach dawanych przezeń jakobitom we Francji. Złe wrażenie wywołał fakt, że na swój organ prasowy Gyllenborg wybrał torysowskie pismo the Post Boy, które znane było z kryptojakobickich sympatii. W odpowiedzi na areszt posła Szwecji władze szwedzkie umieściły brytyjskiego posła w areszcie domowym, ambasador Hiszpanii w Londynie Isidor de Monteleone złożył oficjalny protest przeciw łamaniu immunitetu poselskiego.

W 1718 negocjował (wraz z Görtzem) pokój z Rosją. Po śmierci Karola XII (11 grudnia 1718) stał się przywódcą profrancuskiej "partii kapeluszy" (Hattpartiet) przeciwko kierowanej przez Arvid Horna prorosyjskiej "partii czapek" (Mösspartiet).

Od roku 1739 do 9 grudnia 1746 Gyllenborg był przewodniczącym Rady Królewskiej w Sztokholmie.

Literatura

edytuj