Borowa (województwo dolnośląskie)
wieś w województwie dolnośląskim
Borowa, używana także nazwa Borowa Oleśnicka (niem. Bohrau, Kreis Oels[4]) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Długołęka. Znajdujące się w miejscowości 4 stawy o pow. 15 ha wraz z systemem śluz zostały założone przez zakonników na przełomie XII i XIII w.[5]
| wieś | |
 Pałac w Borowej Oleśnickiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
673[2] |
| Strefa numeracyjna |
71 |
| Kod pocztowy |
55-093[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DWR |
| SIMC |
0873679 |
Położenie na mapie gminy Długołęka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego  | |
 51°11′21″N 17°16′50″E/51,189167 17,280556[1]
| |
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Borowa. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie wrocławskim.
We wsi znajduje się stacja kolejowa Borowa Oleśnicka, na której kursują pociągi na linii Oleśnica – Wrocław Główny.
Zabytki
edytujDo wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[6]:
- kościół rzymskokatolicki parafialny Matki Bożej Królowej Polski w dekanacie Oleśnica zachód, z 1771 r., 1865 r.
- cmentarz przy kościele
- zespół pałacowy, z XVIII-XX w.
- pałac z roku 1905 powstały na fundamentach poprzedniego pałacu z XVII wieku. Pałac należał w latach 1780–1945 do rodziny von Schwerin. Pierwszym właścicielem z tej rodziny był pruski generał major Friedrich August Carl Leopold (1750–1834), żonaty z hrabianką Luizą Fryderyką Wilhelminą von der Schulenburg (1767–1832). Friedrich August otrzymał w r. 1782 pruski tytuł hrabiowski. Majątek rycerski Bohrau obejmował 648 ha, miał stawy rybne o powierzchni 20 ha. Park dworski był wielkości 8 ha. Ostatnim właścicielem był zamieszkały w Rzymie, nieletni hrabia Bruno von Schwerin, majątkiem administrował jego stryj i opiekun prawny Woldemar hr. von Schwerin. W czasie II wojny światowej pałac był jedną ze składnic dzieł sztuki organizowanych przez Günthera Grundmanna. Składowane były tam cenne starodruki, książki i zbiory monet. Część zbiorów została ewakuowana przez Niemców pod koniec 1944 roku. Od stycznia 1945 r. do października 1945 r. w majątku stacjonowali Rosjanie, następnie utworzono w pałacu szkołę, natomiast zabudowania gospodarcze przekazano PGR i osiedlonym w Borowej ludziom. Od 2005 roku obiekt jest własnością prywatną. Najcenniejszy zabytek Borowej.
- park
- brama.
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 8853
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 83 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262)
- ↑ Stawy w Borowej
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 227. [dostęp 2012-10-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
Bibliografia
edytuj- Heinrich Kneschke, Deutsche Grafen-Häuser, Band II, Leipzig 1853
- Schlesisches Güter-Adreßbuch, Verzeichnis sämtlicher Rittergüter sowie der größeren Landgüter der Provinzen Nieder- und Oberschlesien, Breslau 1937