Bolesław Zaleski
Bolesław Zaleski (ur. 13 stycznia 1866 w Borszczowie, zm. 20 lutego 1933 w Muncewiczach) – tytularny generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 Mjr Bolesław Zaleski, okres służby w Legionach Polskich | |
 tytularny generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 stycznia 1866 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 lutego 1933 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1891–1923 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujUrodził się 13 stycznia 1866 w Borszczowie, mieście powiatowym ówczesnego Królestwa Galicji i Lodomerii[1]. W latach 1877–1884 uczęszczał do Gimnazjum w Kołomyi, następnie kształcił się w korpusie kadetów w Trydencie i odbył obowiązkową służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej Armii, w charakterze jednorocznego ochotnika[2]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1894 w korpusie oficerów rezerwy piechoty i przydzielony do Galicyjsko-Bukowińskiego Pułku Piechoty Nr 24 we Lwowie[3][4][5]. W 1895 został powołany do zawodowej służby wojskowej w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1895 i wcielony do Styryjskiego Pułku Piechoty Nr 87 w Trieście[6]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1899[7][8]. W 1900 został przeniesiony do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 90 w Rzeszowie[9]. Pełnił w nim służbę przez kolejnych pięć lat[10]. Wyrokiem Sądu Garnizonowego w Przemyślu nr 9410 G.G. z 20 lutego 1905 został wykluczony z korpusu oficerskiego[11].
W sierpniu 1914 na czele Polskich Drużyn Strzeleckich ze Lwowa wstąpił do Legionu Wschodniego. W trzeciej dekadzie września 1914, po rozwiązaniu Legionu Wschodniego, wstąpił w szeregi 3 pułku piechoty Legionów Polskich. Objął dowództwo 13. kompanii IV batalionu[12]. Na jej czele walczył 12 października 1914 w bitwie pod Rafajłową[12]. W końcu tego miesiąca objął dowództwo IV baonu 3 pp[12].
Dowodził 15 pułkiem piechoty „Wilków”[13], a od lipca 1921 XVII Brygadą Piechoty.
12 stycznia 1921 Naczelny Wódz „w uwzględnieniu nienagannego prowadzenia się i wybitnych zasług bojowych, zarówno w wojnie światowej, jako też obecnej przywrócił” mu „w drodze łaski” stopień oficerski, którego utrata orzeczona została wspomnianym wyżej wyrokiem Sądu Garnizonowego w Przemyślu[11]. 16 lutego 1921 został zatwierdzony w stopniu pułkownika z dniem 1 kwietnia 1920, w „grupie byłych Legionów Polskich”[14]. W październiku został wyznaczony na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 28 Dywizji Piechoty w Warszawie[1]. Z dniem 31 października 1923 został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu tytularnego generała brygady, z powodu przekroczonego wieku 57 lat[15][16]. Zmarł 20 lutego 1933 w majątku Muncewicze, w powiecie wołożyńskim[1]. Pochowany na cmentarzu parafialnym w miejscowości Bakszty.
31 maja 2012 poseł Włodzimierz Karpiński wystąpił do ministra spraw zagranicznych z zapytaniem w sprawie sprowadzenia do Polski szczątków generała brygady Bolesława Zaleskiego. 2 lipca 2012 odpowiedź na zapytanie udzieliła podsekretarz stanu w MSZ Grażyna Bernatowicz. Odpowiedź kończy zdanie „Ministerstwo Obrony Narodowej poinformowało, że w przypadku decyzji rodziny generała o sprowadzeniu jego prochów do Polski udzieli pomocy w zorganizowaniu wojskowej oprawy ceremonialnej uroczystości i pogrzebu na terenie kraju, zgodnie z honorami należnymi kawalerowi Orderu Wojennego Virtuti Militari”.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 28 lutego 1921[17]
- Krzyż Niepodległości – 12 maja 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[18]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych trzykrotnie[1] (po raz 1 i 2 w 1921[19])
- Srebrny Medal Waleczności 1 klasy – 10 listopada 1917[20]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Stawecki 1994 ↓, s. 361.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 361, autor nie sprecyzował, kiedy Bolesław Zaleski uczył się w korpusie kadetów w Trydencie i kiedy odbył obowiązkową służbę wojskową, ale nadmienił, że „od 1 stycznia 1891 służył w armii austriackiej”.
- ↑ Schematismus 1894 ↓, s. 316, 377.
- ↑ Schematismus 1895 ↓, s. 285, 353.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 361, wg autora awans miał miejsce w 1892.
- ↑ Schematismus 1896 ↓, s. 252, 496.
- ↑ Schematismus 1900 ↓, s. 277, 560.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 361, wg autora awans miał miejsce w 1897.
- ↑ Schematismus 1901 ↓, s. 277, 574.
- ↑ Schematismus 1906 ↓, s. 271, 596.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 26 lutego 1921 roku, s. 342.
- ↑ a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 64, 963.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 26 lutego 1921 roku, s. 316.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1578.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 881.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 19 marca 1921 roku, s. 481.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 83.
- ↑ Dowództwo Polskiego Korpusu Posiłkowego : Odprawa nr 300. [w:] sygn. I.120.1.577, s. 328 [on-line]. Centralne Archiwum Wojskowe, 1917-12-29. [dostęp 2022-08-26]..
Bibliografia
edytuj- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1895. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1895. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1896. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1895. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1900. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1899. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1901. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1900. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1906. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1905. (niem.).
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
Linki zewnętrzne
edytuj- Żołnierze Niepodległości : Zaleski Bolesław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-08-26].
- Wystawa „Chłopcy malowani” - portrety i biogramy. Bolesław Zaleski, Strona internetowa Stowarzyszenia Grupa Historyczna 15. Pułku Piechoty "Wilków" w Puławach
- Zapytanie nr 1217 do ministra spraw zagranicznych w sprawie sprowadzenia do Polski szczątków generała brygady, członka Legionów Polskich z miejscowości Bakszty, dawniej pow. Wołożyn, woj. nowogródzkie (obecnie teren Republiki Białoruś)
- Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych - z upoważnienia ministra - na zapytanie nr 1217 w sprawie sprowadzenia do Polski szczątków generała brygady, członka Legionów Polskich z miejscowości Bakszty, dawniej pow. Wołożyn, woj. nowogródzkie (obecnie teren Republiki Białoruś)