Bohdan Sylwestrowicz
Bohdan Sylwestrowicz (ur. 10 sierpnia 1912 w Jańczycach, na Podolu, zm. 16/19 kwietnia 1940 w Katyniu) – podporucznik artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
| |
 podporucznik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 sierpnia 1912 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16/19 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1915–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
oficer ogniowy baterii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Henryka i Janiny z Łuniewskich. Absolwent Państwowego Gimnazjum im. Joachima Lelewela w Wilnie, w 1930 zdał maturę. Studiował na Wydziale Wodnym Politechniki Warszawskiej. We wrześniu 1934 zgłosił się do odbycia jednorocznej ochotniczej służby wojskowej. Przez pierwszych dziesięć miesięcy uczył się w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim, a następnie odbył dwumiesieczną praktykę w jednostce artylerii[1]. W 1935 został przyjęty do Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 października 1937 i 10. lokatą w korpusie oficerów artylerii[2][3]. W marcu 1939 pełnił służbę w 1 pułku artylerii lekkiej Legionów w Wilnie na stanowisku dowódcy plutonu 2. baterii[4].
W kampanii wrześniowej walczył w 1 pal Leg., w składzie 1 Dywizji Piechoty Legionów. Bateria w której służył, została rozwiązana 14 września przez jej dowódcę, kpt. Stanisława Truszkowskiego. Wzięty do niewoli przez Sowietów w niewyjaśnionych okolicznościach, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany między 16 a 19 kwietnia 1940 w lesie katyńskim[5]. Figuruje na liście wywózkowej 032/3 z 14 kwietnia 1940, poz. 92[5].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień porucznika[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
edytujZobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Rocznik 1935 ↓, s. 111.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 28.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 199.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 721.
- ↑ a b Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 726.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 278.
Bibliografia
edytuj- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Rocznik SPRA 1934–1935. Alfred Prager (red. nacz.) Aleksander Epstein (red.) Kazimierz Heymanowski (red.) Władysław Halicki (red.) Konstanty Laidler (red.) Zygmunt Ostrowski (red.) Piotr Rospondek (red.). Warszawa: Zakłady Drukarskie F. Wyszyński i Spółka, 1935.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.