Božidar Ferjančić
Božidar Ferjančić (cyr. Божидар Ферјанчић; ur. 17 lutego 1929 w Belgradzie, zm. 28 czerwca 1998 tamże) – serbski historyk-bizantynolog[1].
| Data i miejsce urodzenia |
17 lutego 1929 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 czerwca 1998 |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1960 |
| Profesura |
1970 |
| 1953–1994 | |
Życiorys
edytujW 1953 roku ukończył studia historyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Belgradzie. W 1960 roku uzyskał stopień naukowy doktora. Od 1965 roku pracował jako profesor uczelni, a w 1970 roku uzyskał tytuł naukowy profesora. Kierował zakładem bizantynologii. W 1977 roku został dyrektorem instytutu bizantynologicznego. Przedmiotem jego naukowych zainteresowań były w szczególności: problematyka ekonomiczna, instytucjonalna i ekonomiczna Cesarstwa Bizantyńskiego oraz stosunki bizantyńsko-słowiańskie. Na emeryturę przeszedł w 1994 roku[1].
Wybrane dzieła
edytuj(opracowano na podstawie materiału źródłowego[1])
- Despoti u Vizantiji i južnoslovenskim zemljama (1960)
- Vizantija i Južni Sloveni (1966)
- Tesalija u XIII i XIV veku (1974)
- Vizantijski i srpski Ser u XIV. stoleću (1994)
- Stefan Dušan car i kralj (1331–1355) (pośmiertnie, 2005)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Ferjančić, Božidar – Hrvatska enciklopedija. enciklopedija.hr. [dostęp 2023-08-19]. (chorw.).