Biała (powiat kłobucki)
Biała – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie kłobuckim, w gminie Kłobuck. Wieś jest siedzibą sołectwa Biała.
wieś | |
Fragment wsi | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2022) |
1521[2] |
Strefa numeracyjna |
34 |
Kod pocztowy |
42-125[3] |
Tablice rejestracyjne |
SKL |
SIMC |
0999742 |
Położenie na mapie gminy Kłobuck | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
Położenie na mapie powiatu kłobuckiego | |
50°52′35″N 19°03′12″E/50,876389 19,053333[1] |
Integralne części wsi
edytujSIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0133770 | Biała Dolna | część wsi |
0133793 | Biała Górna | część wsi |
0133801 | Dwór | część wsi |
0133818 | Rogatka | część wsi |
0133824 | Stawki | część wsi |
0133787 | Towarzystwo | część wsi |
0133830 | Zagórniki | część wsi |
.
Geografia
edytujBiała jest miejscowością położoną na Wyżynie Wieluńskiej, nad rzeką Białką, niewielkim dopływem Czarnej Okszy.
Kiedyś na terenie Białej istniały dwie miejscowości:
- Biała Górna – stała na wzniesieniu. Dawniej nazywana Białą Wielką.
- Biała Dolna – stała na zboczu wzniesienia. Dawniej nazywana Białą Małą.
Aktualnie, Biała Górna i Biała Dolna są według TERYT częściami Białej. Pozostałymi częściami są: Biała Zagórska (Na drodze między Białą a Lgotą), Dwór (ul. Parkowa), Towarzystwo (ul. Nadrzeczna) i Rogatka (skrzyżowanie ulic: Częstochowskiej, Jasnogórskiej,Słonecznej i Nadrzecznej; centrum miejscowości).
Flora i fauna
edytujRoślinność jest taka sama, jak w innych miejscowościach klimatu umiarkowanego. Oprócz samotnych drzew między domami, można znaleźć także 2 duże lasy:
- Około 2 kilometry na południowy wschód od centrum. Las mniejszy.
- Na odcinku Biała-Częstochowa przy dwóch ulicach: Częstochowskiej (w Częstochowie Sejmowej) oraz Jasnogórskiej (w Częstochowie Ikara).
Spośród zwierząt hodowlanych oraz domowych najwięcej jest krów, psów oraz kotów. Spotykane zwierzęta dzikie to zające, sarny oraz kuropatwy, o wiele rzadziej lisy oraz sowy.
Nazwa
edytujNazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie Byala Minor oraz Byala Maior wymienia w latach (1470–1480) Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis[6]
Historia
edytujNa terenie miejscowości znaleziono ślady pobytu gromad ludzkich, datowane na paleolit. Pierwsze oficjalne zapiski o miejscowości pojawiły się w kronice Roczniki czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego napisanego przez Jana Długosza.
- 1407 – biskup Krakowski Piotr Wysz zakłada parafię pw. Św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Białej
- 1470–1480 – Jan Długosz w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis wymienia dwie miejscowości Byala Minor obecnie Biała Dolna należącą do Benedykta Wierusza oraz Byala Maior obecnie Biała Górna należącą do Trepki herbu Topór.
- 1715 – z inicjatywy miejscowego proboszcza ks. Adama Kobyłkiewicza zbudowano modrzewiowy kościół z dzwonnicą
- 1899 – zbudowano pierwszą szkołę w Białej
- 1914 – wybuch I wojny światowej wstrzymał działalność szkoły na 2 lata
- 1939 – Biała znajduje się w granicach III Rzeszy i zostaje włączona do powiatu Blachownia
- 1940 – po wywiezieniu nauczycieli do Niemiec na przymusowe roboty, szkoła przestaje istnieć
- 1942 – w budynku szkolnym założono szkołę dla kolonistów niemieckich, która funkcjonowała do końca 1944
- 1945 – powtórne otwarcie szkoły w Białej
- 1962 – pożar spalił kościół. Dzwonnica przetrwała do dzisiaj
- 1967 – pod kierownictwem ks. Kazimierza Puczyńskiego rozpoczęto budowę murowanego kościoła
- 1968 – zakończono budowę kościoła. Budynek został poświęcony przez ks. biskupa dr Stefana Barełę
- 1986 – wykończono dokumentację nowej szkoły i przedszkola w Białej
- 1989 – rozpoczęto 6-letnią budowę szkoły w Białej
- 1992 – funkcję dyrektora szkoły objęła mgr Lidia Kruczyńska[7]
- 2007 – parafia w Białej obchodzi 600-lecie istnienia. Papież Benedykt XVI przysyła list gratulacyjny z okazji jubileuszu
- 2011 – jedna z dwóch ulic wychodzących od placu przy kościele do ul. Częstochowskiej została nazwana Ul. Błogosławionego Jana Pawła II[8]
Legenda o św. Stanisławie
edytujBiskup Stanisław ze Szczepanowa przybył niegdyś do zamku należącego do nieznanego z imienia księcia Kopca na ucztę. W nocy książę po długiej uczcie był pod wpływem alkoholu i rozkazał Stanisławowi napić się wina. Nie wypadało jednak biskupowi pić wina, więc Stanisław odmówił, za co książę próbował go aresztować. Biskup uciekł wtedy z zamku na tereny Białej i przenocował w zbudowanym przez jednego z ministrantów szałasie. Kilkaset lat po męczeńskiej śmierci Stanisława z rąk Bolesława Szczodrego, w miejscu snu biskupa został postawiony kościół rzymskokatolicki pod wezwaniem Św. Stanisława Biskupa i Męczennika.
Parafia Kościoła rzymskokatolickiego
edytujParafię w Białej erygował biskup Piotr Wysz Radoliński 10 maja 1407 roku, wyłączając jej teren z parafii kłobuckiej. Obecny, trzeci kościół parafialny pod wezwaniem św. Stanisława BM wybudowano w latach 1966–68. Poświęcił go rytem zwykłym ks. biskup dr Stefan Bareła 13 października 1968 roku, a uroczystym, 14 września 2007 roku, ks. arcybiskup Stanisław Nowak.
Transport
edytujPrzez Białą przebiega droga wojewódzka nr 491, która łączy Częstochowę od południowego wschodu z Kamykiem od północnego zachodu.
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 173121
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06] .
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 23 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ Senioris Canonici Cracoviensis. W: Jaonnis Długosz: Liber beneficiorum. T. II. Kraków: Aleksander Narcyz Przezdziecki, 1864, s. 212.
- ↑ „Gazeta Częstochowska”. 6 (439), 2000. (pol.).
- ↑ Kronika Kościelna parafii w Białej