Argumentum ad auditorem

Argumentum ad auditorem (łac. „argument odwołujący się do audytorium/słuchaczy”) – pozamerytoryczny sposób argumentowania, w którym dyskutant nie zwraca się bezpośrednio do oponenta, lecz do audytorium. Jednocześnie nie odpowiada racjonalnie na zarzuty stawiane przez rozmówcę, w sposób populistyczny odwołując się do gustów i upodobań słuchaczy. Pozyskanie audytorium ma na celu wywarcie presji na oponencie, który nie będzie miał śmiałości przeciwstawić się opiniom grona słuchaczy.

Przykłady

Chcąc zakwestionować zasadność teorii Darwina dyskutant zwraca się do audytorium z pytaniem: A kto z państwa pochodzi od małpy?
Chcąc uzasadnić teorię Darwina dyskutant pyta audytorium Czy ktoś z Państwa chce przeczyć badaniom setek naukowców?
Podczas dyskusji nad kwestią odpłatności studiów, dyskutant zadaje pytanie słuchaczom: A któż z państwa chciałby płacić za studia?
Chcąc uzasadnić koncepcję obniżenia podatków, dyskutant pyta: A kto z państwa nie chciałby oddawać fiskusowi mniej?
Chcąc uzasadnić konieczność wysokich podatków dyskutant mówi o zasiłkach dla bezrobotnych i pyta: A kto z państwa chciałby zostać bez środków do życia, jak straci pracę?

Zobacz też

Bibliografia

Ten artykuł należy dopracować:

→ do źródła informacji dodać jak najpełniejszy opis bibliograficzny ,
doprecyzować: numery stron, tytuły rozdziałów.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Tadeusz Kwiatkowski: Logika ogólna. Wydawnictwo UMCS, Lublin 1998.
Narcyz Łubnicki: Nauka poprawnego myślenia. "Biblioteka Problemów", PWN, Warszawa 1963.
Witold Marciszewski [red.]: Mała encyklopedia logiki. Ossolineum, 1988.
Teresa Hołówka: Kultura logiczna w przykładach, PWN, Warszawa 2005.