Andrzej Szczypiorski
Andrzej Szczypiorski (ur. 3 lutego 1928[1][2] w Warszawie, zm. 16 maja 2000 tamże[1]) – polski pisarz, scenarzysta, polityk, w czasie II wojny światowej żołnierz Armii Ludowej, uczestnik powstania warszawskiego, więzień obozu Sachsenhausen, od lat 70. działacz opozycji w PRL, senator I kadencji.
Andrzej Szczypiorski (1994) | |
Data i miejsce urodzenia |
3 lutego 1928 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
16 maja 2000 |
Senator I kadencji | |
Okres |
od 18 czerwca 1989 |
Przynależność polityczna | |
Odznaczenia | |
Życiorys
edytujDorastał w rodzinie ukształtowanej przez mieszczańskie i naukowe otoczenie. W okresie II wojny światowej studiował na tajnym uniwersytecie, współorganizowanym przez jego ojca Adama, socjalistycznego historyka i matematyka. W tym czasie wstąpił do Armii Ludowej. W 1944 wziął udział w powstaniu warszawskim, został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen, gdzie przebywał do 1945.
W latach 1946–1947 studiował na Wydziale Konsularno-Dyplomatycznym Akademii Nauk Politycznych w Warszawie. W latach 1948–1951 pracował jako redaktor dziennika „Życie Warszawy”, kierownik rozgłośni Polskiego Radia w Katowicach (1950–1955), w okresie 1951–1956 jako kierownik literacki Teatru Śląskiego im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach. W latach 1956–1958 był radcą ambasady PRL w Danii, następnie do 1964 redaktorem Polskiego Radia w Warszawie, a w okresie 1965–1975 tygodnika „Polityka”, od 1971 do 1975 pisał dla miesięcznika „Odra” we Wrocławiu.
Andrzej Szczypiorski był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa PRL. Był rozpracowywany od końca lat 40. Współpracę nawiązał w połowie lat 50., zajmował się inwigilacją swojego ojca Adama Szczypiorskiego i namawianiem go do powrotu z emigracji do kraju[3][4].
W 1952 miał miejsce jego debiut literacki w „Życiu Literackim”. Pod pseudonimem Maurice S. Andrews napisał kilka powieści kryminalnych. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
W 1974 był sygnatariuszem Listu 15, dotyczącego sytuacji Polaków w ZSRR[5]. Pod koniec lat 70. związał się z opozycją demokratyczną (KOR). Był też współpracownikiem Polskiego Porozumienia Niepodległościowego. Od 1977 publikował coraz częściej w gazetach opozycyjnych w obiegu podziemnym, co doprowadziło do jego internowania po ogłoszeniu w grudniu 1981 stanu wojennego. Po politycznych zmianach w Polsce w latach 1989–1991 jako reprezentant Komitetu Obywatelskiego (przystąpił do ROAD, zasiadał w radzie naczelnej tej partii[6]), a następnie Unii Demokratycznej, sprawował mandat senatora I kadencji. Działał na rzecz niemiecko-polskiego pojednania, w 1995 za podejmowane w tym zakresie starania otrzymał Federalny Krzyż Zasługi. Opowiadał się za pojednaniem i zbliżeniem polsko-żydowskim, stał na czele Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Izraelskiej (TPPI)[7].
Został pochowany na cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie (kwatera C–5–1)[8]. Polska Fundacja Dzieci i Młodzieży, której był przewodniczącym, w 2000 ustanowiła Nagrodę im. Andrzeja Szczypiorskiego. Pierwszy raz nagroda została przyznana Marzenie Łotys, przewodniczącej Stowarzyszenia Edukacja Inaczej.
Twórczość
edytujW swoich dziełach często ukazywał złożoność rzeczywistości i trudność w dokonywaniu wyborów moralnych, zwłaszcza w sytuacjach ekstremalnego zagrożenia życia. Najbardziej znanym dziełem Andrzeja Szczypiorskiego jest powieść pod tytułem Początek (w Niemczech wydana pod tytułem Piękna pani Seidenman), której nie chciano opublikować w Polsce, wydał ją natomiast w 1986 Instytut Literacki w Paryżu. Opisuje ona losy grupy mieszkańców Polski w czasie wojny, jak i po niej. Jednym z wątków jest historia pani Seidenman, która została zadenuncjowana przez kolaboranta Bronka Blutmana, a następnie ocalona przez polskich przyjaciół przy pomocy Niemca. W swoich innych publikacjach przedstawiał on losy pułkownika von Stauffenberga jako niemieckiego bohatera i „człowieka honoru”.
Piętnował w swoich wypowiedziach i publikacjach wady Polaków[9], krytykował też działalność Kościoła katolickiego[10].
Publikacje
edytuj- 1961: Czas przeszły, Iskry, Warszawa.
- 1966: Podróż do krańca doliny, Iskry, Warszawa.
- 1967: Karol Świerczewski – Walter. W 20 rocznicę śmierci, ZG ZBoWiD, Krajowa Komisja Dąbrowszczaków: „Sport i Turystyka”, Warszawa.
- 1968: Niedziela, godzina 21.10: wybór felietonów radiowych, 1964–1967, Czytelnik, Warszawa.
- 1971: Msza za miasto Arras, Czytelnik, Warszawa.
- 1980: Trzej ludzie w bardzo długiej podróży, Czytelnik, Warszawa.
- 1983: Z notatnika stanu wojennego, Polonia, Londyn.
- 1986: Początek, Instytut Literacki, Paryż.
- 1990: Amerykańska whiskey i inne opowiadania, Kantor Wydawniczy SAWW, Poznań.
- 1991: Noc, dzień i noc, Kantor Wydawniczy SAWW, Poznań.
- 1994: Autoportret z kobietą, Kantor Wydawniczy SAWW, Poznań.
- 1999: Gra z ogniem, Sens, Poznań.
Odznaczenia i wyróżnienia
edytujBył m.in. laureatem nagrody Stowarzyszenia Autorów ZAiKS za twórczość radiową (1963), Nagrody Polskiego PEN Clubu (1972), austriackiej nagrody państwowej w dziedzinie literatury europejskiej za całokształt twórczości (1988), Nagrody im. Herdera (1994), nagrody „Złotego Pióra” za zasługi w zbliżaniu narodów niemieckiego i polskiego (1998) oraz Medalu „Zasłużony dla Tolerancji”[11] (1999).
Otrzymał również następujące odznaczenia:
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1997, za wybitne zasługi dla kultury narodowej oraz osiągnięcia w pracy twórczej)[12][13],
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955, na wniosek Komitetu do Spraw Radiofonii „Polskie Radio”)[14],
- Krzyż Wielkiego Oficera Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1995)[15],
- Pour le Mérite (1995)[16].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Andrzej Szczypiorski w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2016-12-29].
- ↑ W niektórych źródłach wskazywany jest rok urodzenia 1924, co zostało sprostowane przez Andrzeja Szczypiorskiego w 1999 (zob. Mariusz Kubik. Portrety pisarzy: Andrzej Szczypiorski, czyli o pisarstwie tworzonym z pasją. „„Gazeta Uniwersytecka UŚ””. nr 9(76), 2000. [dostęp 2016-12-29]. ).
- ↑ Krzysztof Tarka. Powrót Ojca. „Kombinacja operacyjna” z udziałem Andrzeja Szczypiorskiego (1955 rok). „Zeszyty Historyczne”. z. 156/2006. s. 103–123.
- ↑ Krzysztof Tarka: Tajemnica Szczypiorskiego. newsweek.pl, 7 maja 2006. [dostęp 2016-12-29].
- ↑ Michał Szukała: 45 lat temu Radio Wolna Europa nagłośniło sprawę tzw. Listu 15. dzieje.pl, 12 grudnia 12. [dostęp 2021-11-04].
- ↑ Powołanie Unii Demokratycznej. Tadeusz Mazowiecki przewodniczącym UD. uw.org.pl. [dostęp 2016-12-29].
- ↑ Modlitwa i kwiaty dla ofiar getta. „Fołks-Sztyme”. nr 18, s. 1, 4 maja 1990.
- ↑ Cmentarz Ewangelicko-Reformowany w Warszawie. Grobonet. [dostęp 2021-05-03].
- ↑ Pisał m.in.: Cechy charakterystyczne społeczeństwa polskiego to: alkoholizm, nieuczciwość, brak tolerancji względem inaczej myślących, nieposzanowanie pracy, zarówno cudzej, jak i własnej. Wypadałoby zapytać, czy takiemu społeczeństwu przysługuje miano chrześcijańskiego. ([w:] Tygodnik „Christ in der Gegenwart”, op. cit. Waldemar Łysiak: Rzeczpospolita kłamców. Salon. Warszawa: Wydawnictwo „Nobilis”, 2004, s. 313. ISBN 83-917612-5-8.).
- ↑ Kościół rzymski nie był bez ciężkiej winy. Jeśli istnieje w ogóle jakaś dialektyka historii, to w jej świetle można by zaryzykować pogląd, że naród niemiecki wziął na siebie wykonanie tej zbrodni, która się przewijała przez stulecia w brudnych, złych snach chrześcijańskiej Europy. ([w:] Z notatnika stanu rzeczy. Warszawa: Niezależna Oficyna Wydawnicza, 1989, s. 166.).
- ↑ Zasłużeni dla Tolerancji. tygodnikprzeglad.pl, 30 listopada 2008. [dostęp 2020-02-28].
- ↑ M.P. z 1997 r. nr 16, poz. 151.
- ↑ M.P. z 1997 r. nr 33, poz. 315.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 37, poz. 359.
- ↑ Andrzej Szczypiorski odznaczony przez Romana Herzoga. rp.pl, 10 stycznia 1995. [dostęp 2016-12-29].
- ↑ Andrzej Szczypiorski. Orden Pour le Mérite für Wissenschaften und Künste. [dostęp 2020-02-19]. (niem.).
Bibliografia
edytuj- Mariusz Kubik. Portrety pisarzy: Andrzej Szczypiorski, czyli o pisarstwie tworzonym z pasją. „„Gazeta Uniwersytecka UŚ””. nr 9(76), 2000. [dostęp 2016-12-29].
- Maria Kotowska-Kachel: Polski Słownik Biograficzny. T. 47. Warszawa-Kraków: Polska Akademia Nauk i Polska Akademia Umiejętności – Instytut Historii PAN im. Tadeusza Manteuffla, 2011, s. 540–547. ISBN 978-83-88909-93-1.
Linki zewnętrzne
edytuj- Andrzej Szczypiorski, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21] .
- Andrzej Szczypiorski w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2016-12-29].
- ISNI: 000000011769908X, 0000000374262006
- VIAF: 72192753
- LCCN: n93118574
- GND: 118902458
- LIBRIS: zw9cgs5h53t2xfv
- BnF: 11925857n
- SUDOC: 027153037
- SBN: CFIV073006
- NKC: jn19990218101, jo20201090150
- BNE: XX1132323
- BIBSYS: 90393369
- CiNii: DA08593154
- Open Library: OL7212169A
- PLWABN: 9810675846305606
- NUKAT: n94201659
- J9U: 987007268593505171
- LNB: 000073818
- NSK: 000187052
- LIH: LNB:V*92658;=BQ