Andrzej Skrzypek
Andrzej Józef Skrzypek (ur. 18 kwietnia 1944 w Warszawie, zm. 10 lutego 2023 tamże[1]) – polski historyk i pedagog, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
18 kwietnia 1944 |
| Data i miejsce śmierci |
10 lutego 2023 |
| Profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia najnowsza powszechna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
29 czerwca 1971 – nauki humanistyczne |
| Habilitacja |
1976 – historia |
| Profesura |
1990 |
| Profesor zwyczajny | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski; Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych; Instytut Nauk Politycznych |
Życiorys
edytujWykształcenie
edytujAndrzej Skrzypek był absolwentem Uniwersytetu Warszawskiego (1967). Doktorat uzyskał w 1971 na Uniwersytecie Warszawskim, habilitację w 1976 w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk, tytuł profesora w 1990. W 1994 został profesorem zwyczajnym.
Praca
edytujPolska Akademia Nauk: Zakład Historii Stosunków Polsko-Radzieckich, a następnie Instytut Krajów Socjalistycznych, Akademia Nauk Społecznych (1967–1986), Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Olsztynie: Katedra Historii Powszechnej (1990–1995), prorektor 1993–1994), Główna Komisja Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu: wicedyrektor (1994–1997), Uniwersytet Łódzki: Instytut Studiów Międzynarodowych (1995–2001), Wydział Historyczny Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku, od 2000 wykładał w Instytucie Nauk Politycznych Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego.
Doświadczenie naukowe
edytujAndrzej Skrzypek w 1972 był stypendystą Akademii Nauk ZSRR (Instytut Słowianoznawstwa) w 1980, DAAD na Uniwersytecie w Bonn w 1981, następnie stypendystą Fundacji Fulbrighta (1983–1984) na Uniwersytecie Yale i w Hoover Institution. W latach 1975–1991 wygłosił gościnne wykłady na uniwersytetach w Turku, Maastricht i Kłajpedzie, był sekretarzem i zastępcą redaktora Kwartalnika Historycznego. W 1983 roku kierował redakcją historii w Państwowym Instytucie Wydawniczym, w latach 1982–1983 współpracował z Przeglądem Tygodniowym. Spośród wypromowanych przez Skrzypka doktorów, pięcioro (Janusz Gołota, Robert Łoś, Krzysztof Narojczyk, Sławomir Kalbarczyk, Witold Gieszczyński) uzyskało habilitację[2].
Zainteresowania naukowe Skrzypka obejmowały: historię najnowszą, problemy wschodniej polityki Polski, historię stosunków międzynarodowych, ZSRR, krajów bałtyckich, historię dyplomacji.
Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[3].
Publikacje
edytujA. Skrzypek napisał 18 książek, między innymi:
- Związek Bałtycki, Warszawa 1972
- Strategia pokoju, Warszawa 1979
- Kronika koegzystencji, Warszawa 1982
- Procesy integracyjne państw socjalistycznych, Warszawa 1987
- Nie spełniony sojusz, 1992
- Historia dyplomacji t. 4 (3 rozdziały), PWN W-wa 1995, t. 6 (rozdział) Warszawa 2010
- Stosunki polsko-łotewskie 1918–1939, Gdańsk 1997
- Mechanizmy uzależnienia. Stosunki polsko-radzieckie 1944–1957, Pułtusk 2002
- Mechanizmy autonomii. Stosunki polsko-radzieckie 1956–1965, Pułtusk 2005
- Mechanizmy klientelizmu. Stosunki polsko-radzieckie 1965–1989, Pułtusk 2008
- Druga smuta, Warszawa 2003
- Historia społeczna Europy XIX i XX w., Poznań 2009
- Dzieje dyplomacji polskiej 1956–1989, Pułtusk 2010
- Zamachy stanu w Polsce w XX wieku, Warszawa 2014 (ISBN 978-83-11-13252-8)
Przypisy
edytuj- ↑ ''Zmarł prof. Andrzej Skrzypek'' [online], wnpism.uw.edu.pl [dostęp 2023-02-11] (pol.).
- ↑ Prof. dr hab. Andrzej Skrzypek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-02-11].
- ↑ Prof. dr hab. Andrzej Skrzypek - Nekrolog. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2023-02-23]. (pol.).
Bibliografia
edytuj- Prof. dr hab. Andrzej Skrzypek, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-07-19].
- Między historią polityczną a historią społeczną. Księga Jubileuszowa ofiarowana Profesorowi Andrzejowi Skrzypkowi w siedemdziesięciolecie urodzin, Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe im. Adama Chętnika, Pułtusk-Olsztyn-Ostrołęka-Warszawa 2014.