Andrew Blayney

Andrew Thomas Blayney (ur. 30 listopada 1770, zm. 8 kwietnia 1832) – 11. lord Blayney, dowódca 89 regimentu piechoty brytyjskiej.

Andrew Blayney

Generał major
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1770 Castleblayney
Data śmierci	8 kwietnia 1832
Przebieg służby
Jednostki	89 regiment piechoty
Główne wojny i bitwy	wojny napoleońskie, Bitwa pod Fuengirolą

Życiorys

Walczył z zaangażowaniem w wojnach napoleońskich, mimo to został jeńcem w Bitwie pod Fuengirolą, w czasie ekspedycji z Gibraltaru do Hiszpanii. Do niewoli wzięła go mała grupka żołnierzy polskich pod dowództwem kpt. Franciszka Młokosiewicza, czego konsekwencją było spędzenie kilku lat w niewoli francuskiej. Jego szabla jest aktualnie na wystawie w Muzeum Czartoryskich, w Krakowie.

Napisał dwutomowe pamiętniki o swoich przeżyciach w czasie wojen napoleońskich pt. „Opowiadanie Majora-Generała Lorda Blayneya o przymusowej podróży przez Hiszpanię i Francję jako jeniec wojenny w latach 1810 – 1814" (Londyn, 1814).

W czasie długiej niewoli Blayneya, II Earl Caledonu opiekował się jego finansami, sprawami osobistymi i politycznymi. Po powrocie z niewoli Blayney uzyskał mandat w parlamencie brytyjskim.

Po śmierci Blayneya tytuł przejął jego syn - Cadwallader Blayney, dwunasty i ostatni z lordów Castleblayney.