Alojzy Borgowiec
Alojzy Ignacy Borgowiec (ur. 21 października 1899 w Świętochłowicach, zm. 13–14 kwietnia 1940 w Katyniu) – podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, nauczyciel, ofiara zbrodni katyńskiej.
 podporucznik rezerwy piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 października 1899 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13–14 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
| Późniejsza praca |
nauczyciel |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Jana i Walerii Walewskiej-Kuś. Członek POW. Uczestnik trzech powstań śląskich, ranny. Pracował w Polskim Komitecie Plebiscytowym na powiat rybnicki. Przeniesiony do rezerwy z przydziałem do 3 pułku strzelców podhalańskich. W latach 1918–1939 w Legionie „Zaolzie” grupa Rybnik. I zastępca komendanta powiatowego POW w powiecie rybnickim.
W okresie międzywojennym pracował jako nauczyciel w Szkole Powszechnej nr 1 im. Adama Mickiewicza w Rybniku.
Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 4252. lokatą w korpusie oficerów rezerwy piechoty[1]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Pszczyna. Posiadał przydział w rezerwie do 3 pułku strzelców podhalańskich[2].
28 sierpnia zmobilizowany do Wojska Polskiego. W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany między 13 a 14 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[3]. Figuruje na liście wywózkowej 022/2 z 9.04.1940 i liście PCK (AM) 881.
W książce Pawła Dubiela, Wrzesień 1939 na śląsku, Katowice 1960, jest informacja, że Alojzy Borgowiec, jak również kpt. Nikodem Sobik (komendant powiatowy POW Rybnik, zginął w Charkowie w 1940) zginęli we wrześniu 1939.
W Monitorze Polskim z 1946 ukazało się takie ogłoszenie: „Obyw. Borgowiec Agnieszka, ur. 3.1.1902 roku, zam. w Chorzowie-Batory, ul. Włodarskiego Nr 2, złożyła w tut. Starostwie prośbę o uznanie jej męża Alojzego Borgowca, ur. 21.10.1899 roku za zaginionego w czasie działań wojennych 1939 roku w związku ze służbą wojskową w armii polskiej. Wymieniony pełnił służbę w 1939 roku jako ppor. rez. w 75 p.p. w Oświęcimiu i od tego czasu nie daje osobie znaku życia. (10/B. 5/45)”[4].
Alojzy Borgowiec został upamiętniony:
- na tablicy pamiątkowej w Gimnazjum nr 1 w Rybniku 22.04.2004[5].
Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień kapitana. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Życie prywatne
edytujŻonaty z Agnieszką[4], miał syna Józefa.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Srebrny Krzyż Zasługi (28 grudnia 1936)[6]
- Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi I klasy
- Gwiazda Górnośląska
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 114.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 577.
- ↑ Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 180.
- ↑ a b Monitor Polski, t. Rok XXV, Numer = 72, 1946, s. 2.
- ↑ Polska, Ku pamięci [online], www.rybnik.com.pl [dostęp 2017-07-12] (pol.).
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 301, poz. 533 „za zasługi na polu pracy narodowej i społecznej”.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.