Alexandru Averescu
Alexandru Averescu (ur. 9 marca 1859 w Izmaile, zm. 2 października 1938 w Bukareszcie) – rumuński wojskowy i polityk, mareșal. Premier w latach 1920–1921 i 1926–1927.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 marca 1859 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 października 1938 |
| premier Rumunii | |
| Okres |
od 9 lutego 1918 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| premier Rumunii | |
| Okres |
od 19 marca 1920 |
| Przynależność polityczna |
Partia Ludowa |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| premier Rumunii | |
| Okres |
od 30 marca 1926 |
| Przynależność polityczna |
Partia Ludowa |
| Poprzednik |
Ion I.C. Brătianu |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
              
| |
 mareșal
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 marca 1859 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1876–1918 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
wojna o niepodległość Rumunii, |
| Późniejsza praca |
polityk |
Otrzymał Order Orła Białego w 1921.
Życiorys
edytujW 1876 zaciągnął się do armii i wziął udział w wojnie z Imperium Osmańskim w latach 1877-1878. Po zakończeniu wojny wybrał karierę wojskową. Kształcił się w Akademii Wojskowej w Turynie. W latach 1895–1898 pracował jako attaché wojskowy na placówce w Berlinie. W 1906 otrzymał pierwszy stopień generalski, a rok później tekę ministra wojny. W 1907 tłumił insurekcję chłopską w Mołdawii. Na jego rozkaz wojsko ogniem artylerii niszczyło wioski opanowane przez powstanie chłopskie, masakrując mieszkańców. W czasie dwóch tygodni zabito około 11 000 ludzi[1]. W czasie II wojny bałkańskiej pełnił funkcję szefa sztabu armii rumuńskiej. W czasie I wojny światowej objął stanowisko dowódcy 3 armii, która stacjonowała w Dobrudży i ochraniała granicę z Bułgarią.
W 1918 objął urząd premiera, który sprawował przez miesiąc. Urząd premiera obejmował jeszcze dwukrotnie (1920-1921, 1926-1927). W 1930 otrzymał stopień marszałka polnego. Zmarł w Bukareszcie.
Pozostawił po sobie pamiętniki (Memorii), z okresu służby wojskowej, wydane w roku 1968.
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Wielki Orderu Karola I[2]
- Łańcuch Orderu Ferdynanda I[3]
- Order Michała Walecznego I klasy[2]
- Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii z mieczami[2]
- Wielki Oficer Orderu Korony Rumunii z mieczami[2]
- Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii[4]
- Oficer Orderu Korony Rumunii[4]
- Order Krzyża Królowej Marii[2]
- Krzyż Przejścia Dunaju[4]
- Order Świętej Anny II klasy – Rosja[4]
- Order Świętego Jerzego IV klasy – Rosja[4]
- Order Korony Żelaznej II klasy – Austria[4]
- Order Lwa i Słońca I klasy – Persja[4]
- Order Legii Honorowej II klasy – Francja[2][5]
- Order Łaźni I klasy – Wlk. Brytania[5]
- Order Orła Białego – Polska, 1921[6]
Przypisy
edytuj- ↑ Zygmunt Rynkiewicz, Leksykon bitew świata. Warszawa 2004, s.427.
- ↑ a b c d e f Alexandru Averescu, one of the four field marshal in romanian army history. colorostariu.wordpress.com. [dostęp 2017-09-27]. (rum.).
- ↑ Colan Ordinul Ferdinand I, expus la Muzeul Naţional al Unirii din Alba Iulia. mediafax.ro, 2013-10-08. [dostęp 2017-09-27]. (rum.).
- ↑ a b c d e f g Le général Averescu, commandant du 1er corps d'armée roumain. gallica.bnf.fr. [dostęp 2017-09-27]. (fr.).
- ↑ a b Generalul Averescu – salvatorul româniei. stelian-tanase.ro. [dostęp 2017-09-27]. (ang.).
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008. Zamek Królewski w Warszawie, 2008, s. 296.
Bibliografia
edytuj- Richard Hall: War in the Balkans: An Encyclopedic History from the Fall of the Ottoman Empire to the Breakup of Yugoslavia.. ABC-CLIO: 2014, s. 18-19. ISBN 978-1-61069-031-7.
- Zygmunt Ryniewicz: Leksykon bitew świata. Warszawa: Almapress, 2004. ISBN 978-83-7020-379-5.