Albert Geyer
Albert Geyer (ur. 17 maja 1846 w Charlottenburgu, zm. 14 września 1938 w Berlinie) – niemiecki architekt i historyk sztuki.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość |
niemiecka |
| Dziedzina sztuki | |
Życiorys
edytujGeyer był synem nauczyciela i kaznodziei Ludwiga Geyera, bratem rzeźbiarza Otto Geyera. W wieku 19 lat zdał egzamin maturalny w znanym berlińskim gimnazjum humanistycznym (niem. Friedrich-Werderschen Gymnasium). Otrzymane stypendium umożliwiło mu podjęcie studiów na kierunku filozofii i matematyki na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie (1867–1869)[1]. W 1866 został powołany do armii pruskiej na front wojny siedmiotygodniowej.
Podczas studiów Geyer praktykował w biurze budowlanym Wilhelma Haegera[1], gdzie pracował przy projekcie nowego gmachu Reichsbanku. Praktyka była niezbędna, by podjąć studia architektoniczne na Akademii Budowlanej w Berlinie. Geyer rozpoczął tam naukę po powrocie z wojny francusko-pruskiej (1870–1871), którą zakończył w 1874[1]. Egzamin na architekta złożył w 1880[1]. Jego doskonałe wyniki w nauce przyniosły mu stypendium wyjazdowe na studia do Szwajcarii, Belgii, Francji oraz innych państw niemieckich[1]. Po powrocie został zatrudniony przez Reinholda Persiusa (syna słynnego architekta Ludwiga Persiusa), by realizować jego prywatne projekty w Poczdamie.
W 1880 Geyer został członkiem Komisji Budowy Pałaców (niem. Schlossbaukomission), której był dyrektorem od 1909 aż do 1 kwietnia 1921[1], kiedy komisja została rozwiązana, a Geyer przeszedł na emeryturę. Za jego kierownictwa podjęto wiele prac modernizacyjnych, głównie bazując na planach nadwornego architekta Ernsta von Ihne.
Na emeryturze Geyer poświęcił się historii sztuki i architektury, pisząc m.in. monografię historii berlińskiego zamku. W latach 1922–1929 pozostawał przez trzy kadencje prezydentem Akademii Budownictwa[1], gdzie w 1913 otrzymał członkostwo nadzwyczajne.
Zmarł w wieku 92 lat i spoczął na słynnym cmentarzu Dorotheenstädtisch-Friedrichswerderschen Friedhof w Berlinie, gdzie znajdują się groby wielu artystów i polityków.
Publikacje
edytuj- Albert Geyer, Die historischen Wohnräume im Berliner Schloss, Deutscher Kunstverlag, Berlin, 1926
- Albert Geyer, Geschichte des Schlosses zu Berlin - Bd. 1., Die kurfürstliche Zeit bis zum Jahre 1698, Nicolai, Berlin, 1993 (reprint wydania oryginalnego z 1936), ISBN 3-87584-480-7
- Albert Geyer, Geschichte des Schlosses zu Berlin - Bd. 2., Vom Königsschloss zum Schloss des Kaisers : (1698–1918), Nicolai, Berlin, 1993 (reprint wydania oryginalnego z 1936), ISBN 3-87584-431-9
Dzieła
edytuj- 1887–1888 – przebudowa zamku zamku w Kilonii (niem. Kieler Schlosses)[2]
- 1888–1889 – rozbudowa mauzoleum w parku przy pałacu Charlottenburg (Berlin) po śmierci cesarza Wilhelma I w 1888
- 1891–1905 – przebudowy zamku miejskiego w Berlinie[3] (razem z Ernstem von Ihne)
- 1892 – przebudowa pałacyku myśliwskiego Glienicke[1]
- 1905–1909 – przebudowa zamku w Neustrelitz
- 1910–1913 – przebudowa zamku Babelsberg w Poczdamie
- 1910–1913 – tarasy Jubliläumsterassen przy Nowej Oranżerii w Poczdamie