Alan Francis Brooke (ur. 23 lipca 1883 w Bagnères-de-Bigorre, zm. 17 czerwca 1963 w Hartley Wintney) – brytyjski arystokrata, dowódca wojskowy, marszałek polny British Army, strateg okresu II wojny światowej, szef Imperialnego Sztabu Generalnego (1941–1946), kanclerz Queen’s University Belfast (1949–1963), prezydent Zoological Society of London (1950–1954), wiceprezydent Królewskiego Towarzystwa Ochrony Ptaków, Lord Wielki Konstabl (1953).

Alan Brooke
Alan Francis Brooke
Ilustracja
gen. Sir Alan Francis Brooke w 1942
marszałek polny marszałek polny
Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1883
Bagnères-de-Bigorre, Francja

Data i miejsce śmierci

17 czerwca 1963
Hartley Wintney, Wielka Brytania

Przebieg służby
Lata służby

19021946

Siły zbrojne

 British Army

Stanowiska

d-ca: 1 Dywizji Pancernej, II Korpusu Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych we Francji, szef Imperialnego Sztabu Generalnego, przewod. Komitetu Szefów Sztabów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa:

II wojna światowa:

Późniejsza praca

Zoological Society of London, Królewskie Towarzystwo Ochrony Ptaków (RSPB), Queen’s University Belfast

Odznaczenia
Order Podwiązki (Wielka Brytania) Krzyż Wielki Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Krzyż Komandorski Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Order Zasługi (Wielka Brytania) Order Wybitnej Służby nadany dwukrotnie (Wielka Brytania) Gwiazda 1914–15 (Wielka Brytania) Medal Wojenny Brytyjski Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Mentioned in Despatches - ośmiokrotnie Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia) Krzyż Wojenny (Belgia) (1914–1918) Krzyż Wojenny (Belgia) (1940–1945) Order Lwa Białego I klasy (CSRS) Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia) Wstęga Wielka Orderu Odrodzenia Polski Order Suworowa I klasy (ZSRR)
Pomnik marsz. Alana Brooke’a

Życiorys

edytuj

Brał udział w I wojnie światowej. W 1940, jako dowódca II korpusu Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych we Francji kierował ewakuacją brytyjskiego korpusu ekspedycyjnego i wojsk francuskich z Dunkierki. Odwołany do Londynu przed ewakuacją wojsk brytyjskich z Francji, wkrótce objął stanowisko dowódcy wojsk lądowych stacjonujących w metropolii. W 1941 objął stanowisko szefa Imperialnego Sztabu Generalnego, a w marcu 1942 został przewodniczącym Komitetu Szefów Sztabów.

Jeden z najbliższych doradców premiera Winstona Churchilla. Był zręcznym politykiem, który doskonale sobie radził z amerykańskimi dowódcami, nie potrafił jednak porozumieć się z generałem George Marshallem, do którego czuł antypatię. W składzie delegacji brytyjskiej brał udział w spotkaniach tzw. wielkiej trójki. W 1946 przeszedł w stan spoczynku.

W 1940 otrzymał tytuł szlachecki, w 1944 stopień marszałka polnego, we wrześniu 1945 tytuł barona Alanbrooke of Brookeborough, a następnie tytuł wicehrabiego (viscount). Podczas koronacji królowej Elżbiety II w 1953 piastował urząd Lorda Wielkiego Konstabla.

Awanse

edytuj

Odznaczenia

edytuj

Bibliografia

edytuj