Alaksandr Ahiejeu (polityk)
Alaksandr Wiktarawicz Ahiejeu (biał. Аляксандр Віктаравіч Агееў[a], ros. Александр Викторович Агеев, Aleksandr Wiktorowicz Agiejew; ur. 31 stycznia 1952 w Trylesinie w rejonie horeckim) – białoruski inżynier i polityk, w latach 1997–2000 członek Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji, w latach 2004–2006 minister energetyki Republiki Białorusi, od 2006 roku zastępca przewodniczącego Komitetu Kontroli Państwowej Republiki Białorusi, w latach 2012–2016 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi V kadencji.
Pełne imię i nazwisko |
Alaksandr Wiktarawicz Ahiejeu |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
31 stycznia 1952 |
Minister energetyki Republiki Białorusi | |
Okres |
od 6 sierpnia 2004 |
Przynależność polityczna |
bezpartyjny |
Następca | |
Członek Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji | |
Okres |
od 13 stycznia 1997 |
Poprzednik |
stanowisko utworzone |
Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi V kadencji | |
Okres |
od 18 października 2012 |
Przynależność polityczna |
bezpartyjny |
Zastępca przewodniczącego Komitetu Kontroli Państwowej Republiki Białorusi | |
Okres |
od 16 maja 2006 |
Przynależność polityczna |
bezpartyjny |
Doradca Prezydenta Republiki Białorusi – Główny Inspektor ds. Obwodu Brzeskiego Administracji Prezydenta Republiki Białorusi | |
Okres |
od lipca 1999 |
Życiorys
edytujUrodził się 31 stycznia 1952 roku we wsi Trylesino, w rejonie horeckim obwodu mohylewskiego Białoruskiej SRR, ZSRR[1]. W 1971 roku ukończył Mohylewskie Technikum Politechniczne, w 1979 roku – Białoruską Państwową Akademię Gospodarstwa Wiejskiego, uzyskując wykształcenie inżyniera mechanika[2] ze specjalnością „Mechanizacja gospodarstwa wiejskiego”[3]. W 1971 roku pracował jako technik mechanik w Miejskim Handlu Spożywczym w Orszy. W latach 1971–1973 odbył służbę wojskową w szeregach Armii Radzieckiej. Po jej zakończeniu, w 1973 roku pracował we wcześniejszym miejscu pracy. W latach 1979–1981 pracował jako inżynier kontroler stacji obsługi technicznej, zastępca kierownika Rejonowej Stacji Chemiczno-Rolniczej w Białyniczach. W latach 1981–1992 był instruktorem działu organizacyjnego w Białynickim Komitecie Rejonowym Komunistycznej Partii Białorusi, przewodniczącym Rejonowej Stacji Chemiczno-Rolniczej w Białyniczach, zastępcą kierownika Wydziału Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Białynickiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego. Od 1992 roku pełnił funkcję przewodniczącego Białynickiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego. W latach 1991–1994 był deputowanym do Białynickiej Rejonowej Rady Deputowanych, a w latach 1992–1994 – Mohylewskiej Obwodowej Rady Deputowanych[2].
13 stycznia 1997 roku został członkiem Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[4]. Od 22 stycznia pełnił w niej funkcję zastępcy przewodniczącego Stałej Komisji ds. Polityki Regionalnej[4][5]. Jego kadencja w Radzie Republiki zakończyła się 19 grudnia 2000 roku[4]. Jednocześnie był deputowanym do Zgromadzenia Parlamentarnego Związku Białorusi i Rosji, wchodził w nim w skład Komisji ds. Gospodarki[3]. Od lipca 1999 roku pełnił funkcję Doradcy Prezydenta Republiki Białorusi – Głównego Inspektora ds. Obwodu Brzeskiego Administracji Prezydenta Republiki Białorusi. W tym samym roku został zastępcą przewodniczącego Mohylewskiego Obwodowego Komitetu Wykonawczego[6]. 6 sierpnia 2004 roku został zwolniony ze stanowiska Inspektora i mianowany ministrem energetyki[7]. Jako minister wielokrotnie delegowany był do Moskwy na negocjacje w sprawie dostaw rosyjskiego gazu ziemnego na Białoruś (7–9 września 2004[8], 15–16 listopada 2004[9], 29–30 czerwca 2005[10], 29–30 kwietnia 2006[11]), a także na IV Ogólnorosyjski Tydzień Ropy i Gazu w Moskwie 25–28 października 2004 roku[12] i 28. Posiedzenie Rady Elektroenergetycznej Wspólnoty Niepodległych Państw w Tbilisi 26–28 października 2005 roku[13]. Funkcję ministerialną pełnił do 5 maja 2006 roku[14].
16 maja 2006 roku został zastępcą przewodniczącego Komitetu Kontroli Państwowej Republiki Białorusi[15]. Od 18 lipca 2006 roku do 15 lutego 2011 roku wchodził w skład Komisji ds. Międzynarodowej Współpracy Technicznej przy Radzie Ministrów Republiki Białorusi[16][17]. 18 października 2012 roku został deputowanym do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi V kadencji ze Szkłowskiego Okręgu Wyborczego Nr 90[18]. Pełnił w niej funkcję zastępcy przewodniczącego Stałej Komisji ds. Polityki Rolnej[3]. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów zakończyła się 11 października 2016 roku[19].
Życie prywatne
edytujAlaksandr Ahiejeu posiada willę położoną w elitarnej mińskiej dzielnicy Drozdy, zamieszkanej przez przedstawicieli władzy i ludzi blisko związanych z przywódcą Białorusi Alaksandrem Łukaszenką[20].
Poglądy
edytujPodczas kampanii wyborczej poprzedzającej wybory parlamentarne w 2012 roku Alaksandr Ahiejeu odmówił udziału w debatach z jego konkurentami z partii opozycyjnych – Partii BNF i Białoruskiej Partii Lewicy „Sprawiedliwy Świat”. Jego zdaniem partie te działały na rzecz zwiększenia wpływu Stanów Zjednoczonych na politykę Białorusi i debata z ich przedstawicielami była pozbawiona sensu[21].
Odznaczenia
edytuj- Medale jubileuszowe Republiki Białorusi;
- Podziękowanie Prezydenta Republiki Białorusi;
- Gramota Pochwalna Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi[3].
Życie prywatne
edytujUwagi
edytuj- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Аляксандар Віктаравіч Агееў (czyt. Alaksandar Wiktarawicz Ahiejeu).
Przypisy
edytuj- ↑ Kto… ↓, s. 8
- ↑ a b c Kto… ↓, s. 9
- ↑ a b c d e Агееў Аляксандр Віктаравіч. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2018-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-12)]. (biał.).
- ↑ a b c Постоянная комиссия по региональной политике. Rada Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-23)]. (ros.).
- ↑ П. Шипук: Постановление Совета республики Национального собрания Республики Беларусь от 22 января 1997 г. №22-СР/I. pravo.levonevsky.org, 1997-01-22. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ros.).
- ↑ Агеев Александр Викторович (1952). Mohylewska Biblioteka Obwodowa im. W. Lenina. [dostęp 2018-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-22)]. (biał.).
- ↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 6 августа 2004 г. №384. pravo.levonevsky.org, 2004-08-06. [dostęp 2018-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-22)]. (ros.).
- ↑ С. Сідорскі: Пастанова Савета міністраў Рэспублікі Беларусь ад 6 верасня 2004 г. №1086. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2004-09-06. [dostęp 2018-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-06)]. (biał.).
- ↑ С. Сідорскі: Пастанова Савета міністраў Рэспублікі Беларусь ад 11 лістапада 2004 г. №1436. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2004-11-11. [dostęp 2018-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-09)]. (biał.).
- ↑ С. Сідорскі: Пастанова Савета міністраў Рэспублікі Беларусь ад 29 чэрвеня 2005 г. №709. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2005-06-29. [dostęp 2018-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-09)]. (biał.).
- ↑ С. Сідорскі: Пастанова Савета міністраў Рэспублікі Беларусь ад 29 сакавіка 2006 г. №413. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2006-03-29. [dostęp 2018-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-03)]. (biał.).
- ↑ С. Сідорскі: Пастанова Савета міністраў Рэспублікі Беларусь ад 25 кастрычніка 2004 г. №1329. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2004-10-25. [dostęp 2018-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-05)]. (biał.).
- ↑ С. Сідорскі: Пастанова Савета міністраў Рэспублікі Беларусь ад 26 кастрычніка 2005 г. №1182. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2005-10-26. [dostęp 2013-02-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-03)]. (biał.).
- ↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 5 мая 2006 г. №288. pravo.levonevsky.org, 2006-05-05. [dostęp 2018-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-28)]. (ros.).
- ↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 16 мая 2006 г. №326. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2006-05-16. [dostęp 2018-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-04)]. (ros.).
- ↑ С. Сидорский: Постановление Совета министров Республики Беларусь от 18 июля 2006 г. №902. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2006-07-18. [dostęp 2018-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-03)]. (ros.).
- ↑ М. Мясникович: Постановление Совета министров Республики Беларусь от 15 февраля 2011 г. №193. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2011-02-15. [dostęp 2018-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-03)]. (ros.).
- ↑ В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 18 октября 2012 г. №4-П5/I. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2012-10-18. [dostęp 2018-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-16)]. (ros.).
- ↑ В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 11 октября 2016 г. № 1-П6/I. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2016-10-11. [dostęp 2018-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-16)]. (ros.).
- ↑ Ягор Марціновіч: Ад Абельскай да Ярмошынай: уладальнікі катэджаў у Драздах, поўны спіс. Nasza Niwa, 2015-12-31 20:35. [dostęp 2018-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-07)]. (biał.).
- ↑ «Выбары-2012»: Ні дэбатаў, ні сустрэч з выбарцамі. Radio Swaboda, 2012-08-31 16:25. [dostęp 2018-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-22)]. (biał.).
Bibliografia
edytuj- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.