Agorafobia
Agorafobia (stgr. αγοράφόβος: agora ‘plac’ ‘rynek’, phobos ‘strach’ ‘lęk’) – irracjonalny lęk przed przebywaniem na otwartej przestrzeni, wyjściem z domu, wejściem do sklepu, tłumem, miejscami publicznymi, samotnym podróżowaniem, wywołany obawą przed napadem paniki i brakiem pomocy[1][2]. Częstą cechą epizodu jest występowanie napadów paniki, podczas których występują palpitacje (kołatanie serca), drżenie, uczucie duszenia się, zawroty głowy oraz nadmierne pocenie się. W oczekiwaniu na sytuację, które budzą strach, może pojawiać się lęk antycypacyjny, prowadzący do ciągłych obaw o potencjalne przyszłe wydarzenia[2].
 Rzymska agora w Atenach | |
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
| DSM-IV |
300.22 |
| MeSH | |
Objawami towarzyszącymi zaburzeniu są również często: depresja i fobia społeczna (często ograniczające codzienne aktywności i interakcje społeczne, niekiedy prowadzące nawet do nieopuszczania własnego domu)[2] oraz natręctwa.
Odwrotnością agorafobii jest klaustrofobia (lęk przed przebywaniem w ciasnych lub zamkniętych pomieszczeniach)[potrzebny przypis].
Przypisy
edytuj- ↑ Martin Seligman, Elaine Walker, David Rosenhan: Psychopatologia. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka, 2003, s. 182. ISBN 83-7298-441-7.
- ↑ a b c Agorafobia: la paura di non poter fuggire o di spazi aperti. Brucofalla, 2024-02-02. [dostęp 2024-02-02]. (wł.).
