Aedicula

Aedicula, edykuła^[1] (łac. aedes – świątynia, budynek^[2], wym. edikula), edykuła, edykuł – kompozycja składająca się z dwóch filarów, kolumn lub pilastrów podtrzymujących belkowanie, czasami z frontonem – o kilku znaczeniach:

na ścianach domów w Pompejach odkryto najstarsze namalowane formy aediculi stanowiące tło dla bóstwa^[2];
w okresie romańskim i gotyckim w formie miniaturowej kapliczki baldachimowej (w baroku k. kopułowej), lub świątyńki o charakterze wotywnym albo motyw dekoracyjny w tym kształcie umieszczany w tympanonie, portalu lub jako sterczyna w attyce;
nisza w ścianie budynku mieszkalnego przeznaczona na posąg boga lub przodka;
miniaturowy model budowli^[1]; zobacz Bazylika Grobu Świętego, w której mieści się edykuła Grobu,
w okresie nowożytnym kompozycja często stosowana jako oprawa okien, ołtarzy, portali, nagrobków oraz w meblarstwie^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 2. ISBN 978-83-01-12365-9.
↑ ^a ^b ^c Sztuka świata. Słownik terminów A–K. tom 17. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 2013, s. 10. ISBN 978-83-213-4726-4.

[Słownik_s2-1] Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 2. ISBN 978-83-01-12365-9.

[Słownik_A-K-s10-2] Sztuka świata. Słownik terminów A–K. tom 17. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 2013, s. 10. ISBN 978-83-213-4726-4.

[1]

[2]